ทางเข้าวัด

วัดนี้สร้างขึ้นตั้งแต่ปี พ.ศ.2408 ส่วนสิมสร้างขึ้นราวปี พ.ศ.2443 โดยเจ้าอาวาสองค์แรก (หลวงปู่อ่อนสา)
รูปทรงเดิมของโบสถ์เป็นแบบสิมอีสานโบราณ นั่นคือ ฐานส่วนล่างและผนังก่ออิฐฉาบปูน ช่วงบนเป็นไม้
หลังคาเป็นไม้มีปีกยื่นออกมา บานประตูหน้าต่างแกะสลัก

ยังคงความสมบูรณ์ค่อนข้างมาก

บันไดทางเข้าสิม
แต่ต้องทราบไว้ก่อนเลยค่ะว่า วัดส่วนใหญ่ทางภาคอีสานยังไม่อนุญาตให้ผู้หญิงเข้าไปในสิม ดังนั้น หนูเล็กจึงไม่มีภาพด้านในมาฝากค่ะ

ฝาผนังเป็นเรื่องราวพุทธประวัติ

พระเวสสันดรชาดก สังข์ศิลปชัย ภาพเทพและสัตว์ต่างๆ ตลอดจนภาพนรกแปดขุม

ถ้าสังเกตให้ดีจะพบว่าวาดเต็มพื้นที่จนไม่มีที่ว่างเหลือเลย

ภาพส่วนใหญ่เน้นสัดส่วนเกินจริง

ตัวละครในภาพมีท่าทีโลดโผน

ภาพทั้งหมดใช้สีฝุ่นโทนสีฟ้า คราม และขาว ซึ่งเป็นสีจากธรรมชาติ
ฮูปแต้มทั้งหมดเป็นฝีมือช่างพื้นบ้านที่ชื่อ นายทอง ทิพย์ชา เป็นชาวอำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เป็นหลัก
มีช่างพื้นบ้านคนอื่นๆ มาช่วยบ้างจนแล้วเสร็จ

เมื่อปี พ.ศ.2525 สิมชำรุดไปตามกาลเวลา ชาวบ้านร่วมกันซ่อมแซมด้วยความไม่เข้าใจเรื่องสถาปัตยกรรม
หลังคาเดิมจึงถูกเปลี่ยนเป็นรูปทรงแบบภาคกลาง

และในระหว่างที่ทำน้ำปูนก็ไหลมาทับภาพเขียนสีเหล่านี้บางส่วนเสียหายไป
ยังดีที่ว่ากรมศิลปากรได้เข้ามาดูแลต่อเติมปีกด้านข้างของสิมและยกพื้นขึ้นเพื่อป้องกันน้ำกัดเซาะฐาน
ฮูปแต้มของวัดไชยศรีแห่งนี้ได้ชื่อว่าเป็นฮูปแต้มที่สวยงามที่สุดแห่งหนึ่งของภาคอีสาน