หลังจากอกหักมาจาก audax 300 เขาใหญ่ ก็ตั้งใจจะกลับมาฟิตซ้อมใหม่ เพราะห่างหายจากการซ้อมมาเป็นเดือน เหมือนต้องเริ่มต้นปั่นจักรยานใหม่อีกครั้ง อีกอย่าง ลงสมัครงานปั่นที่สุพรรณ (ระยะทาง 112 km.) และจะกลับไปซ่อม audax 400 km. ด้วย (เป้าหมายหลายอย่างเลย)
ก็ตั้งใจว่าจะซ้อมมากขึ้น ตั้งแต่ต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา ก็ซ้อมปั่นอย่างน้อยวันละประมาณ 40 km. ส่วนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา พี่ในกลุ่มชวนปั่นจากชอคโกแลตวิว ไปเขื่อนขุนด่าน ระยะทางไปกลับ น่าจะประมาณ 214 km. (ทริปนี้ไปกัน 3 คน) จนเที่ยง ก็พักทานข้าว (ห่างจาก จปร.ประมาณ 7 กม.) คุยกันในกลุ่มว่า ถ้ายังเดินทางต่อไปขุนด่าน อาจจะกลับมืด และดูท่าทางจะเจอฝนด้วย เลยคิดว่า จะจบทริปแค่นี้พอ ทานข้าวเสร็จ ก็แวะร้านสะดวกซื้อ ปรากฎว่าฝนตกพอดี เลยรอให้ฝนซา และเริ่มเดินทางกลับ
แวะทานข้าว กับระยะทาง 91 km.
จนมาถึงถนนลำลูกกา คลองสิบสอง (จุดเกิดเหตุ) คือ จขกท. ยังไม่ค่อยชินกับการปั่นเสือหมอบ ไม่ค่อยถนัดกับการปั่นแล้วมองไปข้างหน้า เผลอก้มหน้าอยู่บ่อยๆ อีกอย่างตอนที่เกิดเหตุเริ่มเหนื่อย (ระยะทาง 146 km. ความเร็วในตอนเกิดเหตุประมาณ 24-25 km./hr.) จขกท.ปั่นนำ เพื่อนอีกในกลุ่มมา
จุดเกิดเหตุ หน้าร้านกาแฟ
พอ จขกท. เงยจะมองไปข้างหน้าอีกที ปรากฎว่าเจอซาเล้งสวนเลนส์ ขนของมาเต็มรถ จะหักหลบ ก็แฉลบโดนซาเล้ง แล้วล้มลงอย่างแรง ความรู้สึกแรกมึนหัวมาก เพราะมีความรู้สึกว่าหัวกระแทก (ดีที่ใส่หมวก) พอเริ่มหายมึนหัว ก็เจ็บแขนด้านขวา (เพราะล้ม แถบขวาลงทั้งหมด) เข่าขวาถลอก เป็นแผลหมูแดง ดีที่เพื่อนที่ปั่นตามหลังมา คอยช่วยโบกรถหลบให้ เพราะตอนนั้นยังลุกไม่ขึ้นจริงๆ ค่ะ มึน และเจ็บแขนสุดๆ (เพื่อนที่ตามหลังมา เล่าว่าตะโกนบอกแล้วว่า มีรถสวน แต่ จขกท.ไม่ได้ยินเลยตอนนั้น สมาธิหลุดกระจาย)
เข่าแผลหมูแดงนิดๆ
แขนขวาเจ็บระบมมากๆ
หมวกกระแทกพื้น
ชิฟเตอร์เบี้ยว
