Potato ถือเป็นอีกวงที่ฝ่ามรสุมทั้งร้อนและหนาวมาพอสมควร เอาง่ายๆว่าแค่อัลบั้มแรกก็โดนสบประมาทพอสมควรแล้วเพราะเป็นพวกเขาเป็น "วงจัดตั้ง" ที่มาจากโฆษณาน้ำดำยี่ห้อหนึ่ง ก่อนจับมาออกอัลบั้มแรกเมื่อปี 2544 แต่ในที่สุดพวกเขาก็พิสูจน์ตัวเองว่าเป็นวงดนตรี "ของแท้" วงหนึ่งของวงการเพลงไทยจนได้ (ไม่นับเรื่องดราม่าเรื่องเปลี่ยนสมาชิกอ่ะนะ) และเนื่องจากเราเป็นคนหนึ่งที่ติดตามและเห็นการเปลี่ยนแปลงของพวกเขามาตลอดในฐานะคนฟังเพลงคนหนึ่ง เลยขอหยิบยกเอาสตูดิโออัลบั้ม 6 ชุดของพวกเขามาดูกันหน่อยว่ามีความเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นบ้างตลอด 14 ปีที่ผ่านมา ต้อนรับคอนเสิร์ตใหญ่ วันเสาร์ที่ 14 พฤศจิกายนนี้ ที่ ธันเดอร์โดม เมืองทองธานี ส่วนพวกซิงเกิลกับอัลบั้มพิเศษไม่รวมนะ เอาอัลบั้มเต็มอย่างเดียว
- Potato - Potato (2544)
อัลบั้มเปิดตัวแรกของพวกเขา สมาชิกมีด้วยกัน 5 คนตอนนั้น ปีย์ เป็นนักร้องหลักของวง ส่วน ปั๊ป เล่นกีต้าร์กับร้องเพลงช้า ภาพรวมของงานก็เป็นเพลงป๊อป-ร็อคจ๋าธรรมดา ฝีไม้ลายมือไม่มีความโดดเด่นไปกว่าวงตลาดช่วงนั้นเท่าไหร่ แต่โชคดีที่พวกเขามีเพลงฮิตที่ทำให้ทุกคนรู้จักเยอะเลยสามารถเอาตัวรอดไปได้เช่น เร็วมาก, เธอไปกับใคร, ทำนองที่หายไป, คนดีไม่มีที่อยู่ ฯลฯ แต่ก็ยังไม่ดังแบบเต็มตัวนัก
- Potato - Go...On (2546)
อัลบั้มชุดสองที่ตอนแรกเกือบจะไม่ได้ออกแล้วเพราะการจากไปของ ปีย์ และ นุช มือเบสที่ลาออก แต่ก็ได้สมาชิกใหม่มาเสริมอย่าง โอม ตำแหน่งเบส และ วิน มือกีต้าร์สาวกรี๊ด ส่วน ปั๊ป ถูกดันขึ้นมาร้องนำเต็มตัว งานเพลงชุดนี้คล้ายๆกับชุดแรกคือป๊อป-ร็อคสมัยนิยม แต่เนื้อเพลงดูดีขึ้นทำให้มีเพลงฮิตหลายเพลงอย่าง ไม่ให้เธอไป, ชู้ปีดูวับ, กล้าพอไหม, ลืมตาในน้ำ กับ น้ำหอม ที่ ปีย์ ร้องไว้ก่อนเสียชีวิต ก็ถือว่าดังพอตัว แถมยังเป็นชุดแรกที่ ฟองเบียร์ เข้ามาดูงานเบื้องหลังเรื่องดนตรีกับเนื้อเพลง
- Potato - Life (2548)
ก่อนวางแผง สมาชิกวงเหลือ 4 คน โน๊ต มือกีต้าร์อีกคนลาออกไปช่วยงานที่บ้าน (บ้างก็ว่าทะเลาะกับ ปั๊ป) แต่ก็ดูจะไม่มีผลอะไรกับตัวงานนัก ชุดนี้ ฟองเบียร์ คุมงานเต็มตัวแบบเป็นทางการ และมันก็กลายเป็นอัลบั้มที่ทำให้ Potato ดังสมบูรณ์แบบก็ว่าได้ เพราะมีเพลงฮิตเกือบทั้งอัลบั้มตั้งแต่ ปากดี, ที่เดิม, ภาษากาย