สวัดดีค่ะ ตามหัวข้อนะคะ
เรามีความรู้สึกไม่มีความผูกพันกับแม่เลยเมื่อก่อนอาจจะใช่เพราะเค้าก้อดูแลเราเหมือนที่แม่ปกติเค้าทำกัน เราไม่เคยรู้สึกมีปมนะ ตอนเด็กๆก้อเป็นเด็กร่าเริงสดใสอ่ะ แต่พอมาช่วงที่บ้านเรามีปัญหาเรื่องเงินธุรกิจก้อต้องปิด ต้องขายบ้าน ย้ายบ้าน😞 แล้วแม่ก้อมาทำร้านอาหารตั้งอต่นั้นแม่ก้อต้องกลับบ้านดึกประมาณ4ทุ่มกว่าเราก้ออยู่บ้านคนเดียวก้ออยู่ได้นะเพราะก้อโตพอที่จะทำอะไรได้แล้ว ปกติจันทร์ถึงศุกร์ก้อต้องไปเรียนกลับจากเรียนก้อ5โมงกว่าพ่อก้อพาส่งบ้านเลย เสาร์อาทิตย์ก้ออยู่บ้านคนเดียวทั้งวัน จนมาหลายวันก่อนเราไม่ได้ไปเรียนเพราะไม่สบายแม่ก้อบังคับให้ออกมาอยู่ร้านทั้งที่ร้านมันร้อนเราขออยู่บ้านเขาก้อไม่ให้อยู่ แล้ววันนี้พี่ก้อไม่สบายพี่เรานี่คืออยู่หมู่บ้านเดียวกันกับที่แม่ย้ายมาก้อคือพี่คนนี้เป็นลูกของพี่สาวแม่พี่เขาก้อเรียนมหาลัยแล้วแล้วแม่ก้อด่าเราเนี่ยพี่เขาไม่สบายเขาไปเรียน,พี่เขาไม่เคยให้ป้าเสียเงินเรียน,บลาๆๆ เราเป็นคนเรียนไม่เก่ง และมักจะโดนกดว่าต้องสอบได้เท่านี้ๆนะเราก้อบอกแม่ว่าอย่ากดดันหนูสิมันจะทำให้เครียดอ่ะ แม่ก้อบอกก้อต้องได้เท่านี้อ่ะไม่งั้นถ้าเกรดตกต้องเรียนพิเศษเพิ่มซึ่งทุกวันนี้เรียนที่โรงเรียน+กับเรียนพิเศษของโรงเรียนตอนเย็นก้อปวดหัวมากแล้วไหนจะการบ้านงานค้างอีก แล้วเทอม1ที่ผ่านมาก้อไปรับผลแม่ก้อนั่งรอในรถพอรับเสร็จเราก้อได้อันดับ20แต่กลางภาคได้ที่19พอปลายภาคตกมา1อันดับ เราก้อไม่ได้คิดไรมากก้อดีใจแล้วเกรด3กว่าสอบได้อันดับ20แต่แม่ก้อดูเหมือนจะไม่ค่อยโอเคกับผลเรานักแม่ก้อบอกตกมา1อันดับนะเนี่ย แล้วแม่ก้อเฉยไปเลย แล้วแม่ก้อไม่ค่อยเข้าใจเราอ่ะคือปกติเราก้อจะเป็นพวกติ่งดารา เวลาดารามาในทีวีหรือไรงี้เราก้อจะกรี๊ดแล้วทำตัวแบบอินจัดแล้วก้อจะโดนว่าว่าอย่าอินให้มาก แล้วโตจนป่านนี้เรื่องบางเรื่องที่เป็นเรื่องเล็กๆก้อจะโดนตี โดนด่ามั่งโดนขู่ว่าจะยึดโทรศัพท์บ้าง
เครียดหนักมากค่ะ เคยคิดพอเลิกเรียนจะหนีไปอนู่กับญาติแต่ไม่กล้ากลัวแม่ด่า
สุดท้ายทุกอย่างก้อจบที่กลัวแม่ค่ะ😪
ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
ขอบคุณทุกเม้นค่ะ