สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องราวจะมาขอความคิดเห็นจากทุกๆคนที่ได้เข้ามาอ่าน ว่ามีความคิดเห็น หรือมีคำแนะนำอย่างไรบ้าง ... เรื่องราวมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนคนปัจจุบันมาราว7ปี. แต่ตลอดเวลาที่รู้จักมา7ปี เริ่มต้นมาจากความสนุกสนานในวัยรุ่น คบกันแบบไม่ได้มีเป้าหมายอะไร เนื่องจากอายุยังน้อยที่เราเริ่มคบหากัน (แฟนอายุมากกว่า จขกท.4ปีค่ะ ) เราก็คบหากันตามประสาแฟนทั่วๆไปไม่ได้มีอะไรหวือหวาในชีวิต เพราะ จขกท.คิดอยู่เสมอว่าความรักในวัยเรียนไม่มีทางแน่นอน จขกท.ยังไม่คิดจะตกลงปลงใจใช้ชีวิตคู่กับคนนี้อย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าจะคบกันไปนานสักแค่ไหน เพราะ จขกท.ไม่ได้รู้สึกรักในตัวของแฟนปัจจุบันเลย. มีแค่ความผูกพัน และความคุ้นเคยเท่านั้น คิดเสมอว่า คบเขาไว้ เพื่อที่ หากวันนึง เราเจอคนใหม่ คนที่ดีและมีความพร้อมที่จะดูแลเราได้มากกว่ามารักมาชอบ เราก็พร้อมที่จะทิ้ง แฟนปัจจุบันไป. ( คิดแบบนี้มาเสมอพอเราเริ่มโตความคิดตำนึงถึงอนาคตก็เริ่มเยอะ เริ่มรักตัวเองมาก ) ไม่อยากผิดหวัง.  ตลอดเวลาระยะหลังที่คบกับเขามาก็ไม่มีเรื่องมือที่สามเข้ามาวุ่นวายให้มีปัญหาเนื่องจาก จขกท. รู้สึกพอใจแล้วที่คบกับแฟนปัจจุบัน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รักเขา แต่ก็อยู่ได้ เพราะเขาตามใจเราเกือบทุกอย่าง. พูดง่ายๆว่า อยู่สบายในระดับหนึ่ง.   ไม่อยากเลิกไปเพราะกลัวลำบาก ไม่อยากไปเริ่มต้นใหม่. แต่มาถึงเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา  จขกท.ได้คุยกับเพื่อนชายสมัยเรียนมหาลัยด้วยกัน  ณ ตอนนั้นเขากำลังอกหัก เนื่องจากแฟนนอกใจ  เราก็พูดกันเหมือนกับว่า จขกท.พยายามจะปลอบใจเขาอยากพูดคุยให้เขาดีขึ้น ปล.ในสมัยเรียนเรา2คนก็ปิ๊งกัน แต่ด้วยที่เขายังมีแฟน เราก็เลยได้เป็นแค่เพื่อน เพราะเพื่อนชายคนนี้เแนคนดีมาก คบใครก็คบทีละคน ไม่ปกปิด. ซึ่งกลับกัน. จขกท.ปกปิดสถานะกับทุกคนว่าตัวเองไม่มีแฟนตลอด ( เพราะในอดีต แฟนคนปัจจุบันก็เคยนอกใจ เลยฝังใจ คิดจะแก้แค้นเขาอยู่ตลอด. เลยทนอยู่แม้ไม่ได้รัก )    เรื่องราวกับเพื่อนชายก็เริ่มต้นขึ้น... เราได้พูดคุยกันทุกวัน นัดไปนั่งคุยกัน จนมันกลายเป็นความรู้สึกดีๆอีกครั้ง. จนครั้งนี้เขาขอเราเป็นแฟน !!! จขกท. อึ้งมาก.  คิดในใจ แล้วแฟนคนปัจจุบันเราละ. เราก็ยังมีเขาอยู่ ยังไม่กล้าเลิกกับเขาเะราะกลัวตัวเองลำบาก  แต่ก็ได้ตอบรับเขาไป ว่า เป็นแฟนกัน !  เอาแล้วไงล่ะ. ความไม่พอความต้องการแบบผิดๆของเราเริ่มขึ้นแล้ว  จขกท.ก็ไปหาเขาแทบทุกอาทิตย์ไปนั่งคุยกัน.  จนระยะหลังๆความสัมพันเริ่มมากขึ้น.  จนลืมคิดถีงคนข้างหลัง.   ปล. เรารู้สึกรักเพื่อนชายคนนี้มากๆ อยู่กับเขาเราอบอุ่น เรารู้สึกเป็นตัวเองอีกครั้ง. ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเป็นกับใคร. แต่เรารู้สึกกับเขามากๆ.  ทุกครั้งที่เราแยกกันกลับบ้าน. เรารู้สึกโหยหา คิดถึงกันมากๆทุกครั้ง. มันเป็นทั้งความหลง และความรัก.   (  แต่เราจะคบพร้อมกันครั้งละ2คนไปได้ตลอดอย่างไรกัน จนถึงวันนึงความลับก็ต้องแตก )  คิดอยู่เสมอนะ. เราไม่อยากให้คนปัจจุบันรับรู้ แต่ความลับไม่มีในโลก   จนถึงตอนนี้. แฟนปัจจุบันเริ่มรับรู้เรื่องราว ว่าเราได้แอบมาหาเพื่อนชายคนนี้แทบทุกอาทิตย์ แอบมาครั้งละไม่กี่ชั่วโมง แต่บ่อยๆเข้า ก็ปิดไม่มิด.    แต่ในเมื่อเขายังไม่มีหลักฐานมัดตัวเรา100%   เราก็ยังไม่ยอมรับ.  วันที่เขารู้ เขาร้องไห้. เขาบอกว่า ไว้ใจเรามาตลอด พยายามทำให้ทุกอย่างในสื่งที่เขาพอจะทำให้ได้.  แต่ทำไมเราต้องทำแบบนี้กับเขา.    เราก็ได้แต่ปฏิเสธ. บอกว่าไม่มีอะไร คิดไปเองทั้งนั้น. ยังไงเราก็ไม่ยอมรับเพราะเขายังไม่มีหลักฐาน. * รู้สึกผิดมากเรากอดเขาบอกว่าเราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา *  แต่เราก็ไม่ได้รักเขาเลย.     และสิ่งที่เสียใจที่สุด. แฟนปัจจุบันสั่งห้ามออกไปไหนอีก ถ้าเขาจับได้อีกครั้งว่าเรายังออกไปหาใครอีก. เขาจะเลิกกับเราอย่างแน่นอน.      เราจะทำอย่างไรดี. ในเมื่อเพื่อนชายของเรา ที่เราก็ใช้คำว่าแฟน และเราก็รักเขามากๆๆๆ.  เราต้องยุติความสัมพันกะทันหัน โดยที่เขาเองก็ไม่ได้รับรู้อะไรด้วยเลย. เราต้องทำให้เขาเสียใจอย่างนั้นเหรอ.  เพราะถ้าเราเลิกกับแฟนปัจจุบันไป แล้วมาคบกัน เพื่อนชายที่เราใช้คำว่าแฟนกับเขาเหมือนกัน. แต่เรารู้ดีว่า เขายังดูแลเราไม่ได้แน่นอน.  เขายังเรียนอยู่ ยังต้องอาศัยอยู่กับครอบครัว มีกิจการครอบครัวที่เขาต้องดูแล. ซึ่งแน่นอน ว่าเขาคงไม่ทิ้งครอบครัวมาเพื่อเลือกเราคนเดียวอย่างแน่นอน. ทุกอย่างมันไวไป...  เราจะยุติความสัมพันแบบนี้อย่งไรดีค่ะ.      ตอนนี้ก็ยังคุยอยู่ทั้ง2คนค่ะ. พยายามจะยุติความสัมพันกับคนที่2 แต่เราก็สงสารเค้า ถ้าเรายุติไปตอนนี้ เราไม่รู้จะใช้เหตุผลอะไร เรารู้สึกผิดตลอดเวลา ที่ต้องมาทำร้ายคนดีๆแบบเขา ( เพราะเขาพูดทุกครั้งเวลาอยู่กับเราว่า อยู่กันไปนานๆนะ อย่ามีคนอื่น ไม่อยากเจ็บแบบความรักครั้งก่อนอีกแล้ว ) ยิ่งเขาพูดแบบนี้ เรายิ่งรู้สึกผิดแก่ใจของเราเอง.   จะทำอย่างไรดีค่ะ. ถ้าเราเสียเขาไปเราก็เสียใจมากๆไม่แพ้กัน เพียงแต่เราอยากให้จบกับเขาไปโดยที่ไม่ต้องให้เขารับรู้เรื่องที่เราทำไม่ดีไว้กับเขา.   เรายังคิดถึงเขา อยากเจอเขา อยากอยู่กับเขา แต่มันทำไม่ได้ เพราะแฟนเราก็คอยระวังเราอยู่.  ขอคำแนะนำคนที่เคยอยู่ในความรู้สึกแบบนี้ด้วยนะค่ะ.   ( ขออภัยนะค่ะคำถามอาจยาวไปแต่ไม่รู้จะปรึกษาใครจริงๆค่ะ ) ขอคำแนะนำด้วยนะค่ะ