สวัสดีค่ะ เราชื่อขนมผิงนะคะ นามสมมติ555 คือเราสมัครเข้ามาเขียนกระทู้นี้โดยเฉพาะ เราไม่เคยเขียนเลย ผิดพลาดยังไงให้อภัยเราด้วยนะคะ
ก่อนจะขอความคิดเห็น เราขอเล่าก่อนได้ไหมคะ555 เราอึดอัดดด อยากเล่าสุดๆ เริ่มเลยนะคะ คือเรารู้จักกับน้องคนนึงขอเรียกว่าแพท รู้จักกันมาแต่เด็กๆเพราะแพทเป็นลูกเพื่อนพ่อ เราอายุห่างกันปีนึง ก็จะไปเที่ยวต่างจังหวัดกันบ่อยๆ ปีละครั้งสองครั้ง ก็สนิทกันพอสมควร เล่นกันแบบไม่ได้คิดอะไรมาตลอด คือยังเด็กทั้งคู่ เล่นโดดยาง ว่ายน้ำ ต่อสู้กันไป จนห่างกันไปช่วงนึง หลายปี พออายุประมาณสิบสามสิบสี่ กำลังเข้าสู่วัยรุ่นใสๆ พ่อบอกว่าจะไปต่างจังหวัด แพทพลอยไปด้วย (พลอยเป็นพี่สาวแพท ) พอพ่อบอกอย่างนั้น เราก็ยังนึกภาพเด็กอ้วนดำคนเดิมอยู่ แต่พอมาเจอกัน โอ้แม่เจ้า!!! คือแพทหล่อมากก เข้ม สูงกว่าเราละ และหุ่นดีกว่าเรามากๆ (ตอนเด็กเราสูงกว่า) เราก็ว่าเราสูงละนะ ประมาณ 167 แพทมา 172 และขายาวผิดกะเรามาก เรานี่ยังท้วมๆ แต่หน้าตาเราก็หวานๆนะ พอรับได้555 แบบนั้นคือสเปคเราเว้ยยย คือดูโตกว่าเด็กวัยเดียวกัน หน้านิ่งๆ แต่แอบมียิ้มซนๆ เหมือนเด็กอยู่ เราแพ้อะไรแบบนี้มากๆ ถึงกับแอบปลื้มแพท จิงๆน่าจะจีบมันตั้งแต่เด็กๆ เราก็ปลื้มมันตั้งแต่นั้นมาเลย เวลาสามวันที่อยู่ต่างจังหวัดด้วยกัน เราก็ตัวติดกันตลอดเลยย ปริ่มเบาๆ555 คือเราแอบมีมุมซุกซนเป็นเด็กเหมือนกัน ในขณะที่เจ้พลอยบอกว่า นางโตแล้วนางจะไม่เล่นปัญญาอ่อนเด็ดขาด ซึ่งเราโอเคกับข้อนี้เพราะมันทำให้เราได้อยู่กะแพท555
เราก็จัดการขอเฟสเสร็จสรรพ แต่ก่อนจะสนิทกันเหมือนตอนเด็กๆ ด้วยความที่ห่างไปนาน เราเลยต้องแกล้งมันก่อน จี๋เอว แซวมัน ผลักลงเครื่องเล่นบ้าง แล้วเราก็โดนแกล้งคืนประมาณสองเท่า คือรู้สึกว่าเราอ่อยสุดๆ555 แต่ก็เหมือนเพื่อนเล่นกันธรรมดา พอวันกลับไปปาโป่งกัน ลูกดอกแพทเหมือนเฉี่ยวมาโดนแก้มเราตอนมันกำลังง้างงงมือ
มันดูตกใจมากๆๆๆ อีกดอกเดียวจะได้ตุ๊กตามันก็มาดูเราก่อน พาเราไปล้างแผล แล้วมันก็บอกว่า "พี่ผิงงง เค้าขอโทษน้ะ เค้าไม่ได้ตั้งใจ เพี้ยงงง หายๆๆ"
แล้วนางก็เอาหน้ามาใกล้ๆแล้วเป่าลมใส่แผลที่แก้มเรา เขินมากกก คือหน้าใกล้กันมากๆ ลมหายใจรดกันเลย เรานี่หน้าแดงมาก ค้างไว้ห้าวิมันด็ดันตัวออก เกาหัว แล้วเดินกลับหลังหันไปเลย ปล่อยให้เรายิ้มบ้าอยู่คนเดียว หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ไม่ไได้เจอกันก่อนกลับด้วยซ้ำ เราก็เลยจัดการทักเฟสไปว่า มารับผิดชอบแผลเป็นที่หน้าพี่เดี๋ยวนี้นะ นางก็ตอบไม่ตรงประเด็น บอกแบบ เดี๋ยวส่งรูปไปให้นะ แล้วก็ไม่อ่านข้อความของเราเลย ตอนนั้นก็รู้แล้วแหละว่าเป็นไปไม่ได้ รอมาหลายวันก็ยังไม่คืบหน้า สุดท้ายก็หายคิดถึงไปซะงั้น แต่ลึกๆยังปลื้มอยู่ แต่เรื่องนี้มันแค่จุดเริ่มต้น ต่อไปคือของจริงและ ปีต่อมาเราก็กลับมาเจอกันอีก ในขณะที่แพทสูงขึ้นมากและผิงก็อ้วนขึ้นมากๆๆๆ เช่นกัน
ถ้ารุ่นน้องที่แอบปลื้มเข้ามาทำให้เราใจสั่นแบบนี้ แปลว่าเค้าคิดอะไรกับเรารึเปล่าคะ?
