อยากจะระบาย ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
เราหลอกตัวเองทุกๆวันว่า "วันนี้เราสบายดีนะ มองโลกในแง่ดี ตื่นเช้า ทำงาน เดินสง่างาม"
พอตกเย็น หรือบางช่วงเวลา รู้สึกเหงาสุดๆ แบบไม่แคร์หัวใจเลย
อาการแบบหงุดหงิด อยากระบายอะไรแบบนี้มาเต็มที่
ทุกวันนี้เราโสด หลายๆคนบอกว่า ถ้าอยากสละโสดก็จีบสิ โอเค เราจีบ เจอสาวสวยก็เดินเข้าไปขอเบอร์เลย กว่าจะได้เบอร์ก็ได้คนที่ 15 แรกๆก็คุยกันดีๆ อยู่ๆก็หายไป เลยเอาใหม่ ขอเบอร์จนกว่าจะได้ ได้อีกทีก็โดนปฎิเสธไป 2 คน ครั้งนี้โชคดีหน่อย พอเราคุยเรารู้สึกโอเค ก็เลยชวนเดทด้วยกัน เดทแรกผ่านไปด้วยดี พอเดทสองเท่านั้นล่ะ หาย.... ไม่ได้เป็นแค่คนเดียว เป็นหลายคนมาก ซึ่งเรื่องนี้เราได้ตั้งกระทู้ไปก่อนหน้านั้นแล้ว บางคนก็แนะนำว่า พยายามหาคนที่นิสัยคล้ายๆเรา ลองคุยกัน น่าจะไปได้
จนกระทั่ง เพื่อนของเราที่เคยคบกัน ได้ข่าวว่าแต่งงานแล้ว เราก็ดีใจด้วย (แต่ไม่ได้ไป เพราะถ้าไปต้องเสีย 1,000 แน่นอน และตอนนั้นคือเรายังหางานอยู่) พอมองที่เพื่อนๆที่เคยคบกัน แทบจะทุกคนคือเค้ามีแฟนแล้ว บางคนแต่งงานแล้ว บางคนมีลูกแล้วอะไรแบบนี้ เป็นเรา เราก็ไม่อยากยุ่งอะไรพวกนี้ เพราะมันเป็นเรื่องของเพื่อน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เพื่อนที่เคยคบ หายไปทีละคน ทีละคน มันไม่ได้สนิทอะไรแบบนี้แล้ว
มันเป็นความรู้สึกที่แย่มาก บางที เรามีเรื่องอัดอั้นใจ เราก็อยากจะคุยกับเพื่อน แต่เพื่อนคนนั้นได้หายไปจากความรู้สึกเรา เค้ามีแฟน มีครอบครัว เรื่องแบบนี้คงไม่ฟังแน่นอน ทุกวันนี้ เราเฟคตัวเอง ใส่หน้ากากให้ตัวเองว่าเราไม่เป็นอะไรนะ เรามีเพื่อนเยอะ เป็นผู้ชายที่หลายๆคนควรจะให้เป็น เป็นคนอบอุ่น ล่าสุด มีโพสต์สัมภาษณ์คุณฮิวโก้เกี่ยวกับเรื่องความเจ้าชู้ เค้าก็พูดดี จนรู้สึกว่า เฮ้ย!!! คือดีอ่ะ
แต่มันมีความขัดแย้งในตัวอยู่ ระหว่าง สิ่งที่เราอยากเป็น กับสิ่งที่สังคมอยากให้เป็น
เราไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้ แต่เราคุยกับคนที่น่าสนใจง่าย (คือจีบอ่ะ) แต่ทีนี้คนมองเราไม่ดีซะงั้น
เราเป็นคนพูดตรง แต่สังคมให้เราพูดอ้อมๆ
เราเป็นคนฟังเพลง J-Pop แต่สังคมให้เราฟังเพลงไทย
เราเป็นคนง่ายๆ แต่สังคมให้เราเป็นคนพิถีพิถัน
อะไรแบบนี้ แล้วปัญหาคือ เราคุยกับคนที่น่าสนใจมันคุยไม่รู้เรื่อง แบบ... มันรู้สึกไม่ใช่ เราก็ใจกว้าง รับสิ่งต่างๆจากคนๆนั้น แต่ดูเหมือนเค้าไม่รับสิ่งต่างๆจากเรา พอเราพูดเยอะๆก็หาว่าเราเยอะ น่ารำคาญ
อึดอัดอ่ะ เลยทนเหงา โกหกตัวเองว่า เราสบายดี
แต่สุดท้าย ความโกหกมันก็ต้องเปิดเผยความจริงอยู่วันยังค่ำ พอตกเย็นบางวัน ผมรู้สึก เหนื่อย ท้อแท้ และก็เครียด เหงาอย่างรุนแรงแบบไร้สาเหตุ
บางทีที่อยากมีแฟนเพราะไม่ได้อยากโชว์ใครอวดใคร แต่คือ... บางเรื่องต้องคุยกับแฟนจริงๆ บางเรื่องที่ไม่สบายใจ มีแฟนเท่านั้นที่จะช่วยเราอะไรแบบนี้ แต่ทุกวันนี้ ยังไม่เจอคนแบบนั้นเลย
