ก่อนอื่นบอกเลยนะครับ ผมอายุ 18 อยู่ ปี1
ผมเคยมีเรื่องราวที่ไม่ดีต่างๆ นานา ( แต่ก็ว่านะทุกคนก็ต้องเคยมีเหมือนกัน )
แต่ผมคิดเรื่องที่เคยผิดพลาดผ่านมาตลอด คือจะว่าไงนะ คือแบบไม่ลืมในสิ่งที่เราเคยทำอะไรผิดพลาดไปหนะ
คือทุกวันมันวนเวียนอยู่ในหัวตลอด อยากจะย้อนไปแก้ไขนะ แต่มันก็คงทำไม่ได้ แต่ทำไมผมถึงไม่ลืม?

ผมเครียดอยู่มาตลอด ปรึกษาทุกคน จนผมทำตาม ทั้งๆที่ทำตามแล้วไม่ช่วยอะไรได้เลยสักอย่าง ปรึกษาครอบครัวจนเวลาโทรไปเค้าจะพูดคำแรก ว่า? มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึป่าว? เป็นอะไร? เรื่องอะไรอีกหละ? ลืมได้ยัง?
จนแบบมีช่วงที่ผมเหนื่อย ที่จะลืมมัน เลยมากินเบียร์ ( ที่กินผมไม่ได้อยากจะระบายอะไรให้ใครฟังนะ ) แต่แค่กินแล้วขอลืม แล้วให้ผ่านมันไปคืนๆนึง คือไม่อยากคิดอะ ไม่รู้ว่าจะมีทางแก้ยังไง

จนทุกวันนี้ ผมก็ยังคิดเหมือนเดิมนะ มันวนเวียนอยู่ในสมอง จนผมต้องกินตอนกลับจากเรียน วันละ 4 ขวด นั่งฟังเพลงอยู่หน้าคอม เหมือนเดจาวูอยู่ทุกๆวัน
มันแย่มากนะที่ใช้ตังค์เปลืองแบบนี้ แต่ผมไม่รู้สิ ผมยอมทนแม้กระทั้งข้าววันๆนึง ผมกินวันละมื้อ เพื่อจะมาจมกับขวดเบียร์ที่มันแพงกว่าข้าวจานนึง

ปล.ปรึกษามาหลายคนครับ แล้วมีส่วนนึงเค้าบอกว่าผมเป็นโรคศึมเศร้าครับ ชอบคิดมาก
ปล.อ่านจะเขียนไม่ดีก็ขออภัยด้วยครับ แค่อยากดูความคิดเห็นของแต่ละคนครับ
ปล.ผมอยู่หอพักคนเดียวครับ

แท็กผิดห้องซอรี่ด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