เรื่องมีอยู่ว่า เราแอบชอบรุ่นน้องผู้ชายอยู่คนนึง เราอยู่ ม.2 ส่วนน้องผู้ชายคนนั้นอยู่ ม.1 เราแอบชอบน้องคนนี้ตั้งแต่เปิดเทอมใหม่ๆถ้านับรวมตอนนี้ก็เกือบปีแล้ววววว (ถึงตอนนี้ก็ยังไม่สมหวัง แล้วก็ยังแอบชอบอยู่ดี) ตอนเราเห็นน้องเค้าครั้งแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรแค่คิดว่าน้องคนนี้น่ารักดี จนมารู้ว่าน้องเค้าอยู่ ม.1 ห้องข้างๆ ติดกันเลยแหละ ก็แอบดีใจนิดๆ จนเพื่อนสนิทในกลุ่มรู้ว่าเราแอบชอบน้องคนนั้นก็รวมหัวกันแซวเราเวลาเดินผ่านหรือเห็นน้องคนนั้น แต่ทีนี้ก็กลายเป็นว่ารู้กันทั้งห้องเลยค่ะ เพื่อนผู้ชายที่สนิทกับน้องคนนั้นเค้าก็เลยคิดว่าจะช่วยเราจีบแต่เราก็ไม่ได้ปฎิเสธนะ5555 เลยยอมให้เพื่อนชายทั้งหลายช่วย พอผ่านมาสักอาทิตย์นึง ตอนนั้นเรากำลังนั่งเล่นกันเพื่อนสนิทในกลุ่มอยู่หลังห้อง แต่สิ่งที่เราเห็นแวบแรกนั่นเป็นอะไรที่แบบบบ โครตตกใจเพราะสิ่งที่เราเห็นนั้นก็คือ น้องคนที่เราแอบชอบ วินาทีนั้นเราคิดอย่างเดียวว่าจะวิ่งหนีให้ได้แต่กลายเป็นว่าเราร้องไห้ใหญ่เลย จะไม่ให้ร้องได้ไงล่ะก็น้องคนที่เราแอบชอบถูกเพื่อนชายของเราลากมาหา จากนั้นน้องเค้าก็เดินออกไปอย่างเฉยชา เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น (น้องเค้าเป็นคนที่หยิ่งมากแต่หยิ่งกับคนที่ไม่รู้จัก ในกลุ่มเพื่อนๆน้องเค้าจะเป็นคนขี้เล่น กวนตีน เฮฮา เฉพาะกับเพื่อนๆหรือคนที่สนิทเท่านั้น) หลังจากวันนั้นน้องเค้าก็รู้ว่าเราชอบเค้า แล้วเวลาเจอเราน้องเค้าจะวิ่งหนีหรือไม่กล้าอยู่ไกล้ๆ เจอที่ไหนหลบหน้าตลอด แต่เวลาเราเจอน้องเค้าทำไมเราไม่กล้าที่จะสบตา ไม่กล้ายิ้มให้ ทำเมินใส่ อีกอย่างทำหน้าไม่เฟลนลี่ด้วย555 เฮ้ออออทำไงได้ก็คนมันไม่เคยจีบใคร ไม่เคยมีแฟน พึ่งรู้สึกกับคนนี้อะ เราก็เลยลองหาเฟสบุ๊คน้องเค้า พอหาเจอก็เลยกดแอดเป็นเพื่อนไป แต่น้องค้าก็ลบคำขอทุกครั้งอะ แถมยังบล็อกให้เราส่งคำขอไม่ได้ด้วย (ความรู้สึกตอนนั้นเราคิดว่า ควรหยุดได้แล้ว ทำไงเค้าก็ไม่สนใจหรอก) แต่คิดไปคิดมาเรามาถึงขนาดนี้แล้วหนิ ไปต่อก็ไม่เสียหาย จนซักพักน้องเค้าก็กดสะกิดเรา(ในเฟสอะ)เราก็เลยส่งข้อความไปประมาณว่า ''ถ้าอึดอัดเดี๋ยวพี่เลิกยุ่งกับน้องเองเนาะ''หลังจากนั้นเราก็บล็อกน้องเค้าทันทีเลย คือตอนนั้นเสียใจมากกก
พอเปิดเทอม 2 วันแรก เราตั้งหน้าตั้งตารอวันนี้เลยยย เพราะอยากเจอหน้าน้องคนนั้น55555 แต่แล้วก็ไม่ได้เจอ เฮ้อออ แห้ววว เพราะส่วนมากวันเปิดเทอมวันแรกจะไม่ค่อยมีคนมามากนัก จนมาถึงวันที่ 2 วันนี้เราได้เห็นสมใจแล้ว อิอิ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ น้องคนนั้นไม่หลบหน้าเรา กล้าเดินผ่านเรา อีกอย่างเวลาเจอเราเหมือนน้องเค้าจะตัวสั่นๆ เขิลๆ (ไม่รู้ว่ามโนเกินไปป่าว แต่เรารู้สึกงี้จริงๆ) หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าเราเจอเค้าบ่อยขึ้น เจอทุกวันเลยดีกว่าาาา
ส่วนช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่นักกีฬาต้องซ้อมทุกวันตอนเย็น (เราชอบไปนั่งรอดูน้องเค้าฝึกบอลข้างสนามทุกวันเลย) มองแบบตาไม่กระพริบ555 ปลื้มที่น้องเค้าเล่นกีฬาเก่งด้วยอะ เราไปสืบมาว่าน้องเค้าสนใจแต่ด้านกีฬา การเรียนก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไร (เรามีรุ่นน้องที่รู้จักกับน้องเค้าด้วยอะ มีอะไรน้องคนนี้บอกหมด55555) มาถึงตอนนี้ก็รู้สึกท้อ แอบชอบมาเกือบปีแต่ไม่เคยคุยกันแม้แต่นิดเดียว รู้ตัวอยู่แล้วว่าเราคงไม่มีหวังอะ ทำใจต่อไปปปปป แอบชอบอยู่เงียบๆตรงนี้ดีกว่า

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ555(จะมีมั้ย)
มาแลกเปลี่ยนเรื่องราวเกี่ยวกับรุ่นน้องให้เราฟังได้นะ