ต้องบอกก่อนนะคะว่า กระทู้นี้ตั้งมาเพราะความข้องใจล้วนๆ ไม่ได้มีเจตนาจะปั่นอะไรแต่อย่างใด

อันดับแรก คือ จขกท. สอบติด โควต้า แม่ฟ้าหลวงค่ะ บอกเลยว่าภูมิใจมาก ที่ตัวเองมีมหาลัยตั้งแต่ยังไม่ทันเข้าเทอมสองของม.6
แม่เราก็ภูมิใจที่เราทำได้ แต่! จุดพีคมันต่อจากนี้แหละค่ะ พิมพ์ไปแล้วจี๊ดไป ขึ้นมากบอกเลย 5555555555555

คือพ่อเรารู้แล้วเขาก็แบบ.. เออ ดีๆ เก่งๆ ไรงี้อะ เราก็ไม่ค่อยสนิทกับพ่ออยู่แล้วเลยไม่อะไรมาก จะชมไม่ชมก็เรื่องของเขา
เราแค่บอกให้รู้ไว้ เพราะว่าอย่างน้อยเขาก็พ่อ อะไรแบบนี้ แต่พอได้มาเจอหน้ากันจริงๆ พ่อเราแอบไปคุยกับแม่อีกทีหลังค่ะ
คือเขาไม่อยากให้เราไป แม่ฟ้าหลวง เขาอยากให้เราเรียน มธ. ทั้งๆ ที่ตอนแรก เขาสนับสนุนมาก ตอนเราบอกเราจะสอบแม่ฟ้า
พอเขาเห็นเราติดจริงๆ นี่สารพัดข้ออ้างไม่อยากให้ไปเลยค่ะ แต่เราก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา แม่คือคนจ่ายค่าเทอมให้เรา เพราะงั้นเราไม่แคร์

โอเค เรื่องพ่อเราก็ปล่อยมันผ่านๆ ไป แต่ก็ยังขัดๆ ใจบ้างเวลานึกถึง

ต่อมาอีกที่โรงเรียนค่ะ เพื่อนหลายคนรู้ว่าเราติด มันก็พูดละ เรียนเป็นอิ้งเลยนะ ไหวหรอ ได้หรอ เราก็ เห้ย ไหวดิ กูก็ชอบของกูนะเว้ย
คือเราอยากเรียนภาษาไว้ด้วยน่ะค่ะ ในอนาคตเราอยากพูดได้ 5 ภาษา เพราะงั้นแม่ฟ้ามันตอบโจทย์เรามาก คือได้เรียนคณะที่ชอบด้วย
ได้เรียนเป็นอิ้งด้วย เราเลยเลือกที่นี่ และจะเรียนที่นี่แบบจริงจัง ตอนนี้เริ่มข้องใจละ คือ แม่ฟ้าแล้วทำไมวะ ทำไมพูดงี้

คราวนี้ตาครูค่ะ ครูที่สนิทๆ กัน แกรู้แกก็บอก ติดแม่ฟ้าหรอ ทำไมไปไกลจัง อิ้งเลยนะ ไหวหรอ ไม่เอาแถวนี้ละ โอ้โหหหหหหห
ตอนนั้นแบบ ไม่ไหวละ ถึงขั้นต้องจับเข่าคุยกับเพื่อนอีกคนที่ติดแม่ฟ้าด้วยกันว่า งง ทำไมมีแต่คนพูดแบบนี้วะ ไม่ชอบเลยอะ
แต่เราก็ได้แต่ปลอบกันแล้วเออๆ ปล่อยๆ มันไป

และอันสุดท้ายนี่แหละที่เราทนไม่ไหวละ จนต้องมาตั้งกระทู้ถามเนี่ย คือ คาบแนะแนวที่โรงเรียนเขาจะมีให้มหา'ลัย ต่างๆ มาแนะแนว
แล้วก็แนะนำตัวมหา'ลัย ให้กับเด็ก ม.6 เขาก็จะถามว่า ใครมีที่เรียนแล้วบ้าง เรากับเพื่อนอีกคนก็ยกมือ เขาก็ถามว่าติดที่ไหนคะ
พวกเราก็บอก แม่ฟ้าหลวงค่ะ เท่านั้นแหละค่ะ... กริบเลย... เรานี่มองหน้าเพื่อนเลย คือสายตาที่ส่งถึงกันนี่มันข้องใจมากว่า

แม่ฟ้าหลวงมันทำไมวะ ?

คือพี่เขาก็หัวเราะแหะๆ แล้วก็ เปลี่ยนเรื่องพูด แต่คราวนี้ก็มีพี่อีกคนนึง เขามาพูดกับเพื่อนเราว่า พี่ก็มีน้องที่เคยสอบติดแม่ฟ้าหลวง
แต่พอไปเรียนจริงๆ ก็เรียนไม่ไหว จนต้องซิ่วออกมาเรียนแถวบ้านแทน แบบว่า ทั้งสภาพอากาศ ทั้งอะไรๆ เยอะแยะ มันทนไม่ไหว
พี่ว่า เราต้องถามตัวเองเยอะๆ ถ้าไม่ไหวก็อย่าไปเลย

เราก็ไม่ค่อยได้ยินมาก แต่มันก็ประมาณนี้ เราฟังแล้วแบบ.. เห้ย ทำไมพูดงี้วะ ก็นอนคิด นั่งคิด ยืนคิด เดินคิด ทำการบ้านก็คิด

อยากจะตะโกนตังๆ มากว่า "กูติดแม่ฟ้าหลวงแล้วมันทำไมว๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"

เพื่อนเราก็ไปหาข้อมูลมา มันก็บอกว่า คนที่เรียนแม่ฟ้าหลวงอะ ซิ่วเยอะ เรียนจบน้อย แบบเรียนไม่ไหวก็ออกไรงี้
พ่อเราก็พูดกับเราตลอดเหมือนกันว่า เข้าไปแล้วจะไหวหรอ จะเสียเวลาไปเปล่าๆ รึป่าว คือไม่ชอบเลยอะ

เราว่ามันอยู่ที่ตัวเรามากกว่ามั้ยอะ จะจบไม่จบก็ตัวเราอะ ทำไมพอพูดถึงแม่ฟ้าหลวงแล้วต้องมาทำหน้าทำตา ไม่เข้าใจ
เราว่าต่อให้ไม่เรียนแม่ฟ้าหลวง ถ้าคนมันไม่จบก็คือไม่จบอยู่ดีอะ ไม่จำเป็นต้องแม่ฟ้าหลวงหรอก

เนี่ย โคตรเครียดเลยค่ะ พอจะไปทีก็ชอบมีแต่คนเอาเรื่องแย่ๆ ของม. มาเล่าให้ฟัง อยากจะบ้าตายมาก ฮืออออออออ
มีพี่ๆ คนไหนเคยโดนแบบหนูบ้างมั้ยคะ หรือใครก็ได้ช่วยตอบหนูทีว่า แม่ฟ้าหลวง มันทำไมนักหนา ทำไมคนถึงพูดกันแบบนี้