เรื่องมีอยู่ว่า ฉันกับแฟนเก่าคบกันมา 5 ปีกว่า เขามาจีบตั้งแต่ ม.4 เทอมสอง ตอนนั้นเขามีแฟนอยู่แล้ว แต่เขาบอกว่าเขาไม่ได้รู้สึกกับแฟนเก่าเขาแล้วเลยมาจีบฉัน เราก็คบกันมาเรื่อยๆจนฉันเข้ามหาลัย เขายังไม่ได้เข้ามหาลัยเพราะรอไปเรียนที่ กทม สองปีกว่าๆที่ยังบกันเราอยู่ด้วยกันตลอดไม่เคยห่าง จนถึงเวลาที่เขาต้องไปเรียนที่ กทม ทำให้เราห่างกัน เราก็ระแวงมาตลอดว่าเขาจะมีคนอื่น มีกิ๊ก ฉันก็จับได้บ้างจับไม่ได้บ้างและเขาก็อ้างตลอดว่าก็พี่เขามีจีบก็คุยเฉยๆไม่ได้คิดอะไร บ้างก็บอกว่าลองใจฉันว่าถ้าเจอแบบนี้เห็นแบบนี้จะทำยังไง ฉันก็โง่เชื่อคำหลอกลวงเขา เหตุเพราะเขาเป็นแฟนคนแรก เป็นรักแรกของฉัน ฉันก็ให้อภัยเขามาตลอด เขาพูดมาตลอดว่าถึงเขาจะคุยกับคนอื่นเขาก็เลือกเราคนเดียว ไว้ใจเขาหน่อย ฉันก็ไว้ใจเขามาตลอดถึงแม้จะระแวงจะบ่นบ้างก็เหอะ จนมาถึงเหตุการณ์ที่ไม่ได้แจ้งเตือนอะไรเลย เขากลับมาบ้านเราก็เจอกัน ไปเที่ยว ไปดูหนัง ทำทุกอย่างที่อยากทำ ฉันมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขา จนมาถึงคืนก่อนที่เขาจะกลับไป เขาบอกเลิกฉันด้วยสาเหตุที่ว่า 1.เขามีคนอื่น 2.เขาไม่ได้รักฉันแล้ว 3.เขาไม่มีเวลาให้ ตอนแรกฉันไม่เชื่อ ฉันคิดว่าเขาลองใจฉันแน่ๆ ฉันร้องไห้ทั้งคืน นอนก็นอนไม่หลับ เช้ามาฉันไปหาเขาถึงที่บ้าน เพื่อไปเคลีย เขาก็บอกก็พูด และเหมือนจะโทษฉันว่าฉันเป็นคนผิด มันคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ฉันใช้เวลาสองเดือนที่ยังอาลัยอาวรตาง้อเขา เขาก็โทรหาฉันบ้าง ตอบไลน์ฉันบ้าง เขาบอกว่าภ้าเขาหายไปเลยฉันคงจะฆ่าตัวตายแน่ๆ ฉันเลยมีหวังว่าเขาจะกลับมา คิดมาตลอดว่ามันไม่จริง เขายังรักเรา เขาลองใจเรา **ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ว่าเขามีคนอื่นจิงๆ และในที่สุดฉันก็รู้ว่าเขามีคนอื่นจิงๆ ผู้หญิงคนนั้นอายุแก่กว่าเขามาก มีลูกติด 1 คน เขาเคยบอกแม่เขาว่าผู้หญิงคนนั้นดี ทำนั้นทำนี่ไห้ ดูแลเขาดี อยากได้ไรให้ได้ ตามใจ **แอบไปถามแม่เขามา หลังจากนั้นฉันก็เลิกตาม เขาทุกทาง ทั้งเฟส ไลน์ ไอจี แต่ใจยังคิดถึงอยู่เพราะเขาทำดีกับเรารักเรามาตลอดมีเราแค่คนเดียว **ตอนนั้นคิดแบบนี้   แต่เวลาผ่านไปอีกสองเดือน เพื่อนเขาทักแชทมาบอกว่าได้ยินข่าวเขาจะแต่งงานยัง ตอนนั้นฉันช๊อคมาก ตกใจ น้ำตาไหล สับสนไปหมด มีคำถามเต็มหัวไปหมด ว่าทำไม ทำไม เพราะอะไร และทำไมต้องมาบอกกันด้วยฉันอยู่ของฉันมีความสุขอยู่ดีๆ ฉันจะลืมมันได้อยู่แล้ว ทำไมต้องมาบอกแบบนี้ด้วย ฉันตัดสินใจถามแม่เขา แม่ก็บอกให้ถามเขาไปเลย ฉันเลยไปถามเขาว่าจะแต่งงานจิงๆหรอ ผ่านไปวันนึงเขาตอบกลับมาว่า คับ ฉันก็ยินดีกับเขาทั้งน้ำตา เขาก็ตอบกลับมาว่า ขอบคุณนะที่เข้าใจ เครนะ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ ฉันร้องไห้ไม่หยุด ทั้งเกลียด ทั้งโกรธและยังรักเขาอยู่ ตกเย็นมาเพื่อนบอกว่าเขาไปนั่งกินเหล้าร้านนึง ฉันเลยอ้อนวอนให้เพื่อนพาไปร้านนั้น เพื่อนบอกฉันว่าให้ทำตัวเชิ่ดๆไว้ อย่ามอง อย่าสนใจ ฉันก็ทำตาม เขาไม่กล้ามาสู้แม้แต่หน้าฉัน ไม่แม้แต่จะทักเพื่อนฉันที่เคยสนิทกันมากๆ เขาออกไปข้างนอกฉันก็ไปนั่งคุยกับเพื่อนเขาแบบมีความสุข ไม่แสดงอาการว่าเจ็บอะไรเลย พอเขากลับมาเขาไม่กล้าเข้ามาร้านเพราะอาจจะไม่กล้าสู้หน้าฉันรึป่าว เขาโทรตามให้เพื่อนกลับ ฉันเลยปลีกตัวออกมา ฉันเลยตัดสินใจทักแชทเขาไปว่า แหม เจอเพื่อนไม่ทักเลยทัก เขาก็บอกว่าคับ งั้นเด่วไปหา สรุปเขาก็ไม่มา หลังจากนั้นฉันก็ไม่ติดต่อเขาอีกเลย ลบทุกอย่างที่เป็นรูปคู่ เก็บของที่เขาซื้อให้ทุกอย่างลงขยะ เช้าวันต่อมาฉันทักหาพี่ที่เขาสนิท พี่เขายอมเล่าให็ฉันฟังทุกอย่างเกี่ยวกับเขาว่าอยู่นั้นเขาเป็นยังไง พี่เขาบอกว่า มันมั่วผู้หญิงไปทั่ว หยอดหวานคนั้นคนนี้ไปทั่ว พี่ก็คิดว่าก็คงเล่นๆเพราะมันบอกพี่ยังไงมันก็เลือกฉัน เพราะคบกนมานาน ฉันก็ถามพี่เขาอีกว่า ผญ คนนั้นรู้มั๊ยว่าคบกับหนูมานาน พี่เขาบอกว่ารู้ ผญ เขาบอกว่าจะให้เขาอยู่ในฐานะไหนก็ยอมทุกอย่าง พี่เขาก็ไม่ชอบ ผญ นั้น เพราะแกแก่แล้ว ไหนจะแย่งแฟนคนอื่นอีก พี่ก็ไม่ชอบ พี่เขาบอก  ฉันได้ยินเรื่องที่พี่เขาบอก ฉันยิ่งเกลียดเขามาก ทำไมนะ ฉันรักเขามากขนาดไหน แคร์เขามาก รักเขาคนเดียว คนอื่นมาจีบฉันก็ไม่สน ไม่เคยนอกใจ แล้วทำไมฉันถึงได้ความรักตอบแทนมาแบบนี้ ฉันไว้ใจเขามาตลอด หรือเพราะฉันโง่เองที่อภัยให้เขามาตลอด จากนี้ไปฉันก็คงไม่ขอพบเจอกับ ผช คนนี้อีก ขออโหสิกรรมให้ อย่าได้เจอกันอีกเลย ไม่ว่าจะชาตินี้หรือชาติไหน!!!

ตอนนี้ยังทำใจได้ไม่ร้อยเปอร์เซนต์เลย บางครั้งยังแว๊บๆเข้ามาในหัว

ทำยังไงถึงจะลืมได้เด็ดขาดค่ะ???