สวัสดีค่ะ เห็นในพันทิปมีคนชอบแต่งกลอนเยอะ เลยอยากจะลองมาหาเพื่อนดูบ้างค่ะ ส่วนตัวเป็นคนชอบอ่านกลอนชอบแต่งกลอน แต่งได้ทุกฉันทลักษณ์ แต่ที่รักและถนัดที่สุดเห็นจะเป็นกลอนตลาดค่ะ เพราะความเข้าถึงง่าย สรรถ้อยคำได้ง่าย สื่อความในใจของตัวเองได้ดี

     คิดนานมากเลยค่ะกว่าจะลองมาตั้งกระทู้บ้าง เพราะไม่ค่อยมั่นใจฝีมือตัวเอง แต่ก็คิดว่าได้ลองฟังคำแนะนำของนักกลอนด้วยกันคงจะสนุกและอบอุ่นดี แถมยังได้ความรู้ไปพัฒนาฝีมือด้วย เลยยอมออกจากกะลามาในที่สุด //อาย

     เรื่องที่ชอบแต่งกลอนนี้ไม่ค่อยได้เผยให้คนรอบตัวในชีวิตรู้เท่าใดนัก เพราะหาคนคุยเรื่องกลอน ชอบกลอนด้วยกันยากเหลือเกิน รั้นจะคุยนักเขาจะว่าคุยโวได้น่ะค่ะ หวังใจว่าชุมชนนักกลอนจะต้อนรับดิฉันไว้ด้วยคนนะคะ
     

นี่เป็นหนึ่งในกลอนที่แต่งเองค่ะ ดิฉันค่อนข้างชอบงานท่านสุนทรภู่ จึงติดเล่นสัมผัสนอกในตามฝีมือท่านมาบ้าง แต่ละท่านล่ะคะ ชอบงานกวีท่านใด มีใครเป็นแบบบ้าง?

สุดท้ายคือ ฝืมือแบบนี้พอจะรับเข้ากลุ่มนักกลอนได้ไหมคะ ดิฉันอยากพัฒนาฝีมือด้านนี้เอาไว้มากๆ เห็นหลายท่านโพสต์กลอนโต้ตอบกันก็อยากจะลองทำบ้าง ผิดถูกดีเลวอย่างไร หากกรุณาแนะนำดิฉัน จะขอบพระคุณมากค่ะ ขอฝากตัวด้วยนะคะ


      อันความรักของชายไม่ยั่งยืน                เมื่อเขาแปรเป็นอื่นก็ขื่นขม
อันความรักหวานหอมเคยดอมดม                   มิน่าชมสมรักปักฤทัย
ใจสตรีที่แท้เปราะบางนัก                             เขาเอารักเข้าประโลมสิ้นสงสัย
ที่เขาว่ารักนั้นประการใด                              แม้มิแจ้งแก่ใจยังยินยอม
สตรีนี้ยามรักยิ่งหนักหนา                             ทั้งทุ่มเทกายาจนผ่ายผอม
ที่รักยิ่งทิ้งขว้างให้ตรมตรอม                         เมื่อความหอมรักโรยใจโรยรา
หยาดน้ำตาไหลนองดังฟองฝน                    ต้องทุกข์ทนร้อนรักเป็นหนักหนา
ที่เคยรักรักยิ่งทิ้งสัญญา                              ต่างก็มาหมุนเวียนแปรเปลี่ยนไป
อันน้ำคำของชายที่หมายรัก                         ช่างหวานนักมธุราพาสดใส
ใจของหญิงนิ่งแน่แพ้แก่ใจ                         มิทันไรรสขมจมอุรา
เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก                    เพราะลมปากผู้ชายช่างสรรหา
อย่าหูเบาเราต้องมีปัญญา                         รู้รักษาตัวตนให้พ้นภัย
อย่าเชื่อมั่นหมายใจว่าชายรัก                    จงพิสูจน์ให้ประจักษ์สิ้นสงสัย
ถึงแม้นรักหักยากปักทรวงใน                        จงเผื่อใจไว้รับยามรักจาง
เป็นสตรีศรีศักดิ์ต้องสงวน                         ถนอมนวลอย่ามักง่ายให้หมองหมาง
หากมิรู้ถนอมรักจักอับปาง                         เป็นเหมือนดังเรือเร่ไร้ฝีพาย
ปล่อยให้น้ำซึมเรือเรือย่อมผุ                        ไม้ทะลุไร้ค่าราคาหาย
ต้องลอยลำล่องเลื่อนฟั่นเฟือนไป               แล้วจมในท้องวารีที่โคลนตม
จักถมทับดับค่าราคาเจ้า                              ต้องเหี่ยวเฉาเดียวดายให้ขื่นขม
ตัวเองไม่รู้ถนอมจักตรอมตรม                    สมอารมณ์สมอยากเขาจากไป
วิชาการงานศึกษาจงพรั่งพร้อม                    อย่าได้มอมเมามายไปหลงใหล
ตัวของตนต้องพึ่งตนจนขึ้นใจ                    จงอย่าหมายฝากชีวันกับคนเดียว
รู้จักสวยรวยทรัพย์รวยปัญญา                    จึงจะพาผ่องแผ้วฉลาดเฉลียว
จงรู้รุกรู้ฆาตต้องปราดเปรียว                        ตัวคนเดียวอยู่ได้ไม่ง้อชาย

//แก้คำผิดค่ะ