คือผมจะเล่าอย่างละเอียดละกันครับ ผมคบกับแฟนมาได้ปีกว่าๆทาง Facebook ซึ่งผมไม่อาจโทรคุยหรือแชทเป็นวิดีโอได้ เพราะฝ่ายแฟนบอกว่า แม่ยังไม่อณุญาติคุยโทรศัทพ์หรือแชทวิดีโอกับผู้ชาย จนกว่าจะอายุยี่สิบปี ซึ่งผมเข้าใจความเป็นห่วงของคนเป็นแม่ดี .ผมต้องรอสองปีฝ่ายแฟนถึงจะมีอิสระจากแม่ของเขาได้   ตัวผมคิดว่าเธอคนนี้ดีกับผมในหลายๆอย่างมาก ทั้งที่ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน มีแต่รูปประจำตัวเฟสบุ้คของเขาที่เป็นสิ่งดึงใจของผมตลอดมา ผมกับเธอได้คุยกันทั้งในเกมส์และในเฟสบุ้ค นับเป็นความรู้สึกดีๆที่ไม่เคยเจอมาก่อน .จนผม ในตอนนี้อยู่มัธยม5 อายุ19เรียนช้ากว่าเกฑณ์ ส่วนแฟนก็เรียนมหาลัย ผมได้ปฎิญาณกับตนไว้ว่า หากผมเรียนจบมีงานทำทีดีมีรากฐานชีวิตพร้อม จะพาแฟนมาอยู่ด้วยกัน  จนกระทั่ง ผมคบกันมาถึงปีกว่า ณ ปัจจุบัน สิ่งที่มันเกิดขึ้นกับผมก็คือ ความงี่เง่า ทั้งที่ผมพยายามจะพูดกับแฟนดีๆเลี่ยงการขัดแย้ง แต่สุดท้ายมันก็ทำไม่ได้ เลยสักที ขอโทษซํ้าแล้วซํ้าเล่า  เหตุทะเลาะกันก็มาจากความงี่เง่าของตัวเอง ทุกข้อความที่ผมคุยกับแฟนล้วนเปิกอกคุยกันโดยที่ผมคิดอะไรก็จะพูด ซึ่งนั้นผมคิดว่าการพูดกันตรงๆทำให้เข้าใจกันมากขึ้น แต่ก็เวียนกลับมาตรงจุดเดิมๆ ตัวผมน้อยใจในสิ่งที่มันดูไร้สาระมันทำให้ผมแสดงความงี่เง่าออกมาโดยไม่รู้ตัวออกมาเป็นข้อความที่ทำให้ผมกับแฟน ไม่คุยกันไปสักระยะ ผมก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องงี่เง่า จะเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวหรือเพราะวัยที่มันบ้าบอคอแตกอะไรแบบนี้