โชคดีตรงที่เกิดเหตุ เป็นร้านกาแฟ พี่ๆ ในร้านวิ่งมาช่วยพยุงไปนั่งที่ร้าน และเอาน้ำแข็งมาช่วยประคบที่แขน หลังจากนั้น เริ่มสำรวจตัวเอง ว่าเจ็บ หรือปวดตรงไหนอีกมั้ย ค่อยๆเอามือลูบที่หน้า (กลัวหน้าแหกสุดๆ เพราะครั้งก่อนล้ม หน้าโดนพื้นไปนิดนึง 555 กลัวหน้าแย่ไปมากกว่านี้ค่ะ) ตามขา ก็มีรอยช้ำๆ เยะแยะไปหมด ตอนนั้นให้พี่ชายมารับพาไปโรงพยาบาลโดยด่วน เพราะมีอาการปวดหัวข้างขวา ที่ได้รับแรงกระแทกมา และแขนที่ขยับแล้วปวดๆตรงข้อศอก
กว่าจะมาถึง รพ. เกือบ 2 ทุ่ม รถติดหนักมาก ไปถึงก็ x-ray โดนด่วน แล้วก็ทำความสะอาดแผล หมอบอกว่าผลการ x-ray แขนไม่หัก แต่อักเสบจากการกระแทกอย่างแรง ส่วนเรื่องหัวที่มีการกระแทก ให้เฝ้าดูอาการ 24-48 ชม. ส่วนเจ้าจักรยานสุดที่รัก
สิ่งที่ได้จากการล้มเป้นครั้งที่ 3
1. ยังคงให้ความสำคัญกับอุปกรณ์ safety เช่น หมวก ถุงมือ เช่นเคยนะคะ หมวกพยายามตรวจสอบด้วยว่า เรารัดสายพอดีแล้วหรือยัง เพราะเกิดเหตุล้มมา ถ้าสายไม่พอดี หลวมไป บางทีใส่หมวกก็ไม่มีประโยชน์นะคะ
2. ประสบการณ์แบบเจ็บๆ ห้ามก้มหน้าก้มตาปั่น คงต้องฝึกกันใหม่เลยค่ะ และมีสมาธิในการปั่นอยู่ตลอด
3. การปั่นร่วมทริปกัน เรื่องส่งสัญญาณสำคัญมากๆค่ะ (ครั้งนี้เพื่อนก็มีการส่งสัญญาณเตือน ด้วยการตะโกนบอกนะคะ แต่ จขกท.ไม่ได้ยินTT)
4. ถ้าเริ่มเหนื่อย ให้จอดพัก ไม่ฝืนปั่นต่อ (ทางที่ดี กำหนดให้ชัดเจนเลยก็ดีค่ะ พักทุกๆ 20 - 30 km.)
อยากมาถ่ายทอดประสบการณ์ล้มครั้งนี้ ให้ทุกท่านได้อ่าน เป็นข้อเตือนใจในการปั่นนะคะ เพียงแค่เสี้ยววินาที ถ้าไม่มีสมาธิในการปั่น ก็ทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ และยินดีรับคำแนะนำจากทุกท่าน เพื่อนำไปปรับปรุงการปั่นให้ดีขึ้นค่ะ
ล้มครั้งที่ 3 แล้วสินะ
ก็ตั้งใจว่าจะซ้อมมากขึ้น ตั้งแต่ต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา ก็ซ้อมปั่นอย่างน้อยวันละประมาณ 40 km. ส่วนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา พี่ในกลุ่มชวนปั่นจากชอคโกแลตวิว ไปเขื่อนขุนด่าน ระยะทางไปกลับ น่าจะประมาณ 214 km. (ทริปนี้ไปกัน 3 คน) จนเที่ยง ก็พักทานข้าว (ห่างจาก จปร.ประมาณ 7 กม.) คุยกันในกลุ่มว่า ถ้ายังเดินทางต่อไปขุนด่าน อาจจะกลับมืด และดูท่าทางจะเจอฝนด้วย เลยคิดว่า จะจบทริปแค่นี้พอ ทานข้าวเสร็จ ก็แวะร้านสะดวกซื้อ ปรากฎว่าฝนตกพอดี เลยรอให้ฝนซา และเริ่มเดินทางกลับ
แวะทานข้าว กับระยะทาง 91 km.