ก่อนจะขอความคิดเห็น เราขอเล่าก่อนได้ไหมคะ555 เราอึดอัดดด อยากเล่าสุดๆ เริ่มเลยนะคะ คือเรารู้จักกับน้องคนนึงขอเรียกว่าแพท รู้จักกันมาแต่เด็กๆเพราะแพทเป็นลูกเพื่อนพ่อ เราอายุห่างกันปีนึง ก็จะไปเที่ยวต่างจังหวัดกันบ่อยๆ ปีละครั้งสองครั้ง ก็สนิทกันพอสมควร เล่นกันแบบไม่ได้คิดอะไรมาตลอด คือยังเด็กทั้งคู่ เล่นโดดยาง ว่ายน้ำ ต่อสู้กันไป จนห่างกันไปช่วงนึง หลายปี พออายุประมาณสิบสามสิบสี่ กำลังเข้าสู่วัยรุ่นใสๆ พ่อบอกว่าจะไปต่างจังหวัด แพทพลอยไปด้วย (พลอยเป็นพี่สาวแพท ) พอพ่อบอกอย่างนั้น เราก็ยังนึกภาพเด็กอ้วนดำคนเดิมอยู่ แต่พอมาเจอกัน โอ้แม่เจ้า!!! คือแพทหล่อมากก เข้ม สูงกว่าเราละ และหุ่นดีกว่าเรามากๆ (ตอนเด็กเราสูงกว่า) เราก็ว่าเราสูงละนะ ประมาณ 167 แพทมา 172 และขายาวผิดกะเรามาก เรานี่ยังท้วมๆ แต่หน้าตาเราก็หวานๆนะ พอรับได้555 แบบนั้นคือสเปคเราเว้ยยย คือดูโตกว่าเด็กวัยเดียวกัน หน้านิ่งๆ แต่แอบมียิ้มซนๆ เหมือนเด็กอยู่ เราแพ้อะไรแบบนี้มากๆ ถึงกับแอบปลื้มแพท จิงๆน่าจะจีบมันตั้งแต่เด็กๆ เราก็ปลื้มมันตั้งแต่นั้นมาเลย เวลาสามวันที่อยู่ต่างจังหวัดด้วยกัน เราก็ตัวติดกันตลอดเลยย ปริ่มเบาๆ555 คือเราแอบมีมุมซุกซนเป็นเด็กเหมือนกัน ในขณะที่เจ้พลอยบอกว่า นางโตแล้วนางจะไม่เล่นปัญญาอ่อนเด็ดขาด ซึ่งเราโอเคกับข้อนี้เพราะมันทำให้เราได้อยู่กะแพท555
เราก็จัดการขอเฟสเสร็จสรรพ แต่ก่อนจะสนิทกันเหมือนตอนเด็กๆ ด้วยความที่ห่างไปนาน เราเลยต้องแกล้งมันก่อน จี๋เอว แซวมัน ผลักลงเครื่องเล่นบ้าง แล้วเราก็โดนแกล้งคืนประมาณสองเท่า คือรู้สึกว่าเราอ่อยสุดๆ555 แต่ก็เหมือนเพื่อนเล่นกันธรรมดา พอวันกลับไปปาโป่งกัน ลูกดอกแพทเหมือนเฉี่ยวมาโดนแก้มเราตอนมันกำลังง้างงงมือ
มันดูตกใจมากๆๆๆ อีกดอกเดียวจะได้ตุ๊กตามันก็มาดูเราก่อน พาเราไปล้างแผล แล้วมันก็บอกว่า "พี่ผิงงง เค้าขอโทษน้ะ เค้าไม่ได้ตั้งใจ เพี้ยงงง หายๆๆ"
แล้วนางก็เอาหน้ามาใกล้ๆแล้วเป่าลมใส่แผลที่แก้มเรา เขินมากกก คือหน้าใกล้กันมากๆ ลมหายใจรดกันเลย เรานี่หน้าแดงมาก ค้างไว้ห้าวิมันด็ดันตัวออก เกาหัว แล้วเดินกลับหลังหันไปเลย ปล่อยให้เรายิ้มบ้าอยู่คนเดียว หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ไม่ไได้เจอกันก่อนกลับด้วยซ้ำ เราก็เลยจัดการทักเฟสไปว่า มารับผิดชอบแผลเป็นที่หน้าพี่เดี๋ยวนี้นะ นางก็ตอบไม่ตรงประเด็น บอกแบบ เดี๋ยวส่งรูปไปให้นะ แล้วก็ไม่อ่านข้อความของเราเลย ตอนนั้นก็รู้แล้วแหละว่าเป็นไปไม่ได้ รอมาหลายวันก็ยังไม่คืบหน้า สุดท้ายก็หายคิดถึงไปซะงั้น แต่ลึกๆยังปลื้มอยู่ แต่เรื่องนี้มันแค่จุดเริ่มต้น ต่อไปคือของจริงและ ปีต่อมาเราก็กลับมาเจอกันอีก ในขณะที่แพทสูงขึ้นมากและผิงก็อ้วนขึ้นมากๆๆๆ เช่นกัน