เพื่อนๆเคยรู้สึกแบบผมไหมครับ
เคยรู้สึกเหงาๆสุดๆไหมครับ
เราหลอกตัวเองทุกๆวันว่า "วันนี้เราสบายดีนะ มองโลกในแง่ดี ตื่นเช้า ทำงาน เดินสง่างาม"
พอตกเย็น หรือบางช่วงเวลา รู้สึกเหงาสุดๆ แบบไม่แคร์หัวใจเลย
อาการแบบหงุดหงิด อยากระบายอะไรแบบนี้มาเต็มที่
ทุกวันนี้เราโสด หลายๆคนบอกว่า ถ้าอยากสละโสดก็จีบสิ โอเค เราจีบ เจอสาวสวยก็เดินเข้าไปขอเบอร์เลย กว่าจะได้เบอร์ก็ได้คนที่ 15 แรกๆก็คุยกันดีๆ อยู่ๆก็หายไป เลยเอาใหม่ ขอเบอร์จนกว่าจะได้ ได้อีกทีก็โดนปฎิเสธไป 2 คน ครั้งนี้โชคดีหน่อย พอเราคุยเรารู้สึกโอเค ก็เลยชวนเดทด้วยกัน เดทแรกผ่านไปด้วยดี พอเดทสองเท่านั้นล่ะ หาย.... ไม่ได้เป็นแค่คนเดียว เป็นหลายคนมาก ซึ่งเรื่องนี้เราได้ตั้งกระทู้ไปก่อนหน้านั้นแล้ว บางคนก็แนะนำว่า พยายามหาคนที่นิสัยคล้ายๆเรา ลองคุยกัน น่าจะไปได้
จนกระทั่ง เพื่อนของเราที่เคยคบกัน ได้ข่าวว่าแต่งงานแล้ว เราก็ดีใจด้วย (แต่ไม่ได้ไป เพราะถ้าไปต้องเสีย 1,000 แน่นอน และตอนนั้นคือเรายังหางานอยู่) พอมองที่เพื่อนๆที่เคยคบกัน แทบจะทุกคนคือเค้ามีแฟนแล้ว บางคนแต่งงานแล้ว บางคนมีลูกแล้วอะไรแบบนี้ เป็นเรา เราก็ไม่อยากยุ่งอะไรพวกนี้ เพราะมันเป็นเรื่องของเพื่อน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เพื่อนที่เคยคบ หายไปทีละคน ทีละคน มันไม่ได้สนิทอะไรแบบนี้แล้ว
มันเป็นความรู้สึกที่แย่มาก บางที เรามีเรื่องอัดอั้นใจ เราก็อยากจะคุยกับเพื่อน แต่เพื่อนคนนั้นได้หายไปจากความรู้สึกเรา เค้ามีแฟน มีครอบครัว เรื่องแบบนี้คงไม่ฟังแน่นอน ทุกวันนี้ เราเฟคตัวเอง ใส่หน้ากากให้ตัวเองว่าเราไม่เป็นอะไรนะ เรามีเพื่อนเยอะ เป็นผู้ชายที่หลายๆคนควรจะให้เป็น เป็นคนอบอุ่น ล่าสุด มีโพสต์สัมภาษณ์คุณฮิวโก้เกี่ยวกับเรื่องความเจ้าชู้ เค้าก็พูดดี จนรู้สึกว่า เฮ้ย!!! คือดีอ่ะ
แต่มันมีความขัดแย้งในตัวอยู่ ระหว่าง สิ่งที่เราอยากเป็น กับสิ่งที่สังคมอยากให้เป็น
เราไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้ แต่เราคุยกับคนที่น่าสนใจง่าย (คือจีบอ่ะ) แต่ทีนี้คนมองเราไม่ดีซะงั้น
เราเป็นคนพูดตรง แต่สังคมให้เราพูดอ้อมๆ
เราเป็นคนฟังเพลง J-Pop แต่สังคมให้เราฟังเพลงไทย
เราเป็นคนง่ายๆ แต่สังคมให้เราเป็นคนพิถีพิถัน
อะไรแบบนี้ แล้วปัญหาคือ เราคุยกับคนที่น่าสนใจมันคุยไม่รู้เรื่อง แบบ... มันรู้สึกไม่ใช่ เราก็ใจกว้าง รับสิ่งต่างๆจากคนๆนั้น แต่ดูเหมือนเค้าไม่รับสิ่งต่างๆจากเรา พอเราพูดเยอะๆก็หาว่าเราเยอะ น่ารำคาญ
อึดอัดอ่ะ เลยทนเหงา โกหกตัวเองว่า เราสบายดี
แต่สุดท้าย ความโกหกมันก็ต้องเปิดเผยความจริงอยู่วันยังค่ำ พอตกเย็นบางวัน ผมรู้สึก เหนื่อย ท้อแท้ และก็เครียด เหงาอย่างรุนแรงแบบไร้สาเหตุ
บางทีที่อยากมีแฟนเพราะไม่ได้อยากโชว์ใครอวดใคร แต่คือ... บางเรื่องต้องคุยกับแฟนจริงๆ บางเรื่องที่ไม่สบายใจ มีแฟนเท่านั้นที่จะช่วยเราอะไรแบบนี้ แต่ทุกวันนี้ ยังไม่เจอคนแบบนั้นเลย
เพื่อนๆเคยรู้สึกแบบผมไหมครับ