ตอนนี้ผมอยู่ปี4ครับ

สอนพิเศษตัวต่อตัวให้น้องม.6คนนึง

สอนมาเป็นปีแล้วครับ ตั้งแต่น้องอยู่ม.5

เจอกันทุกเสาร์อาทิตย์ วันละ5ชม.

แรกๆผมก็ปกตินะ แค่เด็กน้อยคนนึง



แต่ช่วงหลังๆ ผมรู้สึกหวั่นไหวยังไงไม่รู้

เด็กอะไรทั้งน่ารัก แถมยังตั้งใจเรียนอีก

เจอหน้าน้องทีไร ผมใจเต้นทุกทีเลย

แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้



เฮ้ออออ ก็เค้าลูกศิษย์เรานี่เนอะ

อีกอย่างพ่อแม่น้องก็ไว้ใจให้มาสอน

ผมจะกล้าจีบลูกสาวเค้าได้ไงเนี่ย

อยากตัดใจแต่ทำไม่ได้อ่ะครับ TT

จริงๆผมก็แอบคิดนะว่า น้องก็รู้สึกดีกับผม(?)



อย่างครั้งนึงผมสอนเรื่องครึ่งชีวิตของธาตุ

อยู่ๆน้องก็ถามว่า"แล้วพี่เจอครึ่งชีวิตของพี่ยัง"

ผมเลยตอบว่า "พี่ก็รออยู่ครับ"

โมเม้นท์นั้นผมจำได้เลยว่าต่างคนต่างเขิน

คือ มันฟินมว๊ากกกกกก อ๊ากกกกกก



นี่ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ

เหมือนต่างคนต่างรู้สึกดีต่อกัน

แต่น้องเป็นผญ.คงไม่กล้าจีบผมก่อนหรอก

ส่วนผมก็อยากจีบ แต่เกรงใจพ่อแม่น้องเค้า

กลัวพอรู้เข้าจะห้ามผมมาสอนอีกเลย



ตอนนี้ผมแค่คุยไลน์+เฟสกับน้องเฉยๆอ่ะครับ

(เรื่องเรียนนิดหน่อย ที่เหลือหาสาระไม่ได้555)

ไม่กล้ารุกมากกว่านี้แล้ว

ผมควรทำไงดีครับ รึรอน้องเข้ามหาลัยก่อนดี

แต่กลัวว่าตอนนั้น น้องคงมีคนจีบเยอะแน่ๆ

ฮืออออออออ TT


..................................



เพิ่มนิดนึงครับ**


ลืมเล่าอีกเรื่อง....



- มีครั้งนึงน้องไปเที่ยวทะเลกับที่บ้าน

แล้วแม่น้องก็ซื้อปลาหมึกแห้ง+ขนมมาให้ผมด้วย

ผมก็คิดว่าของฝากทั้งหมดมีเท่านี้

แต่พอสอนจะเสร็จน้องก็เอาที่ทับกระดาษ

เป็นเปลือกหอยประกบกันเป็นรูปหัวใจมาให้

แล้วบอกว่า อันนี้ไม่เกี่ยวกับแม่นะ หนูอยากให้เอง

(ว๊ายยย ตายละ หมายถึงให้ใจป่ะเนี่ย 555555)



- ผมสอนตั้งแต่บ่ายโมงถึงหกโมงเย็นอ่ะครับ

มันก็จะเป็นช่วงกินข้าวเย็นบ้านน้องพอดี

พ่อแม่เค้าก็ชวนให้ผมกินด้วยตลอด แรกๆก็ปฏิเสธ

แต่แม่น้องก็บอกอุตส่าห์สอนมาทั้งวัน

มากินด้วยกันก็ได้จ้านิดๆหน่อยๆเอง


ไปๆมาๆวันทุกส.-อา ก็เลยได้กินข้าวเย็นที่นั่น

ประหนึ่งเป็นลูกเขยของบ้าน55555555555

( ผมมโนเอาเอง เขินนนน อิอิ)