จขกท.เป็นคนที่เชื่อและซื่อสัตย์กับความรักมาโดยตลอด รักใครก็ทุ่มเทแทบทุกอย่าง ประมาณว่ารักใครรักเต็มร้อยไม่มีคำว่าเผื่อใจ ไม่เคยมีเรื่องนอกใจ พยายามเป็นแฟนที่ดีของแฟนเรา แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ ความเสียใจ บางครั้งก้ท้อนะ คือเวลาที่ต้องเลิกกับใครไป ย้อนกลับมามองตัวเองเสมอว่าเราพลาดอะไร ทำไมเราถึงไม่เคยรักษาใครไว้ได้เลย หรือเป็นเพราะเราไม่เหมาะสมกับใครเลย เราควรอยู่คนเดียวรึป่าว?? จขกท.เป็นผญที่ไปไหนมาไหนคนเดียวได้ ทำอะไรเองได้เพราะการถูกทิ้งซ้ำๆมันทำให้เราเรียนรู้มากขึ้นแต่เราไม่ได้หมายความเราจะอยากอยู่คนเดียวนะเหมือนสถานการณ์มันบังคับให้เราต้องอยู่ อยากรู้ว่ามีใครเป็นแบบเราบ้าง??? หัวอกเดียวกันน่ะมีไหมคะ??  ปล.จขกท เป็นดี้นะคะ