และ รักแท้ดูแลไม่ได้ ที่ฮิตระเบิดระเบ้อทั่วประเทศ (ตู้คาราโอเกะในห้างช่วงนั้นใครไม่ร้องเพลงนี้ถือว่าผิด) แนวดนตรีชุดนี้เป็นร็อคที่ดูจริงจังมากขึ้น เริ่มใส่จังหวะหนักๆเข้ามา ที่เดิม กระเดื่องคู่อย่างโหดมาเลย ซาวด์กีต้าร์ดุดัน สลัดภาพป๊อปจ๋าไปได้เกือบหมดสิ้น ขณะที่เสียงร้องของ ปั๊ป ก็ดูเป็นชาวร็อคกว่าที่ผ่านมา ไม่ประดิษฐ์ประดอยเท่าเก่า ส่วนตัวยกให้เป็นมาสเตอร์พีซของพวกเขาเลยเพราะลงตัวทุกอย่างทั้งตัวเพลงและยอดขาย
- Potato - Sense (2550)
อัลบั้มชุดที่ 4 ฟองเบียร์ คุมงานเบ็ดเสร็จเหมือนเดิม ตัวงานคล้ายๆกับอัลบั้มที่แล้วคือป๊อป-ร๊อค แบบหนักแน่น แต่ไม่สุดเท่าชุดเก่า ถึงจะมีเพลงฮิตประดับอัลบั้มเหมือนเดิมอย่าง เพียงพอ, คนกลาง, ห้ามใจไม่ไหว, นี่แหละความเสียใจ ฯลฯ แต่ส่วนตัวยกให้เป็นอัลบั้มน่าผิดหวังเพราะไม่มีอะไรใหม่เลย ทุกอย่างตามสูตรเดิมเป๊ะ มี เข้าทาง เพลงเดียวที่เข้าท่าเข้าทางที่สุด ไลน์กีต้าร์ของ วิน ชุดนี้ขาดเอกลักษณ์ติดหู ท่อนโซโล่เอะอะจะเล่นลูกสวีปอย่างเดียว ยกให้เป็นงานที่ด้อยที่สุดในทุกอัลบั้มที่ผ่านมา
- Potato - Circle (2551)
มีการเปลี่ยนแปลงสมาชิกอีกครั้งเมื่อ บ๋อม ลาออกแล้วได้ กานต์ มาตีแทน (และกลายเป็นจุดเริ่มต้นของประเด็นทิ้งเพื่อนของวงนี้) รวมถึงการเปลี่ยนแปลงตัวดนตรีด้วย ชุดนี้พวกเขา "ร็อค" กันเต็มสูบ เนื้อหาเพลงหม่นหมองขึ้นตามวันเวลาที่ผ่านไป แค่แทร็คเปิด ยื้อ ได้ เต๋า Sweet Mullet มาช่วยว๊ากก็มันแล้ว ถึงจะโดนแซะว่าทำตามกระแสที่แนว อีโม กำลังขึ้นมาก็เถอะ วิน ชุดนี้ไลน์กีต้าร์แจ่มเด็ดดวงมาก ทำเอาเด็กแถวบ้านถึงกับร้องจ๊าก เบสของ โอม มีลูกเล่นน่าสนใจและเสริมความหนักของวงได้ดี กานต์ เข้ามาชุดแรกไลน์กลองดูล้นๆไปหน่อยแต่ชุดหลังก็ดูโอเคแล้ว ภาพรวมถือว่าโอเค ดีกว่าชุดที่แล้วเยอะ เรียกว่าเป็นอัลบั้มที่ยกระดับพวกเขาก็ว่าได้
- Potato - Human (2554)
กลายเป็นวงทรีโอไปแล้วหลังจาก วิน มือกีต้าร์ขวัญใจแม่ยกลาออกไปอีกคน ก่อนไปดึง โอ่ง ABnormal มาขัดตาทัพชั่วคราว แถมเป็นงานสุดท้ายที่ได้ร่วมงานกับ ฟองเบียร์ คนแต่งเพลงคู่บุญด้วย ซึ่งพอวินไม่อยู่ เห็นชัดว่าไลน์กีต้าร์สวยๆหายไปเยอะ แต่สิ่งที่ได้มาคืองานเพลงป๊อป-ร็อค ที่คุณภาพใกล้เคียงกับงานชุด Life มากที่สุด มีทั้งเพลงป๊อปการันตีความฮิตอย่าง ง่ายๆ, อุปสรรคก่อให้รักบังเกิด, ไม่รู้จะอธิบายยังไง, เธอยัง.. กับงานโชว์ของเช่น เล่นลิ้น, Human, รัก...จัดให้ ยกให้เป็นเหมือนงานคืนฟอร์ม ก่อนจะไปผิดฟอร์มออกซิงเกิลห่วยๆในภายหลัง (ขอโทษที่ต้องใช้คำนี้ แต่ ฮู้ฮู นี่ไม่ไหวจริงๆ)