จนมาถึงถนนลำลูกกา คลองสิบสอง (จุดเกิดเหตุ) คือ จขกท. ยังไม่ค่อยชินกับการปั่นเสือหมอบ ไม่ค่อยถนัดกับการปั่นแล้วมองไปข้างหน้า เผลอก้มหน้าอยู่บ่อยๆ อีกอย่างตอนที่เกิดเหตุเริ่มเหนื่อย (ระยะทาง 146 km. ความเร็วในตอนเกิดเหตุประมาณ 24-25 km./hr.) จขกท.ปั่นนำ เพื่อนอีกในกลุ่มมา
จุดเกิดเหตุ หน้าร้านกาแฟ
พอ จขกท. เงยจะมองไปข้างหน้าอีกที ปรากฎว่าเจอซาเล้งสวนเลนส์ ขนของมาเต็มรถ จะหักหลบ ก็แฉลบโดนซาเล้ง แล้วล้มลงอย่างแรง ความรู้สึกแรกมึนหัวมาก เพราะมีความรู้สึกว่าหัวกระแทก (ดีที่ใส่หมวก) พอเริ่มหายมึนหัว ก็เจ็บแขนด้านขวา (เพราะล้ม แถบขวาลงทั้งหมด) เข่าขวาถลอก เป็นแผลหมูแดง ดีที่เพื่อนที่ปั่นตามหลังมา คอยช่วยโบกรถหลบให้ เพราะตอนนั้นยังลุกไม่ขึ้นจริงๆ ค่ะ มึน และเจ็บแขนสุดๆ (เพื่อนที่ตามหลังมา เล่าว่าตะโกนบอกแล้วว่า มีรถสวน แต่ จขกท.ไม่ได้ยินเลยตอนนั้น สมาธิหลุดกระจาย)
เข่าแผลหมูแดงนิดๆ
แขนขวาเจ็บระบมมากๆ
หมวกกระแทกพื้น
ชิฟเตอร์เบี้ยว
โชคดีตรงที่เกิดเหตุ เป็นร้านกาแฟ พี่ๆ ในร้านวิ่งมาช่วยพยุงไปนั่งที่ร้าน และเอาน้ำแข็งมาช่วยประคบที่แขน หลังจากนั้น เริ่มสำรวจตัวเอง ว่าเจ็บ หรือปวดตรงไหนอีกมั้ย ค่อยๆเอามือลูบที่หน้า (กลัวหน้าแหกสุดๆ เพราะครั้งก่อนล้ม หน้าโดนพื้นไปนิดนึง 555 กลัวหน้าแย่ไปมากกว่านี้ค่ะ) ตามขา ก็มีรอยช้ำๆ เยะแยะไปหมด ตอนนั้นให้พี่ชายมารับพาไปโรงพยาบาลโดยด่วน เพราะมีอาการปวดหัวข้างขวา ที่ได้รับแรงกระแทกมา และแขนที่ขยับแล้วปวดๆตรงข้อศอก
กว่าจะมาถึง รพ. เกือบ 2 ทุ่ม รถติดหนักมาก ไปถึงก็ x-ray โดนด่วน แล้วก็ทำความสะอาดแผล หมอบอกว่าผลการ x-ray แขนไม่หัก แต่อักเสบจากการกระแทกอย่างแรง ส่วนเรื่องหัวที่มีการกระแทก ให้เฝ้าดูอาการ 24-48 ชม. ส่วนเจ้าจักรยานสุดที่รัก
สิ่งที่ได้จากการล้มเป้นครั้งที่ 3
1. ยังคงให้ความสำคัญกับอุปกรณ์ safety เช่น หมวก ถุงมือ เช่นเคยนะคะ หมวกพยายามตรวจสอบด้วยว่า เรารัดสายพอดีแล้วหรือยัง เพราะเกิดเหตุล้มมา ถ้าสายไม่พอดี หลวมไป บางทีใส่หมวกก็ไม่มีประโยชน์นะคะ
2. ประสบการณ์แบบเจ็บๆ ห้ามก้มหน้าก้มตาปั่น คงต้องฝึกกันใหม่เลยค่ะ และมีสมาธิในการปั่นอยู่ตลอด
3. การปั่นร่วมทริปกัน เรื่องส่งสัญญาณสำคัญมากๆค่ะ (ครั้งนี้เพื่อนก็มีการส่งสัญญาณเตือน ด้วยการตะโกนบอกนะคะ แต่ จขกท.ไม่ได้ยินTT)
4. ถ้าเริ่มเหนื่อย ให้จอดพัก ไม่ฝืนปั่นต่อ (ทางที่ดี กำหนดให้ชัดเจนเลยก็ดีค่ะ พักทุกๆ 20 - 30 km.)
อยากมาถ่ายทอดประสบการณ์ล้มครั้งนี้ ให้ทุกท่านได้อ่าน เป็นข้อเตือนใจในการปั่นนะคะ เพียงแค่เสี้ยววินาที ถ้าไม่มีสมาธิในการปั่น ก็ทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ และยินดีรับคำแนะนำจากทุกท่าน เพื่อนำไปปรับปรุงการปั่นให้ดีขึ้นค่ะ