สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมเองครับ
หากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ เข้าเรื่องเลยนะครับ
คือผมจะมาแบ่งปันเรื่องราวเกี่ยวกับน้ำใจของกลุ่มจิตอาสากลุ่มหนึ่งนะครับ
ซึ่งกลุ่มจิตอาสากลุ่มนี้อยู่ในโรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ (สวนดอก)

      โรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่ผู้ป่วยที่มารับการรักษา เพื่อหวังให้ตนเองหรือญาติหายจากการป่วย มันจึงทำให้ผู้คนคิดว่า บรรยากาศในโรงพยาบาลที่เต็มไปด้วยความเศร้า หมดหวัง ท้อแท้ แต่กลับมีเสียงเพลงจากกลุ่มดนตรีจิตอาสา
      โดยจิตอาสากลุ่มนี้มีชื่อว่า “ดนตรีจิตอาสาพาเพลิน” โดยมีนักร้องและนักดนตรี จากบุคคลากรภายในและภายนอกของโรงพยาบาล ซึ่งกลุ่มนี้จะมาร้องเพลงทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 12.00-13.00 น.

(ตึกที่กลุ่มดนตรีจิตอาสาเล่นอยู่ครับ)

พี่ ๆ จิตอาสากลุ่มนี้จะร้องอยู่ที่อาคารเฉลิมพระบารมี ภายในโรงพยาบาลสวนดอก
โดยพี่ๆ กลุ่มนี้จะสร้างบรรยากาศที่มีความสุขให้กับผู้ที่มานั่งฟัง
  



(พี่พยาบาลก็ร้องเพาะเหมือนกันนะครับ)
มีทั้งผู้ป่วย ญาติผู้ป่วย และพยาบาล ให้ความสนใจเป็นจำนวนมากตั้งแต่เด็กเล็กถึงผู้สูงวัย



(จับขวดนมแทนไมค์ไปก่อนนะน้อง)

ญาติผู้ป่วยที่มาจากต่างจังหวัดก็มีความสนใจไม่น้อยนะครับ

(คุณป้าต่างจังหวัดที่มายืนชมครับ)


(พี่แอ๊ดก็มานะครับ)

ผมจึงอยากจะเสนอมุมมองของกลุ่มคนเล็กๆกลุ่มหนึ่งในโรงพยาบาล
ให้คนทั่วไปได้รู้ถึงน้ำใจเล็ก ๆ และการสร้างรอยยิ้มให้กับผู้ป่วยที่หมดหวังให้กลับมามีกำลังใจอีกครั้ง

สุดท้ายนี้ผมขอเป็นกำลังใจให้กับกลุ่มจิตอาสาทุกกลุ่มให้มีกำลังใจและแรงใจในการทำ
กิจกรรมเพื่อสังคมต่อไปนะครับ
และผมคิดว่าการแบ่งปันความสุข เป็นการมอบรอยยิ้มจากผู้ให้สู่ผู้รับด้วยความเต็มใจ
แต่ไม่ใช่ สร้างภาพหรือเอากำไรจากสังคม..


ขอบคุณครับ