สวัสดีค่ะ จขกท. มาอยู่เมลเบิร์นได้ 3 เดือนแล้วค่ะ
มาทำวิจัยประมาณ 6 เดือน โชคร้ายสถาบันที่ จขกท.อยู่ไม่มีคนไทยเลยค่ะ เดือนแรกที่ไปอยู่รู้สึก homesick มากๆ เลย เพราะก่อนมาคุณพ่อ จขกท. เพิ่งเสียชีวิตด้วย เหลือแต่แม่กับน้องชาย แต่ก็ตัดสินใจมาเพราะเตรียมการทุกอย่างไว้หมดแล้วค่ะ ภาษาเราไม่ได้ดีมาก พอสื่อสารได้ แต่ช่วงแรกต้องปรับหูมากเลยค่ะ เพราะสำเนียงออสซี่ค่อนข้างฟังยาก เพื่อนต่างชาติก็พอมีคุยกันบ้างนะคะ แต่ก็ยังไม่ค่อยสนิทกันมากเท่าไหร่ เพราะเราคุยไม่ค่อยเก่งด้วยอ่ะค่ะ โชคดีบ้านที่พักมีเพื่อนคนไทยอยู่ด้วย แต่ก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เพราะว่าเค้าทำงานกันและกลับกันดึกมาก เสาร์อาทิตย์บางทีก็ไม่ได้หยุดค่ะ กลับบ้านมาทีไร จขกท. อยู่คนเดียวทุกทีเลย เหงาจริงๆ ค่ะ อยู่บ้านเล่นเน็ต ดูหนัง หัดทำกับข้าว หรือไปเที่ยวก็ลองแล้วนะคะ มันก็หายเหงาไปได้สักพักนึง แล้วก็กลับมาเป็นอีก อยากรู้ว่าเพื่อนๆ ใน pantip มีวิธีแก้เหงากันยังไงบ้างหรอคะ
ปล.เพื่อนที่ห้องเคยชวนไปทำงานแต่วีซ่าที่ จขกท.ขอมาไม่อนุญาตให้ทำงานอ่ะค่ะ เลยคิดว่าไม่อยากเสี่ยงดีกว่า
อยู่เมืองนอกคนเดียว มีวิธีแก้เหงากันยังไงบ้างคะ
มาทำวิจัยประมาณ 6 เดือน โชคร้ายสถาบันที่ จขกท.อยู่ไม่มีคนไทยเลยค่ะ เดือนแรกที่ไปอยู่รู้สึก homesick มากๆ เลย เพราะก่อนมาคุณพ่อ จขกท. เพิ่งเสียชีวิตด้วย เหลือแต่แม่กับน้องชาย แต่ก็ตัดสินใจมาเพราะเตรียมการทุกอย่างไว้หมดแล้วค่ะ ภาษาเราไม่ได้ดีมาก พอสื่อสารได้ แต่ช่วงแรกต้องปรับหูมากเลยค่ะ เพราะสำเนียงออสซี่ค่อนข้างฟังยาก เพื่อนต่างชาติก็พอมีคุยกันบ้างนะคะ แต่ก็ยังไม่ค่อยสนิทกันมากเท่าไหร่ เพราะเราคุยไม่ค่อยเก่งด้วยอ่ะค่ะ โชคดีบ้านที่พักมีเพื่อนคนไทยอยู่ด้วย แต่ก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เพราะว่าเค้าทำงานกันและกลับกันดึกมาก เสาร์อาทิตย์บางทีก็ไม่ได้หยุดค่ะ กลับบ้านมาทีไร จขกท. อยู่คนเดียวทุกทีเลย เหงาจริงๆ ค่ะ อยู่บ้านเล่นเน็ต ดูหนัง หัดทำกับข้าว หรือไปเที่ยวก็ลองแล้วนะคะ มันก็หายเหงาไปได้สักพักนึง แล้วก็กลับมาเป็นอีก อยากรู้ว่าเพื่อนๆ ใน pantip มีวิธีแก้เหงากันยังไงบ้างหรอคะ
ปล.เพื่อนที่ห้องเคยชวนไปทำงานแต่วีซ่าที่ จขกท.ขอมาไม่อนุญาตให้ทำงานอ่ะค่ะ เลยคิดว่าไม่อยากเสี่ยงดีกว่า