ปกติ เราชัดเจนว่ารักสามเส้า เราไม่เอาด้วย
มีแฟน ถ้าแฟนนอกใจ จับได้ เราเลือกให้ .. ไปอยู่กะเค้าเลย
เคยโดนโกหกว่าโสด คบๆไป แฟนเขามาแสดงตัว เราก็ตัดฉับได้เลยเหมือนกัน

แต่รอบนี้มาแปลก

เราชอบผู้ชายคนนึง คุยกันมานานพอสมควร เราเข้าใจว่าเขาโสด ยังไม่ได้ตกลงคบกันเป็นแฟนหรอกนะ แต่เราก็ดันไปปล่อยตัวปล่อยใจกะเขาอ่ะ แล้วเขาค่อยบอกว่ามีแฟนอยู่แล้ว
คือ..แว่บแรกที่ได้ยิน โกรธเลยนะ บอกพี่ขอโทษนะ แถวบ้านเรียก ..
แต่เราคิดไรอยู่ไม่รู้ตอนนั้น
แทนที่จะตัดเขาไปเลย เราดันไม่อยากจะโกรธเขา
ก็คุยกันมาเรื่อยๆนะ
ระหว่างทางก็ทุกข์ใจแหละ
ทะเลาะกับตัวเอง อยากตัดเขาทิ้งไป ไม่อยากให้ผู้หญิงด้วยกันเสียใจ
อีกใจก็ชอบเขามาก อยากให้เขาเลือกเรา คือเขาก็มีความดีข้ออื่นๆแหละ
เราก็ชื่นชมความมีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคนอื่นของเขา
แต่ความคิดไม่เบียดเบียน มันเป็นสัมมาทิฏฐินะ
พยายามตัดเขาทิ้งนับครั้งไม่ถ้วน
แต่เขาก็ชัดเจนว่าจะไม่ตัดเราออกจากชีวิต
เราจะเหวี่ยงจะโกรธอะไรใส่เขา เขาไม่มีตอบโต้
มีแต่พูดให้สบายใจ
เขาอนุญาตให้เราโกรธเขาได้ แต่เขาจะไม่โกรธเรา
แต่ถ้าถามเขากี่ครั้ง ว่าเขาเลือกใคร เขาก็เลือกแฟนเขานะ
เขารักแฟนเขามาก
เราก็ต้องวางจิตวางใจให้ถูก ไม่ให้เป็นทุกข์
ให้ยอมรับความจริงได้ ว่าเขาไม่ใช่คู่ของเรา
ใช้เวลามาเกือบปี ที่จะลดระดับความสัมพันธ์ให้เหลือแค่ความเป็นเพื่อนให้ได้
ช่วงเวลานี้เรามีข้อตกลงว่าเราจะไม่เจอกัน
จนกว่าเราทั้งคู่จะแน่ใจในความเป็นเพื่อน จะไม่มีอะไรเกินเลยความเป็นเพื่อน
ถึงจะกลับมาเจอกันเป็นปกติ

มันจะง่ายกว่าเยอะเลย ถ้าแค่ตัดเขาออกไป
แต่การจะเป็นเพื่อนกัน
มันอาศัยความแข็งแกร่งของจิตใจค่อนข้างจะมากเลยทีเดียว
ต้องจับตัวเองให้ทัน ว่าจะไม่หวั่นไหว
แต่พอทำได้ ก็ภูมิใจนะ