นาทีชีวิต กับการโดยสารรถกระป้อ/รถกระป๋อง ในแต่ละวัน

เป็นคนนึงที่นั่งรถกระป้อ (รถกระป๋อง/รถหวานเย็น/รถซูบารุ.. แล้วแต่ว่าใครจะเรียกอะไร) มาทำงานและกลับบ้านค่ะ สายที่นั่งคือ สีเขียวที่ผ่าน ท่าพระ-วงเวียนใหญ่ค่ะ ปกติราคา 7 บาทถ้าเกิน 3 ทุ่ม หรือ จ่าย ธนบัตร 100 บาทขึ้นไป คิด 10 บาท แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ

ประเด็นคือไม่มีครั้งไหนที่นั่งแล้วไม่ลุ้นเลยค่ะ ขับเร็วมากก และโลดโผนสุดๆ พยายามที่จะแซง เบียด ปาดไปทั่ว เคยมีครั้งนึงที่นั่งมาถึงแยกท่าพระแล้วติดไฟแดงค่ะ ไอ้เราก็รู้สึกได้ว่ามันสั่นแปลกๆ พอจอดไฟแดงเท่านั้น คนขับลงมาดูล้อหลังและพูดเบาๆกับตัวเอง(ซึ่งคนทั้งรถได้ยิน) ว่า ล้อหลุด และเดินไปหยินอุปกรณ์บนรถมาซ่อม พอใกล้ไฟเขียงก็ขับต่อออกไป พอพ้นแยกนั้นมา พวกเราผู้โดยสารกดลงกันทั้งรถเลยค่ะ ไม่ขอเสี่ยงจริงๆ

สดๆร้อนๆเมื่อวานเลยค่ะ มีผู้สูงอายุ2คนขึ้นรถมา เป็นคุณลุงคุณป้า น่าจะราวๆเกิน 60 แน่นอนค่ะ  ตอนลงนั้นพอคุณลงคนนั้นจ่ายเงินให้คนขับซึ่งเปิดกระจกมาเพื่อรับเงิน มือคุณลุงยังไม่ทันจะออกมาจากรถดีเลยค่ะ คนขับก็ขับรถออกไป หันไปเห็นคุณลุงคนนั้นเซเหมือนจะล้มเลยค่ะ สงสารแกจัง

รถกระป้อบางคันก็ขับดีค่ะ แต่ส่วนมากเป็นแบบนี้จริงๆ เค้าไม่เคารพกฎจราจารเลยจริงๆ และไม่ห่วงผู้โดนสารเลย คิดแต่จะเอารอบให้ได้เยอะๆ อันตรายจริงๆค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่