เรื่องมีอยู่ว่าผมค้นพบตัวเองช้าไปครับกว่าจะเรียนจบป.ตรี ก็อายุ 28 ละ ในระหว่างนั้นมีน้องหรือเพื่อน รับปริญญาเราก็ไปร่วมแสดงความยินดีกับเค้าด้วยครับ ผมตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปซื้อช่อดอกไม้ที่ปากคลองตลาด เลือกช่อที่สวยที่สุด เพื่อที่จะเอาไปให้เพื่อนหรือน้อง ผมก็ภูมิใจครับที่น้องและเพื่อน เอาช่อดอกไม้นั้นไปถ่ายแบบอีกหลายรูป บางคนเป็นเพื่อนสนิทคนเดียว เป็นน้องโรงเรียนที่รู้จัก เค้าบอกกับเราว่างานเรายังไงก็จะมา
             แต่พอมาวันนี้รู้เลยครับ เพื่อนสนิทคนเดียวก็ไม่มา น้องรหัส น้องสนิทก็ไม่มา ไม่มีใครว่าง  ก็เข้าใจนะครับว่าต่างคนต่างมีหน้าที่ มีลำดับความสำคัญที่จะต้องทำอะไรก่อนหลัง สุดท้ายก็เหลือแต่ คุณแม่ ญาติ  ก็ปลงครับ แต่ก็เฟวๆ เหมือนกัน

ขออนุญาตบ่น ดราม่านิดหน่อยครับ