จากกระแสความเห็นที่แตกต่าง  และ ยังคง ดราม่า กันไม่รู้จักจบ  ผมเห็นแล้วเพลียแทนเธอจริงๆ (ประเทศไทยที่ฉันรัก)
เราเอง  ก็ไม่ได้รัก  ไม่ได้เกลียด บุคคลใด  เกลียดสโมสรใด   หรือเกลียดทีมชาติ หรือเกลียดใครในทีมชาติ มาก่อน  (แม้กระทั่งชาติอื่น)
แถมเชียร์บางสโมสร  ในฐานะเป็นแบบอย่างของการบริหารจัดการ การสร้างระบบ สร้างชื่อเสียง ยกมาตรฐานบอลไทย  
แถมเชียร์ทีมชาติ ที่เล่นดีวันดีคืน ความศรัทธา มันก็บังเกิดขึ้นเอง และก็ไม่ได้เกิดกับเราคนเดียว  ก็เป็นกันทั้งหมด  (แต่ก็ไม่แน่) ด้วยซ้ำ

วันนี้ฟุตบอลทีมชาติไทยเล่นดี เขาก็เชียร์ด้วยใจรัก เขาผิดอะไร  (เราจะแบ่งแยกเพื่อ?)  
ไม่สมควรเรียกแฟนบอลที่เชียร์ไทย ว่าติ่งด้วยซ้ำ เพราะ คนที่ดูบอลเป็น ตั้งแต่เด็กยันผู้ใหญ่ หรือแม้กระทั่งในหลวงของเรา ท่านก็เชียร์
เป็นคนไทย ก็เชียร์ฟุตบอลไทย จะให้เราไปเชียร์ทีมไหน  จะเป็นจะตายกับคำว่า  ทีมชาติไทยมากเลยเหรอ ..(มันเพราะอะไร)
กิจกรรมใดๆ ที่เป็นการสนับสนุนให้คนรักชาติ รักแผ่นดินเกิด จะสื่อผ่าน  การศึกษา การกีฬา ฟุตบอล ก็ล้วนที่คนไทยทุกคนควรสนับสนุน
บ้านเมืองเราแตกความสามัคคีมานานแล้ว  มันคงเป็นความสุขไม่กี่อย่าง ที่ยังพอมีเหลืออยู่   และเป็นข้อดีที่ทำให้เราลืมเรื่องความขัดแย้งในอดีต

เพราะผมคิดว่า ทีมชาติไทย ไม่ใช่ ซิโก้ ไม่ใช่ นักบอล  ไม่ใช่ สโมสร  แต่มันคือทั้งหมด
มันเป็นปรากฎการณ์ระยะหนึ่งที่มาช่วยเยียวยาใจคนในชาติ  ให้รักใคร่ปรองดอง สมานสามัคคี  
เราก็ดูบอลกันมาตั้งแต่ยุคไหน สมัยไหน  ผลงานดีไม่ดี ผิดพลาดล้มเหลว  ชมมั่ง บ่นมั่ง ด่ามั่ง ได้ดังใจไม่ได้ดังใจ แต่ก็ไม่เคยไม่เชียร์ไทย
แต่ปัจจุบัน คนสมัยนี้ กลับสร้างทัศนคติ แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ดิสเครดิต เสี้ยม  บั่นทอนความสุขของคนในชาติ ได้อย่างน่าอดสู