เอาหละครับ... ก็ว่าตามนั้นเลยในความคิดคุณ มันต่างกันตรงไหน ครับ?
อาจจะแยกประเภทก็ได้เช่น
ถ้ากับบางสถานการณ์ ตัวบุคล สถานะ ฯลฯ


อย่างที่ผมพอจะนึกออกนะครับเช่น

สำหรับเด็ก(สถานภาพตามวัย)
ทำเรื่องบางอย่างเราเรามองว่า"เอาแต่ใจ"

แต่สำหรับผู้ใหญ่(สถานภาพตามวัย)
ทำเรื่องบางอย่างเราเรามองว่า"เห็นแก่ตัว"

ดังนั้น เราจะสังเกตุได้ว่า

ในเด็ก
(สถานภาพ)+(ขาดการปลูกฝัง) ---> (ความไม่รู้)+(การกระทำที่ผิด) = ความเอาแต่ใจ
.
.
ในผู้ใหญ่
(สถานภาพ)+(ความเคยชิน) ---> (ความไม่รู้/รู้แต่ติดนิสัย)+(การกระทำที่ผิด) = ความเห็นแก่ตัว
.
.
.
เพราะฉะนั้น

*ถ้าเด็กที่ "เอาแต่ใจ" บ่อยๆ จนติดเป็นนิสัยก็มี โอกาส โตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ "เห็นแก่ตัว" ได้

ดังนั้นการปลุกฝังและดูพฤติกรรมต่างๆ เพื่อเลี่ยงไม่ให้เด็ก ไม่กลายไปเป็นผู้ใหญ่ที่เห็นแก่ตัว ก็ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญ
รายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ที่ผู้ปกครองควรใส่ใจ และไม่ควรมองข้ามในบางพฤติกรรมของเด็กๆนะครับ