รู้สึกว่าตัวเองแปลกแยก เข้าากับคนอื่นไม่ค่อยได้ ไม่ค่อยเพื่อน
ไปเที่ยวไหน เพื่อนไม่ค่อยช่วย พอถามก็ชอบบอกว่า "ก็นึกว่าไม่อยากไป"
ทั้งที่สีหน้ามันฟ้องโต้งๆ ว่าไม่ได้คิดถึงเราแบบนี้

เรารู้ว่าเมันเป็นปัญหาบุคลิกของคน ไม่มีปัญญาไปเข้าคอร์สอะไรพวกนั้นด้วย
อยากเปลี่ยนมากๆ พยายามหาหนังสืออ่านคู่ไปด้วยแต่ก็ไม่ค่อยมีผลอะไรมาก
ทั้งทีพยายามทำตามไปด้วยแล้วเหมือนกัน

นิสัยเราในตอนนี้ก็ใช่ว่าอยากเป็น ความคิดกับการกระทำค่อนข้างสวนทางกัน
เรายิ้มยาก หัวเราะยาก เวลาว่างชอบนั่งอ่านหนังสือ ไม่ก็เล่นคอม ฟังเพลง
ที่ทำแบบนั้นเพราะไม่รู้ทำอะไรดี แอบอิจฉารูทเมทนะที่เขาไปเที่ยวที่นั่นนู่นกัน
จริงๆก็อยากทำนะ แต่ไม่มีใครชวน

รุ่นพี่ชอบคิดว่าเราาทำตัวมีปัญหาตลอด เพราะเราทำหน้านิ่งๆ
บางก็คิดว่าเราไม่ค่อยเกรงใจพี่ เพราะว่าหน้านิ่งตลอด
ทั้งที่ในควมรู้สึกเราตอนนั้นเราเกรงใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆ พยายามสื่อถึงความเกรงใจมากกกกกกก

เพื่อนน้อย เพื่อนสนิทน้อยยิ่งกว่าแบบนี้
ทั้งที่ชอบความสนุกสนานแต่ไม่ค่อยได้ทำ

อยากปรับปรุงตัวเองใครก็ได้ช่วยแนะนำที
เริ่มตรงไหน แก้ยังไง


แท็กห้องแป้ง เพราะเห็นเป็นห้องที่สาวๆเยอะน่าจะช่วยเรื่องผู้หญิงๆแบบนี้ได้ดี

!!!อาจมีอิดิทเพิ่มเพิ่มเสริมด้านปัญหาที่เราเจอ หรือแง่นิสัยที่คิดออกเพิ่มค่ะ