บางครั้งต้องหลอกตัวเองว่าเข้มแข็ง รู้ไหมมันเจ็บปวด เวลาที่มีความสุขหนูเข้มแข็งพอคิดว่าหนูไม่เป็นไร ไม่เป็นอะไรเลย แต่เวลาที่เดียวดาย มองไปทางไหนไม่มีใครเลยปมนี้มันกลับผุดมาทำร้าย
พ่อ.. พ่อคิดถึงหนูไหม แปลกจังเรายังมีชีวิตอยู่กันแต่กลับรู้สึกไม่ต่างจากคนที่ตายจากกันไปแล้ว เจ็บจังเลยพ่อ หนูจำไม่ได้แล้วความอบอุ่นจากพ่อครั้งสุดท้ายเป็นยังไง พ่อเคยคิดถึงเด็กหญิง4ขวบคนนั้นไหม ตอนนี้20แล้วนะพ่อ 16ปีแล้วสินะ ว้าเหว่จัง มันไม่มีความรู้สุกไหนอธิบายได้ดีกว่าน้ำตาเวลาที่เห็นครอบครัวใหม่พ่อพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก มันดูอบอุ่นเหลือเกิน อิจฉาเด็กชายคนนั้นจัง ถ้าพ่อไม่มีบ้านน้อยตอนนั้น ตอนนี้หนูคงมีความสุขมากสินะ
จริงๆหนูมีความสุขดีที่อยู่กับแม่ หนูเป็นเด็กที่มีความสุขมาก ตอนเด็กใครๆก็อิจฉาชีวิตหนูแม่ดูแลดีมาก มากที่สุด มากจนอยากหยุดเวลาไว้ตอนนั้น ความสุขมันหายไปตอนไหน? หนูเข้าใจแม่คงจะเหงาที่อยู่ตัวคนเดียวนาน ชีวิตหนูมันแย่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม่แต่งงานใหม่ทำไม แม่มีลูกใหม่ พ่อกับแม่เหมือนกันเลย ต่างมีครอบครัวใหม่ แต่ไม่เป็นไรหนูเคยคิดว่าหนูไหว หนูเข้มแข็ง แล้วแม่ก็ต้องเลิกกับพ่อใหม่เพราะเขาสร้างภาระให้มากมาย หนี้ก้อนโตมาตอนไหนไม่รู้ แม่ขอเลิก ครอบครัวหนูมีน้องต่างพ่อด้วย
ใช่ตอนนั้นหนูไม่เป็นไร ทำไม่พ่อไม่เคยโทรหาหนูเลย ทำไมพ่อไม่เคยอยากรู้อะไรเกี่ยวกับตัวหนูเลย หนูตอนนี้มันสับสนไปหมดแล้ว หนูไม่รู้หนูมีปัญหาอะไรแต่หนูอยากฆ่าตัวตายวันละหลายๆรอบ แต่หนูทำไม่ลง ทำไมความทรมานใจมันเจ็บปวดจังเวลาที่รู้สึกว่าไม่เหลือใครทั้งแม่และพ่อ เกลียดอะไรหนู หนูเข้าใจแม่นะว่าภาระเยอะ เป็นซิงเกิ้ลมัมเลี้ยงหนูจนโตมาได้ขนาดนี้มันคือสิ่งที่มีค่าที่สุดแล้ว หนูมีทุกอย่างหนูอยากได้อะไรหนูต้องได้โดยไม่เคยคิดอะไรเลย หนูมันทำตัวเกินตัวเอง หนูละอายใจที่จะขออะไรจากแม่อีกแล้ว หนูไม่ได้เข้มแข็งเลยหนูพึ่งรู้ตอนที่อยู่คนเดียวไกลๆบ้าน