เราย้อนเลยว่าเราเคยมีแฟนคนนึงก็จริงจังกับเขาแหละจริงจังมากรักมากตอนนั้นแม่เขาก็รู้น้ะดูท่าจะชอบเราด้วยแหละ แต่ก็ต้องเลิกกันเพราะเพื่อนเรานั่งกินน้ำตาเเทนข้าวอยู่หลายวันเลยหละ จนตอนนี้ก็คิดถึงเขาน้ะคิดถึงมากด้วย หลังจากนั้นก็มีแฟนน้ะแต่ก็ไม่ได้รักอะไรขนาดนั้น เขาก็มีแฟนใหม่แล้วหล้ะทั้งเพื่อนเราและอีกคน พอหลังจากนั้นสงสัยมันจะเข็ดเริ่มรู้สึกว่าไม่อยากมีแฟน เพราะรู้สึกว่าการอยู่คนเดียวนี่มันอยากทำไรก็ทำได้ ส่วนตัวก็ชอบอิสระอยู่แล้ว พอมีคนเข้ามาเหมือนมันไม่เปิดใจอ้ะ ถามว่าคุยแล้วรู้สึกดีมั้ย ตอบเลยว่ารู้สึกดีมากจนอยากพัฒนาความสัมพันแต่ก็ทำไม่ได้เพราะตัวเรานี่แหละ เริ่มเบื่อ เป็นคนเบื่อง่ายมาก คือทำนองว่าถ้าเป็นคนที่เข้าหาเราเราจะไม่ชอบแต่ถ้าเราเข้าหาเองนั้นสิจะชอบ จึงคิดว่าชีวิตนี้คงเกิดมาเพื่ออยู่คนเดียวมีแฟนไม่ได้เพราะไม่ชอบโทรหา ไม่ชอบไปไหนด้วย ใครจะไปทน 55555555555555. แต่ในความคิดคือถ้าเป็นแฟนเก่าเราก็ยอมทำทุกอย่างแหละ อยากให้เขากลับมาหาเราและความคิดที่ว่าอยากโสดคือคิดว่าการอยู่คนเดียวนี่แหละสบายสุดไม่ต้องแคร์ใคร อยากคุยกับใครก็คุย ไม่ต้องมานั่งทะเลาะกัน แล้วรู้สึกว่าการใช้ชีวิตมันโอเคหว้ะ เวลามันเป้ะๆ ไม่ต้องมาคอยตอบแชทอะไรประมาณนี้ เอาเวลามาหาความสุขใส่ตัวดีกว่า ก็ประมาณนี่เนาะความคิดส่วนตัวเรา