คือเรารู้จักกับเพื่อนคนนี้สมัยเรียนก่อนที่จะมาเรียนต่อมหาลัยด้วยกัน

คือครั้งแรกที่เจอเขาเป็นคนเฟรนลี่มากดูใส่ใจกับความรู้สึกของคนรอบๆตัว คือทุกอย่างดูมีความหมายไปหมด

ทำให้เราเชื่อใจ แล้วให้ใจเพื่อนคนนี้มาก คนนี้แหละเพื่อนที่ดี ชวนกันมาเรียนต่อมหาลัยด้วยกัน

สัญญากันไว้ว่าจะสู้ไปด้วยกัน จะช่วยเหลือกัน ตอนเรียนมหาลัย

แต่พอเริ่มมาใช้ชีวิตอยู่ที่หอ เพื่อนคนนี้ก็เปลี่ยนไป คือเพื่อนดีกับคนใหม่ๆที่เข้ามาในชีวิต

ทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตนเลย คือเริ่มใช้คำพูดไม่ดีกับเราเหมือนเดิม พูดเหมือนไม่แค่ เหมือนเราไม่มีความรู้สึก

รู้สึกเหงามาก นี่เราเป็นตัวอะไร ทำไมถึงไม่เคยเห็นหัวเราเลย

เรามีตัวตนอยู่ไหม ทำไมเจอเพื่อนใหม่แล้วเราหล่ะ เวลาที่เราสู้ ที่เราเรียนมาด้วยกัน ทุกอย่างที่ผ่านมา

คำว่า "เพื่อน" ในความหมายของเขาไม่เคยมีความหมาย แย่จังไม่น่าให้ใจเพื่อนไปเลย

แล้วพอเราแยกตัวออกมา คนที่เห็นเพื่อนคนนี้เฟรนลี่ก็ไม่เข้าใจเรา มองว่าเราเป็นคนไม่ดี

ที่เข้ากับเพื่อนคนนี้ไม่ได้ ลแงมาเจอแบบเราบ้างสิ เราก็มีหัวใจนะ ไม่งั้นไม่คิดมากหรอก

ทำไมคนเราต้องเห็นคนใหม่ๆดีกว่า ทำไมถึงต้องเปลี่ยนไป เรามันไม่มีผลประโยชน์แล้วหรอ

ดีกับคนใหม่ คนเก่าๆอย่างเรามีความหมายไหม คำว่ารักเพื่อนนะ ที่พูดบ่อยๆมันแค่พูดเล่นหรอ

มันโกหกใช่ไหม มาเอาใจเพื่อนคนนี้ไป แล้วมาทิ้งแบบนี้ได้ไง มันเหงานะเว้ยย

เข้ามาในชีวิตในคำว่าเพื่อนทำไม ถ้าจะมาทำร้ายความรู้สึกเราขนาดนี้นะ มันเจ็บนะมากนะ

กับเพื่อนที่เราไว้ใจมากๆเข้ามาทำกับเราแบบนี้ ที่เฟรนลี่คนอื่นเห็นว่าดีเราก็เคยเชื่อแบบนั้นแต่มันไม่ใฃ่หรอกนะ

มันไม่จริง เธอมันคนแปลก เธอมันคนบ้า มีแต่คนฃอบคนบ้าๆแบบเธอ แล้วเราหล่ะ แย่อยู่คนเดียวอ่ะ

เหงาจังอยากร้องไห้