สวัสดีค่ะ
เรามีปัญหากับแฟนเรื่องซ้ำๆเดิมๆ ที่เราไม่เข้าใจกัน
ด้วยอายุที่ห่างกัน 7 ปี ความเป็นเด็กของเรา ความเป็นผู้ใหญ่มากๆของเค้า
เราเป็นคนใช้อารมณ์ในการตัดสินใจ ส่วนเค้าจะทำอะไรก็คิดถึงเหตุผลเสมอ
ทำไมเราต่างคนต่างทำงานเหนื่อยแค่เจอกันเราก็หายเหนื่อย แต่อีกคนเหนื่อย ..กลับอยากอยู่คนเดียว
จิงๆแล้วควรมีเราอยู่ในชีวิตมั้ย ถ้าทำให้เรารู้สึกไม่สำคัญ เราควรเดินออกมามั้ย
เรารู้สึกว่าโลกส่วนตัวเค้าสูงจนเรากลายเป็นส่วนเกิน
เรากำลังคิดว่าทำไมอนาคตเรามีเค้าอยู่ทุกวัน แต่ทำไมอนาคตเค้า เรามองไม่เห็นตัวเองเลย
เราปรับตัวจนไม่รู้จะปรับยังไงแล้ว เราไม่เคยเหนื่อยกับการปรับตัว เพราะเราเชื่อว่าทุกอย่างมันดีกับเรา หรือเรากำลังหลงจนแยกแบะอะไรไม่ออก
ทำยังไงดี ตอนนี้รู้สึกว่าเราคงเดินต่อไปด้วยกันไม่ได้ แต่เราก็ไม่เอาตัวเองออกมาจากเทอไม่ได้จิงๆ
เราสงสารตัวเองเวลาเทอพูดจาทำร้ายจิตใจ แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเทอ
เราพยายามทำดีกับเทอให้มาก เพราะเราสงสารตัวเอง เราไม่อยากให้เทอทำให้เราเสียใจ
จนวันนี้เพิ่งเข้าใจคำว่า ปวดใจ..
ใครเคยเป็นเป็นบ้าง เดินต่อไปก็ไม่เห็นอนาคต ..จะเดินออกมาก็ทำใจไม่ได้ อาการปวดใจมันเป็นแบบนี้นี่เอง
เรามีปัญหากับแฟนเรื่องซ้ำๆเดิมๆ ที่เราไม่เข้าใจกัน
ด้วยอายุที่ห่างกัน 7 ปี ความเป็นเด็กของเรา ความเป็นผู้ใหญ่มากๆของเค้า
เราเป็นคนใช้อารมณ์ในการตัดสินใจ ส่วนเค้าจะทำอะไรก็คิดถึงเหตุผลเสมอ
ทำไมเราต่างคนต่างทำงานเหนื่อยแค่เจอกันเราก็หายเหนื่อย แต่อีกคนเหนื่อย ..กลับอยากอยู่คนเดียว
จิงๆแล้วควรมีเราอยู่ในชีวิตมั้ย ถ้าทำให้เรารู้สึกไม่สำคัญ เราควรเดินออกมามั้ย
เรารู้สึกว่าโลกส่วนตัวเค้าสูงจนเรากลายเป็นส่วนเกิน
เรากำลังคิดว่าทำไมอนาคตเรามีเค้าอยู่ทุกวัน แต่ทำไมอนาคตเค้า เรามองไม่เห็นตัวเองเลย
เราปรับตัวจนไม่รู้จะปรับยังไงแล้ว เราไม่เคยเหนื่อยกับการปรับตัว เพราะเราเชื่อว่าทุกอย่างมันดีกับเรา หรือเรากำลังหลงจนแยกแบะอะไรไม่ออก
ทำยังไงดี ตอนนี้รู้สึกว่าเราคงเดินต่อไปด้วยกันไม่ได้ แต่เราก็ไม่เอาตัวเองออกมาจากเทอไม่ได้จิงๆ
เราสงสารตัวเองเวลาเทอพูดจาทำร้ายจิตใจ แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเทอ
เราพยายามทำดีกับเทอให้มาก เพราะเราสงสารตัวเอง เราไม่อยากให้เทอทำให้เราเสียใจ
จนวันนี้เพิ่งเข้าใจคำว่า ปวดใจ..