มีญาติห่างๆอยู่คนนึง 30กว่าละ เรียนตั้งนาน สุดท้ายไม่จบ แล้วก็อยู่กะพ่อกะแม่มันยังงั้น ไม่ยอมออกไปหางานหาการทำ ก็ออกไปส่งพ่อแม่ทำธุระบ้างบางวัน นอกนั้นก็เหมือนอยู่ไปวันๆ ชีวิตไม่มีจุดหมาย

ญาติพี่น้องคนอื่นที่เค้ามีลูกรุ่นราวคราวเดียวกับมันก็เรียนจบ ไปหางานทำกันหมดแล้ว เหลือตานี่ไว้คนเดียว เราเคยถามแม่มันไปว่าทำไมไม่ให้มันไปหางานทำซะ จะให้อยู่แต่ในบ้านแบบนี้ได้ยังไง เหมือนหายใจไปวันๆ แต่แม่เค้าก็ไม่ว่าอะไร บอกแค่ว่าให้อยู่เป็นเพื่อนกัน ยังงี้จะมีวิธีพูดเปลี่ยนความคิดแม่เค้ามั้ย

เพราะจริงๆฐานะทางบ้านนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะรวย แต่พอมีที่ทางอยู่บ้าง ถ้าขายได้ก็มีเป็นสิบๆล้าน แต่ว่ายังไม่ได้ขาย เค้าก็คงคิดว่าเงินตรงนี้จะทำให้เค้าอยู่กันไปจนตายจากกันได้มั้ง