เราคุยกับคนนึงมา 6 เดือน เราออกไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมากจนคนอื่นคิดว่าเป็นแฟนกันเราก็ไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกับเรา เราเลยคิดว่าบางทีเป็นแบบนี้มันอาจจะดีกว่าก็ได้ พอเรารู้สึกว่าเราชอบเขาจริงๆชอบมากๆแต่เราไม่ต้องคบกันก็ได้แค่ขอให้เป็นแบบนี้ต่อไป
แต่แล้วคนที่เราชอบมันไปขอเพื่อนเราคบ เพื่อนเรามันชอบคนยากนะทุกคนที่มาขอมันคบมันไม่ตกลงแต่กลับคนนี้มันกลับตอบตกลงคบ คนที่เราชอบเขาขอเก็บไว้เป็นความลับไม่ให้บอกใครรวมถึงเราด้วย ด้วยความเป็นเพื่อนสนิทกันมันก็ต้องบอกเราอยู่แล้ว วันนั้นเราทำตัวไม่ให้ว่างแล้วก็ไม่ตอบแชทไม่รับสายไม่อะไรทั้งนั้น วันนั้นมันตามตื้อเรามากเราเล่นกีฬาอยู่มันก็มาหาเรามาถามว่าเราเป็นอะไร เราก็ได้แต่ทำหน้าเหมือนรำคานจนมันยอมวันต่อมามันก็มาอีกมาเรื่อยๆจนเราทนไม่ไหวเราบอกมันไปว่ารำคานไปไกลๆไป
ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่คุยกับมันไม่มองหน้าจนมันรู้ว่า เรารู้เรื่องของมัน หลังจากนั้นมันมาดูเราซ้อมทุกวันเวลาเราซ้อมเสร็จมันเหมือนจะมาคุยด้วยแต่จะมีรุ่นพี่ที่เขาชอบเรามาขว้างตลอด จนวันนึงมันเดินมาหาเราว่าอยากคุยด้วย มันบอกกับเราว่า มันจะเลิกกับเพื่อนเรา แล้วกลับมาหาเรามันอยากได้เราคืนมันบอกว่ามันรู้แล้วว่ามันรักใครมันขอโทษและขอโอกาสอีกครั้งมันมองตาเราทำเหมือนขอร้อง
เราเงียบไปสักพักเรามาคิดทบทวนสิ่งที่มันพูดมันบอก อยากได้เราคืน ถ้าไม่เสียเราไปแกคงจะไม่รู้ตัวใช่ไมเราไว้ใจแกมากๆเราชอบแกมากๆเวลาเราเห็นแกกับเพื่อนเราก็โคตรเจ็บเราร้องไห้คนเดียวตลอดแล้วเราก็เลิกชอบแกไม่ได้ทำไงก็ไม่ได้เราชอบคนอื่นไม่ได้นอกจากแก แต่แล้วแกกลับมาทำลายความรู้สึกของเราด้วยแค่ว่า แกเหงา เราไม่มีเวลาให้แก แกไปขอเพื่อนเราคบมันทำให้เรารู้2อย่าง
1.ขนาดเพื่อนที่เราสนิทด้วยมากที่สุดมันยังทำแบบนี้กับเราได้แล้วเราจะไว้ใจใครได้อีก
2.แกทำให้เราระวังตัวเองมากขึ้นไม่ควรคิดไปเอง ไม่ควรเลิกคุยกับทุกคนเพื่อมาคุยกับแก

ทุกวันนี้เราก็คิดถึงแกอยู่ ยังชอบแกอยู่ เรายังเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่บางที..เราอาจจะถูกให้เกิดมาเจอกันแต่คบกันไม่ได้ เราหักหลังเพื่อนเราไม่ได้หรอกไม่ว่ามันจะทำเราเจ็บแค่ไหนเราก็หักหลังมันไม่ได้จริงๆ