คบกะแฟนมา1ปี เราผูกพันมากอยู่ด้วยกันทุกวัน นอนพร้อมกันตื่นมาเจอกัน พ่อแม่ต่างฝ่ายรับรู้ เรียนม.เดียวกัน เรายอมรับว่าแรกๆที่คบกันเราทำกะเค้าไว้มาก พอมาตอนหลังเราทำตัวดีกะเค้า เค้าก็ไปมีคนอื่น เราก็เลยมีบ้าง เรากะแฟนชอบมีปัญหาเรื่องมือที่3มาตลอด จนวันนึงเราตกลงกันว่าถ้าเราทำตัวดีๆ เค้าก็จะไม่มีใคร เราก็โอเค เราพยายามงี่เง่าน้อยลง งอนน้อยลง เริ่มสนใจเค้ามากขึ้น แต่กลับกลายเป็นว่าเรายิ่งดีเค้าก็ไม่สนใจเราเลย แอบคุยกะคนอื่นบ้าง จนเราปลงชินกับการที่เค้าปล่อยเราอยู่คนเดียว เราพยายามไม่รับรู้อะไร เพราะคิดว่ามันทำให้เราสบายใจมากขึ้น ไม่เช็คเฟสบุ๊ค ไม่เช็คไลน์ แฟนไปเที่ยวผับเราก็ไม่เคยว่าหรือห้าม บางทีเราก็รอเค้ากินเหล้ากะเพื่อนยันเช้า เราอยากได้อะไรอยากไปเที่ยวไกลๆก็ไม่เคยได้ไม่เคยพาไปเลย เค้าคุยกะแฟนเก่าเราจับได้เราโกรธมากแต่เราก็กลับไปคบตลอด จนตอนนี้เราเลิกกันเพราะเราไปเจอเค้าคุยแชทเฟสกะเพื่อน ถามถึงแฟนเก่าว่าเจอบ้างมั้ย เพื่อนเค้าก็ว่าทำไมถามแบบนี้ แฟนเราก็บอก เลิกกันไปก็ตั้งนานแล้วไม่รู้ทำไมลืมไม่ได้ซะที เราแบบจุกมาก แล้วที่ผ่านกูคือไรว้ะ แล้วก่อนหน้าที่เราจะรู้เรื่องนี้ แฟนเราก็เล่าตอนคบกะแฟนเก่าคนนี้ให้ฟังว่าตอนนั้นรักกันมาก แฟนเก่าดูแลดีมาก วันเกิดซื้อทองมาเซอไพรส์ ถ้าตอนนั้นยังไม่เลิกกันก็คบจนทุกวันนี้แหละ เรานี่นิ่งเลย เราคบกะแฟนเฟสบุ๊คก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกัน โทรศัพท์มันก็ซ่อนเรา เรารู้ทุกอย่างไม่เคยพูด ของของแฟนเก่าก็เก็บไว้อย่างดี แต่ของครบรอบที่เราทำให้มันทำหาย เราอดทนมาหลายเรื่องมาก เราหมดความเชื่อใจ ความรู้สึกเราพังมาหลายครั้ง เวลาเดินด้วยกันมันเหมือนพยายามเดินห่างๆเราเหมือนกลัวคนอื่นรู้ว่าคบกัน ชอบด่าเราต่อหน้าเพื่อนของเค้า แม้แต่วันเกิดเราเราไม่ได้อะไรเลยจากเค้าเลยเหมือนเป็นวันธรรมดาวันนึง ไม่เคยหึงหวงเราเลยค้ะแต่เราก็ทนจนครบปีนึงแต่ตอนนี้เลิกกันแล้วค้ะ