คือตอนมหาลัยเราไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทผญ.อ่ะ แต่ที่พออยู่ด้วยกันได้ก็มีแค่คนเดียว รู้จักกันตอนปีหนึ่ง แต่เรียนคนละภาค ช่วงหลังๆเลยห่างๆกันไป มีช่วงใกล้จะเรียนจบนี่แหละ นางเลิกกะแฟน แบบเฮิร์ทหนัก แล้วก็มาชวนเราเที่ยวบ่อยๆคงเหงาอ่ะเนาะ เราก็สงสาร ช่วงนั้นก็เลยไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ นางก็แนะนำเพื่อนให้เรารู้จักเยอะ หนึ่งในนั้นคือแฟนคนปัจจุบันของเราเอง
เข้าเรื่องเหอะ คือช่วงที่มาสนิทกันเนี่ย เราต้องไปนอนหอนางบ่อยๆ บางทีไปเที่ยวกลับดึกไรงี้ แต่นางเป็นคนค่อนข้างจะหวงของนะ เอาจริงเราไม่ชอบการไปนอนหอนางเลย คือการกระทำของเราทุกอย่างจะอยู่ในสายตานางตลอด ทำนู่นทำนี่ก็ไม่ได้ แค่เราทาครีมนางก็ถามว่านั่นครีมใคร กลัวเราใช้ของนาง จะสบู่ ยาสระผม น้ำประปา คือห้ามเราใช้เยอะ สระผมบ่อยไม่ได้ เปลือง จนตอนหลังนางให้เราซื้อยาสระผมมาเอง เสื้อผ้าที่ยืมใส่นอน ก็ต้องเอากลับมาซักที่หอเรา แล้วค่อยเอาไปคืนนาง คือจริงๆเราเป็นคนขี้เกรงใจนะ อ้อ นอกจากที่ไปเที่ยวกลับดึกแล้ว ช่วงที่เราไปนอนหอนางอีกคือตอนนางทำจมูกแล้วขอให้มานอนด้วย แต่ประเด็นคือนางเป็นคนชอบสั่งมากกก นางให้เราไปก่อนวันทำจมูกจริงๆสองวัน เพื่อไปช่วยนางเก็บของและทำความสะอาดห้อง เราก็ขี้เกียจไง ก็เลยไปวันทำจมูกเลย แต่หลังจากนั้นนางก็สั่งให้เราล้างห้องน้ำอีกนะ เรื่องไรจะทำล่ะคะ แต่เราก็พยายามไม่คิดมากไง จนเรียนจบแล้วนางขอมานอนหอเรานี่แหละ
ก่อนนางมานอนนางย้ำเรามากกก ว่าเก็บห้องด้วยนะ จัดห้องให้เรียบร้อย (แต่ตอนชั้นไปห้องแกแกให้ชั้นช่วยคือไร) เราก็บอกไม่ว่าง ไม่ค่อยได้กลับห้อง คือช่วงนั้นเราสอนพิเศษอยู่แถวๆคอนโดแฟน ก็เลยพักที่นั่นยาวเลย ห้องเหมือนมีไว้เก็บของเฉยๆก็เลยรก พอวันนางมาจริงๆก็เป็นดังคาด บ่นเราใหญ่ สั่งให้เก็บของ ล้างห้องน้ำ ซักผ้า(คือซักผ้านี่เกี่ยวไรตอนแรกก็งง) บอกให้เราซื้อนั่นซื้อนี่เข้าห้อง พวกตะกร้าไรงี้ มารู้ทีหลังว่านางจะเอาไว้ใช้เองเผื่อเราไม่ซักผ้าแล้วตะกร้าผ้าไม่ว่าง เราก็โอเคทำก้ทำ ก็ล้างห้องน้ำ ซักผ้า(ซักมือ อันนี้นางก็รู้) ส่วนนางก็กวาดพื้นห้อง แล้วก็นอนยาวว คือห้องเราค่อนข้างจะแคบไง เดินเข้าซอยลึกด้วย มีแอร์นะ แต่เราไม่เปิด ไม่ชอบ 55 เราว่านางคงลำบากเลยอยากให้นางสบายขึ้น ก็บอกว่าเดี๋ยวอีกสองวันจะพาไปนอนคอนโดแฟนเรานะ เพราะมันมีสองห้องนอนไง จะได้สบาย พอพานางมานางก็ทำตัวตามสบายทุกอย่าง จริงๆนะ สบายกว่าเราที่เป็นแฟนเจ้าของห้องอีก แบบผ้าเราก็ซักให้ (ซักเครื่ิองนะ) ส่วนชุดชั้นในเราให้นางซักมือเพราะเราก็ทำ นางก็ใช้เราตากให้อีกแหละ เราก็ไม่ทำดิ แล้วมีตอนนึงที่นางบอกพรุ่งนี้จะนัดเพื่อนอีกคนมากินข้าวกัน ให้เราไปด้วย เราเลยบอกนัดห้างใกล้ๆนี่สิ นางก็ไม่ยอม จะไปห้างแถวๆหอเรา ซึ่งมันก็ไกล คุยไปคุยมานางบอก จะแวะไปเอาของที่ห้องเรา แล้วให้เราถือกลับมาให้ ส่วนนางจะไปกินไวน์กับพี่ที่ขายของด้วยกันต่อ เราก็เลยไม่ไป คือเรารู้สึกนางเป็นงี้มานานแล้วนะ เราไม่แน่ใจว่าเพราะเรายอมนางตลอดด้วยรึป่าว คือเมื่อก่อนอะไรเล็กๆน้อยๆต้องมีซักอย่างที่นางใช้เราทำ รีดผ้าเอย ตากผ้าเอย ไปซื้อของเอย จนเรารู้สึกแบบ นี่เราเหมือนคนใช้มากไปป่ะวะ อ้อ มีเรื่องเสื้อผ้าอีก ตอนเราไปนอนหอนางเราต้องเอากลับมาซักไปคืนใช่มั้ยคะ เราคิดว่าตอนนางมานอนกับเราก็คงแบบนั้น แต่เปล่าเลยค่ะ นางใส่แล้วนางก็ทิ้งไว้ที่หอเรา บางตัวใส่ไม่ขออนุญาตด้วยซ้ำ เรายังไม่เคยใส่เลย ตอนแรกเราบอกนางว่าให้เอามาซักเครื่องที่ห้องแฟนเรา แต่นางก็ไม่เอามานะ แถมบอกเราเมิงก็ฝืนกลับไปเอาหน่อยเหอะ ตอนกุกลับไปเอาของที่ห้องเมิงกุก็ทนเหนื่อยเหมือนกัน คือมันไม่ใช่ป่ะวะ นั่นมันของเมิงใส่อ้ะ เราก็เลย โอเค ช่างมัน เดี๋ยวก็ไปแล้ว แต่..  หลังจากนั้นนางก็ยังขอมานอนกับเราเรื่อยๆนะ และที่มากกว่านั้นคือ ขอว่าต้องเป็นคอนโดแฟนเราค่ะ นางคงไม่อยากนอนห้องเราเพราะลำบาก นางจะถามว่าแบบ วันที่เท่านี้ๆๆห้องแฟนเมิงว่างมั้ย คือจริงๆเค้าก็เพื่อนกันมาก่อนนะ แต่ไม่ค่อยสนิท คือเราคิดว่าถ้าขอมานอนห้องเรา เราคงรู้สึกดีกว่านี้ไง บางทีอาจจะพามาเองด้วยซ้ำ มีอยู่วันนึงนางโทรมาขอนอนคอนโดแฟนเราเพราะตอนเช้าเราต้องไปงานพร้อมนาง เราก็บอกวันนี้เราต้องกลับไปนอนห้องเรา เพราะมันใกล้กว่า นางก็วางสายไป เรามารู้ทีหลังว่านางไปเช่าห้องรายวันนอนซึ่ง.. อยู่ตรงข้ามปากซอยหอเรานี่เอง แถมวันนั้นเรายังต้องเป็นคนแบกของให้นางอีก เพราะนางต้องเช็คอินตอนเช้า บางทีเราก็คิดนะว่าจะรักสบายอะไรขนาดนั้น ยอมลำบากหน่อยมั้ย เคยไปบ่นให้เพื่อนฟังนะ เพื่อนก็บอกให้พูดไปเลย แต่เราไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงอ่ะ คือเรางงนะ ว่าแค่ความเกรงใจทำไมคิดเองไม่ได้ ต้องให้พูดเลยหรอ
แต่เดี๋ยวเร็วๆนี้นางก็จะมานอนคอนโดแฟนเราอีก คือโทรมาขอ เราก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เพื่อนเราก็บอกว่าลองดูก่อน ถ้าครั้งนี้ไม่โอเคอีก ก็ไม่ต้องให้มาแล้ว
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ได้ระบายโอเคขึ้นเยอะเลย แต่บางทีเราก็คิดนะ ว่านี่เราใจแคบเกินไปรึเปล่า หรือเรายอมมากไปเอง