สรุปงานทั้งหมด 6 ชุด
Potato มีพัฒนาการที่ดีขึ้นตามลำดับขวบปีที่เพิ่มขึ้น มีสอบตกถึงขั้นห่วยแค่ Sense ชุดเดียว ที่เหลือก็เหมือนไต่ระดับขึ้นไป ถ้าจะบอกว่าพวกเขาพิสูจน์ตัวเองในฐานะวงร็อคแถวหน้าของเมืองไทยที่ประสบความสำเร็จทั้งเพลงฮิตและยอดขายไปแล้วก็ว่าได้ เพราะถือว่ามาไกลพอสมควรจากวงจัดตั้งในอดีตจนถึงวันนี้ ท่ามกลางดราม่าทิ้งเพื่อนที่ตีคู่กันมา ส่วนอนาคตงานชุดใหม่ที่ไม่มี ฟองเบียร์ คุมแล้วจะเป็นอย่างไรต้องรอดู (แต่เท่าที่เห็น 3 เพลงแรก สมดุล เพลงดีแต่เนื้อไม่ผ่าน, ทิ้งไว้กลางทาง เนื้อดีแต่น่าเบื่อไปหน่อย, รอย ซาวด์อลังการเกินไปไม่เหมาะกับวงเท่าไหร่)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้งานเขียนนี้คือหนึ่งในเนื้อหาที่เราเขียนในเพจ https://www.facebook.com/hearandwatch เพจดนตรีพูดคุยเรื่องเพลงไทย-สากล อัลบั้มเพลงไทย-สากล งานคอนเสิร์ตต่างๆที่เราไปดูมา และบทความต่างๆเรื่องเพลงไทย เพื่อนๆคนไหนสนใจคลิกเข้าไปพูดคุยกันได้ครับ
วิวัฒนาการของ POTATO กับ 6 สตูดิโออัลบั้มที่ผ่านมา
Potato ถือเป็นอีกวงที่ฝ่ามรสุมทั้งร้อนและหนาวมาพอสมควร เอาง่ายๆว่าแค่อัลบั้มแรกก็โดนสบประมาทพอสมควรแล้วเพราะเป็นพวกเขาเป็น "วงจัดตั้ง" ที่มาจากโฆษณาน้ำดำยี่ห้อหนึ่ง ก่อนจับมาออกอัลบั้มแรกเมื่อปี 2544 แต่ในที่สุดพวกเขาก็พิสูจน์ตัวเองว่าเป็นวงดนตรี "ของแท้" วงหนึ่งของวงการเพลงไทยจนได้ (ไม่นับเรื่องดราม่าเรื่องเปลี่ยนสมาชิกอ่ะนะ) และเนื่องจากเราเป็นคนหนึ่งที่ติดตามและเห็นการเปลี่ยนแปลงของพวกเขามาตลอดในฐานะคนฟังเพลงคนหนึ่ง เลยขอหยิบยกเอาสตูดิโออัลบั้ม 6 ชุดของพวกเขามาดูกันหน่อยว่ามีความเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นบ้างตลอด 14 ปีที่ผ่านมา ต้อนรับคอนเสิร์ตใหญ่ วันเสาร์ที่ 14 พฤศจิกายนนี้ ที่ ธันเดอร์โดม เมืองทองธานี ส่วนพวกซิงเกิลกับอัลบั้มพิเศษไม่รวมนะ เอาอัลบั้มเต็มอย่างเดียว
- Potato - Potato (2544)
