คนบ้า บนรถไฟ  

ต่อจากกระทู้  http://ppantip.com/topic/33572089   เดินทางต่อไปหาดใหญ่ ให้เพื่อนไปส่งที่สถานีรถไฟใกล้  คือสถานีรถไฟ ชะอวด  ที่นี้เราเจออะไรๆ ระหว่างรอรถ  บนรถ  แต่เราไม่กล้าถ่ายรูปเท่าไรนัก ภาพจึงไม่ชัดซะส่วนมาก  เราไปซื้อตั๋ว เขาบอกรอ 10 โมง เราก็รอ เราเห็นยายขายข้าวยำมีเด็กๆ มามุงซื้อ เรารู้สึกว่าเราคือ คนแปลกหน้าของทุกๆ คน

สถานีชะอวด  เราคิดว่า ชะอวด ต้องเป็นตัวอะไรสักอย่าง




10 โมง รถไฟมา ปรากฏว่าเป็นรถฟรี  เราก็ขึ้นไปนั้งตู้แรกเลย  มีสาว คนหนึ่งขึ้นมา นายตั๋วผู้ชายชอบมาคุยด้วยบ่อยๆ


รถไฟเคลื่อนไปเรื่อยๆ  ลมเย็นเริ่มเข้ามาทางหน้าต่าง  บางที่เราก็ชะโงกหัวออกไป ดูแนวรถไฟ คอยชักหัวกลับเมื่อรถผ่านสะพานเหล็ก



สายตาเรา ก็พาเราจินตนาการออกไปไกล   " มีใครไปตามหาเธอหรือยัง "



รถไฟเคลื่อนไปเรื่อยๆ  ลมเย็นเริ่มเข้ามาทางหน้าต่าง  



เห็นภูเขาลูกนี้ เรารู้ว่าใกล้ถึงบ้านแฟนเราแล้ว


สักวันเราจะพากล้องลงไปที่นี่  (บ้านปากคลอง พัทลุง)



เรานั่งรถไฟนานแค่ไหนไม่รู้  เราเพิ่งเห็นคนที่เราอิจฉา เรียกว่าอะไรดี  คนบ้า คนจร (เราก็คนจร)  อยู่ตรงข้ามเรา  เธอจะไปไหนนะ  ไม่ต้องใช้เงิน ไม่ต้องซื้อข้าว(ในรูป แม่ค้าให้ข้าวเขากิน) น้ำก็กินจากของเหลือคนอื่นได้ ไม่ต้องคิดอะไร  ไม่ต้องมีบ้าน หรือรถไฟนี้ จะเป็นบ้านของเธอนะ


หันหน้าออกไปดูภูเขา  ทุ่งนา  เรารู้สึก อยากลงจากรถไฟ เดินเข้าไปในนา



ใกล้ถึงสถานีพัทลุง พ่อค้าแม่ค้า เตรียมตัวลง คงไปขึ้นรถไฟกลับไปที่ชุมทางเขาชุมทอง (เพลงที่เราได้ยินแต่เด็กเลย) แล้วก็คงขึ้นรถไฟกลับมาที่นี่ใหม่ จนกว่าจะขายหมดหรือหมดวัน





เพื่อนเราอีกคน มาจากตรงไหนไม่รู้ ที่นั่งอยู่ในภาพ  เขาชอบจุดไฟเช็ค น้ำลายลงบนพื้น ทำปากขมุบขมิบตลอดเวลา  ผู้โดยสารหญิงหลายคนหนี้ไปตู้อื่นแล้ว เราก็หวั่นไหวเหมือนกัน แต่เราขี้เกียจขนกระเป๋าหรือเปล่า




เพื่อนเรากินอิ่ม นอนหลับสบายไปแล้ว ทิ้งเราไว้เบื้องหลังของเธอ


เพื่อนใหม่ กำลังบริกรรมคาถา  





น้าๆ ป้าๆ เห็นคนบ้า บนรถไฟยัง   ช่าย จะไปเห็นได้ย่างไร  แต่งตัวมอมแมม ไม่เหมือนนักท่องเที่ยว  มันถือกล้องถ่ายรูป  ชาวบ้านชอบมองมันประหลาดๆ