ผมเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง แต่ก็พูดนะครับ ไม่ได้เงียบเลย แต่ผมใจดีกับเพื่อนๆตลอดนะครับ
ผมไม่เข้าใจ ผมดีกับเพื่อนๆตลอด เพื่อนขาดอะไรผมมีให้หมด ปากกา ลิควิด กรรไกร เท็ปใส สันรูดปก กากเพชร กาว กรรไกรตัดเล็บ ขนม บลาๆๆ ไปยันเงิน ผมก็มีให้เพื่อนเสมอ มีอยู่หลายคนที่ยังไม่คืนเงินเกือบๆพัน ผมเป็นต้นฉบับให้เพื่อนลอกการบ้านอยู่บ่อยครั้ง เพื่อนติด ร (ติดงานค้าง) อาจารย์ ขอให้ผมช่วย ผมก็ช่วยเรียกได้ว่าทำให้มันเลย มันแค่เอาไปส่งอย่างเดียว หลายคนอยู่จำได้ หลายครั้งนะที่เพื่อนขอให้เราช่วยติวก่อนสอบ เราสอนไม่เก่งบอกเลย แต่ก็ช่วยติวให้ ทุกคนต่างพูดเหมือนกันเลยว่า ผมเป็นเด็กดี ผมเป็นคนดี ผมจำได้เลยว่ามันออกมาจากปากเพื่อนจริงๆ ก็ภูมิใจนะ ที่ได้คำชม แต่ผมอยากได้ความสนิทสนม ความผูกพันธ์ แบบที่เพื่อนเค้าทำกับเพื่อน เค้าชมผมเป็นคนดีก็จริง แต่พอเวลาว่างหรือไม่มีปัญหาอะไร ไม่มีใครเข้าหาผมสักคน ผมก็พยายามเข้าหาเค้านะ แต่ผมรู้สึกเหมือนว่าผมเป็นคนนอก ท่าทางของเพื่อน ก่อนที่ผมจะเข้าไปหายิ้มเฮฮาเลย พอผมเข้าไป
เงียบสนิท เหมือนผู้ปกครองใครมาหายังไงยังงั้น ตอนจบม.6 มีการเขียนเสื้อกัน บนเสื้อของผมมีแต่คนเขียนว่าผมเป็นคนดีเต็มเลย น้อยคนมากที่จะเขียนล้อเลียนเฮฮาตลกๆที่ให้ความรู้สึกแบบเพื่อน-เพื่อน เชื่อมั๊ยผมกับมีความสุขกับข้อความที่เขียนล้อเลียนมากกว่าซะอีก แต่จบมาผมเหมือนตัวคนเดียว ทุกคนเงียบหายเลย บางคนจำผมไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผมเป็นใคร
ผมรู้สึกเหมือนว่าจริงๆแล้วเค้าไม่อยากคบผม เค้าแค่หลอกใช้ผมเพื่อผมประโยชน์ แล้วชมผมเพื่อให้ผมดีใจ พวกเค้าอาจไม่ตั้งหลอกผมก็ได้ แต่กระการทำของพวกเค้าไม่แคร์ความรู้สึกผมเลย ผมไม่ได้ต้องการคำชม แต่ผมต้องการมิตรภาพ ผมรู้สึกเหมือนพ่อค้าขายของเลย คุณเอาความช่วยเหลือจากผมไป แล้วคุณก็จ่ายมาด้วยคำชม จริงๆ รู้สึกแบบนั้นเลย ไม่ได้รู้สึกเลยว่าพวกเค้ารักผม เหมือนเพื่อนของพวกเค้า เห็นกอดคอเดินหัวเรอะไปด้วยกันแทบทุกวัน เชื่อมั๊ย ผมไม่เคยถูกเพื่อนกอดคอเดินหัวเรอะไปด้วยกันเลย มันคงจะมีความสุขมากๆ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เพราะผมพูดไม่เก่ง เพราะผมมันไม่หล่อ เพราะบุคลิกภาพไม่ดี ใช่มั๊ย ผมจะได้รีบเก็บตังไปทำศัลยกรรมซะ (พูดประชดนะครับ) ผมว่าต้องมีส่วนแน่ๆ อายที่มีเพื่อนไม่หล่อ บุคลิกภาพไม่ค่อยดี เลยไม่อยากคบ
ขนาดเพื่อบยังเลือกคบขนาดนี้ ผมไม่หวังเรื่องความรักแล้วหล่ะครับ ขนาดเพื่อนยังไม่อยากคบ เรื่องแฟนนี่อย่าพูดถึงเลย ผมไม่ได้โลกสวยนะครับ อย่าว่าผมเลย สังคมที่ผมเจอทำให้ผมคิดแบบนี้ไปแล้ว คนเราจะเลือกคบใครต้องดูที่หน้าตากับบุคลิกภาพก่อน ถึงแม้จะเป็นคนดีแค่ใหนก็ตาม
ขอโทษและขอบคุณทุกท่านมากนะครับที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณมากๆสำหรับคนที่คอมเม้นะครับ ของให้พวกท่านโชคดีมีชัยจากการช่วยคนอย่างผมให้หายข้องใจ ขอบคุณมากๆครับ