อัลบั้มเปิดตัวแรกของพวกเขา สมาชิกมีด้วยกัน 5 คนตอนนั้น ปีย์ เป็นนักร้องหลักของวง ส่วน ปั๊ป เล่นกีต้าร์กับร้องเพลงช้า ภาพรวมของงานก็เป็นเพลงป๊อป-ร็อคจ๋าธรรมดา ฝีไม้ลายมือไม่มีความโดดเด่นไปกว่าวงตลาดช่วงนั้นเท่าไหร่ แต่โชคดีที่พวกเขามีเพลงฮิตที่ทำให้ทุกคนรู้จักเยอะเลยสามารถเอาตัวรอดไปได้เช่น เร็วมาก, เธอไปกับใคร, ทำนองที่หายไป, คนดีไม่มีที่อยู่ ฯลฯ แต่ก็ยังไม่ดังแบบเต็มตัวนัก
- Potato - Go...On (2546)
อัลบั้มชุดสองที่ตอนแรกเกือบจะไม่ได้ออกแล้วเพราะการจากไปของ ปีย์ และ นุช มือเบสที่ลาออก แต่ก็ได้สมาชิกใหม่มาเสริมอย่าง โอม ตำแหน่งเบส และ วิน มือกีต้าร์สาวกรี๊ด ส่วน ปั๊ป ถูกดันขึ้นมาร้องนำเต็มตัว งานเพลงชุดนี้คล้ายๆกับชุดแรกคือป๊อป-ร็อคสมัยนิยม แต่เนื้อเพลงดูดีขึ้นทำให้มีเพลงฮิตหลายเพลงอย่าง ไม่ให้เธอไป, ชู้ปีดูวับ, กล้าพอไหม, ลืมตาในน้ำ กับ น้ำหอม ที่ ปีย์ ร้องไว้ก่อนเสียชีวิต ก็ถือว่าดังพอตัว แถมยังเป็นชุดแรกที่ ฟองเบียร์ เข้ามาดูงานเบื้องหลังเรื่องดนตรีกับเนื้อเพลง
- Potato - Life (2548)
ก่อนวางแผง สมาชิกวงเหลือ 4 คน โน๊ต มือกีต้าร์อีกคนลาออกไปช่วยงานที่บ้าน (บ้างก็ว่าทะเลาะกับ ปั๊ป) แต่ก็ดูจะไม่มีผลอะไรกับตัวงานนัก ชุดนี้ ฟองเบียร์ คุมงานเต็มตัวแบบเป็นทางการ และมันก็กลายเป็นอัลบั้มที่ทำให้ Potato ดังสมบูรณ์แบบก็ว่าได้ เพราะมีเพลงฮิตเกือบทั้งอัลบั้มตั้งแต่ ปากดี, ที่เดิม, ภาษากาย และ รักแท้ดูแลไม่ได้ ที่ฮิตระเบิดระเบ้อทั่วประเทศ (ตู้คาราโอเกะในห้างช่วงนั้นใครไม่ร้องเพลงนี้ถือว่าผิด) แนวดนตรีชุดนี้เป็นร็อคที่ดูจริงจังมากขึ้น เริ่มใส่จังหวะหนักๆเข้ามา ที่เดิม กระเดื่องคู่อย่างโหดมาเลย ซาวด์กีต้าร์ดุดัน สลัดภาพป๊อปจ๋าไปได้เกือบหมดสิ้น ขณะที่เสียงร้องของ ปั๊ป ก็ดูเป็นชาวร็อคกว่าที่ผ่านมา ไม่ประดิษฐ์ประดอยเท่าเก่า ส่วนตัวยกให้เป็นมาสเตอร์พีซของพวกเขาเลยเพราะลงตัวทุกอย่างทั้งตัวเพลงและยอดขาย
- Potato - Sense (2550)
อัลบั้มชุดที่ 4 ฟองเบียร์ คุมงานเบ็ดเสร็จเหมือนเดิม ตัวงานคล้ายๆกับอัลบั้มที่แล้วคือป๊อป-ร๊อค แบบหนักแน่น แต่ไม่สุดเท่าชุดเก่า ถึงจะมีเพลงฮิตประดับอัลบั้มเหมือนเดิมอย่าง เพียงพอ, คนกลาง, ห้ามใจไม่ไหว, นี่แหละความเสียใจ ฯลฯ แต่ส่วนตัวยกให้เป็นอัลบั้มน่าผิดหวังเพราะไม่มีอะไรใหม่เลย ทุกอย่างตามสูตรเดิมเป๊ะ มี เข้าทาง เพลงเดียวที่เข้าท่าเข้าทางที่สุด ไลน์กีต้าร์ของ วิน ชุดนี้ขาดเอกลักษณ์ติดหู ท่อนโซโล่เอะอะจะเล่นลูกสวีปอย่างเดียว ยกให้เป็นงานที่ด้อยที่สุดในทุกอัลบั้มที่ผ่านมา
