สวัสดีคะ จะมาเล่าเรื่องความรักที่ตอนนี้ท้อมาก คือเราคบกับแฟนมาได้หนึ่งปีแต่เราต้องไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ตปท.ตอนนี้คือห่างกันคะถ้าเทียบคือเราอยู่ม.4เขาอยู่ปี1 ค่ะเรารักเขามากเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากที่เคยคบมาดูแลดีมากเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยมีกิ๊ก เเต่เราเป็นคนที่แย่เองค่ะ เราทำทุกอย่างที่เขาไม่ชอบแต่เราทำไปเพราะประชด เราเป็นคนที่ขี้ประชดมาก เราทะเลาะจนเลิกกันจริงๆตอนครบรอบ1ปีคะเราประชดเขาคะโดยการไปเปิดเฟสใหม่ เราก็ให้รหัสเฟสใหม่เรานะ คือเราทำเพราะเราแค่ประชด แล้วพอผ่าน1วันหลังจากเปิดเฟสใหม่ก็มีผู้ชายคนนึงทักมาเราก็คุยเฉยๆไม่ได้คิดอะไรพอคุยไปสักพักเขาก็ร้องเพลงให้เราฟังคือเขาเป็นมือกีตาร์วงนึงใน รร ที่ไทยคะ แล้วด้วยอารมณ์ชั่ววูบที่ประชดแฟน เราก็จัดเลยคะแคปลงไอจีเลยเขาสงอะไรมาแคปลงหมดจนเขาไม่ง้อเราคิดว่าเราชอบเขา แต่เราก็บอกเขาไปคะว่าเราไม่ได้ชอบเรารักแก เขาก็ให้โอกาสเรา2อาทิตย์ถ้าไม่คุยกับผู้ชายคนนั้นเขาจะกลับมา เราก็ตั้งใจรอเขามากพอรู้ว่าเขาจะกลับมาก็ทำตัวดีมาก มีวันนึงคะเขาขอรหัสผ่านเฟสใหม่เราเราก็ให้เขา เขาบอกมันเข้าไม่ได้เราก็งงนะว่าทำไมเข้าไม่ได้เพราะเราไม่ได้เล่นแล้วเราเลยให้เมลเขาไปกับรหัสผ่านเมลจะได้เข้าไปตั้งรหัสผ่านใหม่ได้คะ พอเขาเข้าเฟสใหม่เราได้เราก็ไม่ได้อะไรคะ แล้วเขาก็บอกเรามาคะว่าทำไมยังคุยกับผู้ชายคนนั้นอยู่ เราก็บอกไปนะว่าเราไม่ได้คุยตั้งแต่แกบอกให้เราเลิกคุยแล้วรอแก เขาก็ตอบมาคะว่าเมื่อไม่กี่นาทีที่เเล้วยังคุยกันอยู่เลย เราบอกว่าไม่คุยเขาก็หาว่าเราโกหกคะ เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เขาไม่เชื่อเราเลย พอเราบอกว่าแกไม่สนใจเราอะเราเลยต้องประชดแบบนี้พี่เขาก็ตอบมาคะว่าอย่าอ้างเลยว่าประชดเราก็น้ำตาไหลเลยคะเพราะเราประชดจริงๆไม่ได้ตั้งใจจะทำ เราก็พยายามง้อเขาคะว่าให้เขาให้โอกาสเราอีกครั้งแต่เขาก็ยืนยันคะว่าไม่   

บอกเราว่าไม่รักเราแล้วความรักมันไม่มีแล้วเกลียดเราแล้ววินาทีนั้นทำอะไรไม่ถูกเลยคะจากคนที่กินทุกอย่างเฮฮากลายเป็นคนที่ร้องไห้ตลอดเวลานั่งรถโรงเรียนกลับบ้านก็นั่งร้องไห้คะกินไม่ได้นอนไม่หลับร้องไห้ทั้งคืนเราทักเขาไปเยอะมากจนเขาบอกว่ารำคาญแต่พี่สาวเราบอกคะว่าตื้อเท่านั้นที่ครองโลกเราก็ตื้อทุกวันคะจนเราบอกเขาไปว่าพี่รอหนูได้มั้ยถ้าหนูเรียนที่เมกาจบแล้วหนูจะรีบกลับไปง้อพี่เขาก็ถามกลับมาคะว่าง้อแล้วคิดว่าจะหายหรอ ตอนนั้นความมุ่งมั่นหายไปเลยคะแต่ก็ไม่ยอมแพ้คะจนมาตอนนี้เขาไม่คิดจะใจอ่อนให้เลย เขาบล๊อคเฟสไลนไอจีทุกอย่างเลยคะ ตอนนี้ชีวิตสีเทามากอยากกลับบ้านร้องไห้หาพ่อกับแม่ทุกคืนแม่รู้เรื่องว่าเรากับพี่เขาเลิกกัน คือตอนนี้เราเหนื่อยมากท้อมากแต่เราเรียนไม่ตกนะคะ เราแค่รักพี่เขามากรักสุดหัวใจเขาคือคนสุดท้ายให้นานแค่ไหนเราก็รอได้หวังว่าสักวันเขาอาจจะเปลี่ยนใจ ปกติเวลาง้อกันเราจะไปหาเขาไม่ก็เขามาหาเราคะแต่ครั้งนี้ไม่สามารถมาหากันได้จริงๆคะกลัวความห่างทำให้พี่เขาไปหาคนใหม่ เรารู้คะว่าชีวิตต้อวเจอคนอีกเยอะ แต่คนที่ดีแบบพี่เขาคงไม่ได้หาได้ง่ายๆเราพยายามจะรั้งคะเจ็บมากที่เขาไม่สนใจอะไรเราเลยคะเราร้องไห้จนน้ำตาไม่ไหลอ้อนวอนทุกวันคะ เขาก็ไม่กลับมา อยากจะหยุดคะแต่พยายามแล้วทำไม่ได้ ยังไม่อยากปล่อยคะตอนนี้ก็ทนเอาคะคิดถึงแค่ไหนก็ทนคะ เรื่องทั้งหมดแค่เราประชด ตอนนี้สภาพแย่มากไม่ได้นอนกินไม่ได้นอนไม่หลับ พังมากคะไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้วคะ ถ้ากลับไปแล้วไปง้อเขาจะกลับมามั้ยถ้าเขายังไม่มีใครอยากให้เขาคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่มีกันบ้างคะเราผิดไปแล้วจริงๆเราจะไม่ประชดแบบนี้อีกแล้วเพราะแค่เรื่องประชดแท้ๆเลยคะ อยากให้เขาให้อภัยคิดถึงช่วงเวลาที่เราผ่านกันมา อย่าปล่อยมือกันเลย ใครเคยมีปัญหาความรักคล้ายเราบ้างมั้ยคะ ให้คำปรึกษาเราหน่อยคะ