ไม่มีใครอยากคบผม ผมไม่ดีตรงใหน
ผมไม่เข้าใจ ผมดีกับเพื่อนๆตลอด เพื่อนขาดอะไรผมมีให้หมด ปากกา ลิควิด กรรไกร เท็ปใส สันรูดปก กากเพชร กาว กรรไกรตัดเล็บ ขนม บลาๆๆ ไปยันเงิน ผมก็มีให้เพื่อนเสมอ มีอยู่หลายคนที่ยังไม่คืนเงินเกือบๆพัน ผมเป็นต้นฉบับให้เพื่อนลอกการบ้านอยู่บ่อยครั้ง เพื่อนติด ร (ติดงานค้าง) อาจารย์ ขอให้ผมช่วย ผมก็ช่วยเรียกได้ว่าทำให้มันเลย มันแค่เอาไปส่งอย่างเดียว หลายคนอยู่จำได้ หลายครั้งนะที่เพื่อนขอให้เราช่วยติวก่อนสอบ เราสอนไม่เก่งบอกเลย แต่ก็ช่วยติวให้ ทุกคนต่างพูดเหมือนกันเลยว่า ผมเป็นเด็กดี ผมเป็นคนดี ผมจำได้เลยว่ามันออกมาจากปากเพื่อนจริงๆ ก็ภูมิใจนะ ที่ได้คำชม แต่ผมอยากได้ความสนิทสนม ความผูกพันธ์ แบบที่เพื่อนเค้าทำกับเพื่อน เค้าชมผมเป็นคนดีก็จริง แต่พอเวลาว่างหรือไม่มีปัญหาอะไร ไม่มีใครเข้าหาผมสักคน ผมก็พยายามเข้าหาเค้านะ แต่ผมรู้สึกเหมือนว่าผมเป็นคนนอก ท่าทางของเพื่อน ก่อนที่ผมจะเข้าไปหายิ้มเฮฮาเลย พอผมเข้าไปเงียบสนิท เหมือนผู้ปกครองใครมาหายังไงยังงั้น ตอนจบม.6 มีการเขียนเสื้อกัน บนเสื้อของผมมีแต่คนเขียนว่าผมเป็นคนดีเต็มเลย น้อยคนมากที่จะเขียนล้อเลียนเฮฮาตลกๆที่ให้ความรู้สึกแบบเพื่อน-เพื่อน เชื่อมั๊ยผมกับมีความสุขกับข้อความที่เขียนล้อเลียนมากกว่าซะอีก แต่จบมาผมเหมือนตัวคนเดียว ทุกคนเงียบหายเลย บางคนจำผมไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผมเป็นใคร
ผมรู้สึกเหมือนว่าจริงๆแล้วเค้าไม่อยากคบผม เค้าแค่หลอกใช้ผมเพื่อผมประโยชน์ แล้วชมผมเพื่อให้ผมดีใจ พวกเค้าอาจไม่ตั้งหลอกผมก็ได้ แต่กระการทำของพวกเค้าไม่แคร์ความรู้สึกผมเลย ผมไม่ได้ต้องการคำชม แต่ผมต้องการมิตรภาพ ผมรู้สึกเหมือนพ่อค้าขายของเลย คุณเอาความช่วยเหลือจากผมไป แล้วคุณก็จ่ายมาด้วยคำชม จริงๆ รู้สึกแบบนั้นเลย ไม่ได้รู้สึกเลยว่าพวกเค้ารักผม เหมือนเพื่อนของพวกเค้า เห็นกอดคอเดินหัวเรอะไปด้วยกันแทบทุกวัน เชื่อมั๊ย ผมไม่เคยถูกเพื่อนกอดคอเดินหัวเรอะไปด้วยกันเลย มันคงจะมีความสุขมากๆ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เพราะผมพูดไม่เก่ง เพราะผมมันไม่หล่อ เพราะบุคลิกภาพไม่ดี ใช่มั๊ย ผมจะได้รีบเก็บตังไปทำศัลยกรรมซะ (พูดประชดนะครับ) ผมว่าต้องมีส่วนแน่ๆ อายที่มีเพื่อนไม่หล่อ บุคลิกภาพไม่ค่อยดี เลยไม่อยากคบ
ขนาดเพื่อบยังเลือกคบขนาดนี้ ผมไม่หวังเรื่องความรักแล้วหล่ะครับ ขนาดเพื่อนยังไม่อยากคบ เรื่องแฟนนี่อย่าพูดถึงเลย ผมไม่ได้โลกสวยนะครับ อย่าว่าผมเลย สังคมที่ผมเจอทำให้ผมคิดแบบนี้ไปแล้ว คนเราจะเลือกคบใครต้องดูที่หน้าตากับบุคลิกภาพก่อน ถึงแม้จะเป็นคนดีแค่ใหนก็ตาม
ขอโทษและขอบคุณทุกท่านมากนะครับที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณมากๆสำหรับคนที่คอมเม้นะครับ ของให้พวกท่านโชคดีมีชัยจากการช่วยคนอย่างผมให้หายข้องใจ ขอบคุณมากๆครับ