- Potato - Circle (2551)
มีการเปลี่ยนแปลงสมาชิกอีกครั้งเมื่อ บ๋อม ลาออกแล้วได้ กานต์ มาตีแทน (และกลายเป็นจุดเริ่มต้นของประเด็นทิ้งเพื่อนของวงนี้) รวมถึงการเปลี่ยนแปลงตัวดนตรีด้วย ชุดนี้พวกเขา "ร็อค" กันเต็มสูบ เนื้อหาเพลงหม่นหมองขึ้นตามวันเวลาที่ผ่านไป แค่แทร็คเปิด ยื้อ ได้ เต๋า Sweet Mullet มาช่วยว๊ากก็มันแล้ว ถึงจะโดนแซะว่าทำตามกระแสที่แนว อีโม กำลังขึ้นมาก็เถอะ วิน ชุดนี้ไลน์กีต้าร์แจ่มเด็ดดวงมาก ทำเอาเด็กแถวบ้านถึงกับร้องจ๊าก เบสของ โอม มีลูกเล่นน่าสนใจและเสริมความหนักของวงได้ดี กานต์ เข้ามาชุดแรกไลน์กลองดูล้นๆไปหน่อยแต่ชุดหลังก็ดูโอเคแล้ว ภาพรวมถือว่าโอเค ดีกว่าชุดที่แล้วเยอะ เรียกว่าเป็นอัลบั้มที่ยกระดับพวกเขาก็ว่าได้
- Potato - Human (2554)
กลายเป็นวงทรีโอไปแล้วหลังจาก วิน มือกีต้าร์ขวัญใจแม่ยกลาออกไปอีกคน ก่อนไปดึง โอ่ง ABnormal มาขัดตาทัพชั่วคราว แถมเป็นงานสุดท้ายที่ได้ร่วมงานกับ ฟองเบียร์ คนแต่งเพลงคู่บุญด้วย ซึ่งพอวินไม่อยู่ เห็นชัดว่าไลน์กีต้าร์สวยๆหายไปเยอะ แต่สิ่งที่ได้มาคืองานเพลงป๊อป-ร็อค ที่คุณภาพใกล้เคียงกับงานชุด Life มากที่สุด มีทั้งเพลงป๊อปการันตีความฮิตอย่าง ง่ายๆ, อุปสรรคก่อให้รักบังเกิด, ไม่รู้จะอธิบายยังไง, เธอยัง.. กับงานโชว์ของเช่น เล่นลิ้น, Human, รัก...จัดให้ ยกให้เป็นเหมือนงานคืนฟอร์ม ก่อนจะไปผิดฟอร์มออกซิงเกิลห่วยๆในภายหลัง (ขอโทษที่ต้องใช้คำนี้ แต่ ฮู้ฮู นี่ไม่ไหวจริงๆ)
สรุปงานทั้งหมด 6 ชุด Potato มีพัฒนาการที่ดีขึ้นตามลำดับขวบปีที่เพิ่มขึ้น มีสอบตกถึงขั้นห่วยแค่ Sense ชุดเดียว ที่เหลือก็เหมือนไต่ระดับขึ้นไป ถ้าจะบอกว่าพวกเขาพิสูจน์ตัวเองในฐานะวงร็อคแถวหน้าของเมืองไทยที่ประสบความสำเร็จทั้งเพลงฮิตและยอดขายไปแล้วก็ว่าได้ เพราะถือว่ามาไกลพอสมควรจากวงจัดตั้งในอดีตจนถึงวันนี้ ท่ามกลางดราม่าทิ้งเพื่อนที่ตีคู่กันมา ส่วนอนาคตงานชุดใหม่ที่ไม่มี ฟองเบียร์ คุมแล้วจะเป็นอย่างไรต้องรอดู (แต่เท่าที่เห็น 3 เพลงแรก สมดุล เพลงดีแต่เนื้อไม่ผ่าน, ทิ้งไว้กลางทาง เนื้อดีแต่น่าเบื่อไปหน่อย, รอย ซาวด์อลังการเกินไปไม่เหมาะกับวงเท่าไหร่)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้