สวัสดีค่ะเพื่อนๆ
เข้าเรื่องเลยน่ะค่ะ
เราคบกับแฟนเรามา 1 ปีกว่าเเล้ว เเรกๆอะไรอะไรๆก็ดีไปหมด พอ 1 ปีผ่านไปเขาเริ่มเเสดงมารยาททรามๆออกมาเรื่อยๆ เคยทะเลาะกันโดยไม่มีคำหยาบเเต่ทุกวันทะเลาะกันใช้คำต่ำๆ ขึ้นทุกวัน พูดหรือว่าอะไรไม่ได้เลย
ด่าว่ากลับตลอดๆ ผิดไม่เคยรับผิด พาลโทษอย่างอื่นไปหมด อาทิ มีนัดจะไปดูหนังกัน หนังฉาย 11 โมง นางตื่น 10.55 เราก็โทรไปหาเป็นสิบๆสาย เราก็ว่าไปเนาะตามคนโมโหรอนานๆ ว่าทำไมไม่กระตือรือล้นเลย ไปยังไงก็ไม่ทันหรอก ถ้าจะสายขนาดนี้ นางเถียงกลับว่า" เราไม่ผิด เราไม่ผิด เราตื่นให้เเล้ว ยังมาว่าเราอีก ลองแกมาเป็นเราม่ะ ลองเเกมาพูดเรื่องเกรดกับเราม่ะเเกมันโง่เองไม่ขยันเอง เจ็บใช่ไหมล่ะ โดนเราว่าบ้าง เป็นไงล่ะ " คำพูดของนาง ทำให้เราพูดไม่ออกเลย จากคำว่ารักกลายเป็นคำว่าเกลียดโดยอัตโนมัติ
เราขอเลิก คือรู้เลย ถ้าเราคบต่อไปอีก คงทรมาณใจไปมากกว่านี้ เเต่นางบอกว่าที่พูดไปแบบนั้นเพราะอยากให้คิดได้ เราต้องคิดอะไรได้หรอ คืองง มากๆ ยังไงๆนางก็ไม่ยอมเลิก เราก็บอกไปว่าถ้าเอ็งไม่เลิก เราเลิกเอง ไม่ให้เกียจติอะไรกันเลยยังจะให้คบต่ออีกหรอ
นางก็บอกว่า เราทรยศหักหลัง คืองง มาก เราไปทรยศหักหลังบ้าบออะไรนาง  

#อยากถามเพื่อนๆว่าการที่เราเดินออกมาจากสิ่งที่คิดว่าไม่ใช่มันคือการหักหลังอีกฝ่ายหรอค่ะ
#เเล้วความรักจริงๆมันคืออะไรกันแน่ ?