คือเราชอบพี่คนนึงอะคะ มา4ปีแล้ว ช่วง2ปีแรกคือคุยกันทุกวันมีหยอดมุขบ้าง แป้กบ้าง มุขน่ารักๆบ้าง พี่เขาก็ดูจะโอเคนะ(ตอนนั้นพี่เขายังโสด) เราเลยคิดว่าเป็นไงเป็นกันวะลองบอกเขาดูอย่างน้อยก็ได้บอก.....(ตอนนั้นแบบตื่นเต้นมาก)..... แต่พอเราสารภาพกับเขาว่าเราชอบเขาเราพยายามทำทุกอย่างเพื่อเขา🙍 หลังจากนั้นเขาดูเปลี่ยนไป ไม่ค่อยได้คุยกัน ห่าง ๆ ๆ ๆ ไปเรื่อยๆเวลาเจอกันก็หลบบ้าง (ก็เราแห้วอะใครจะกล้าเจอละ) จนระยะเวลาผ่านไปปีนี้ครบปีที่สี่ เราก็ยังลืมเขาไม่ได้  😔 ยิ่งช่วงนี้เจอกันมากขึ้น เจอกันทุกวัน เรารู้สึกว่าเราไม่โอเคกับความรู้สึกนี้เลย มันเหมือนกับว่า ทำไมมองหน้าเขา รอยยิ้มของเขา แล้วมันนึกไปถึงตอนที่เราเคยคุยกัน ตอนที่อะไรๆยังดีกว่านี้ เราไม่ได้จะขอให้พี่หันมามองเราหรอกนะ เพราะรู้ว่าไม่มีทางแต่.....น้องคนนี้มีหลายๆอย่างอยากบอกพี่นะ ....เราคิดถึงพี่เสมอนะตลอดระยะเวลา2ปีที่ไม่ได้คุยกัน เราเห็นพี่เศร้าเราก็อยากปลอบนะ  แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน น้องคนนี้ก็ได้แต่นั่งเศร้าเป็นห่วงพี่อยู่ห่างๆ เราไม่เคยเลยที่จะลืมพี่ ทั้งๆที่คนเข้ามาในชีวิตเรามากมาย เขาดีกับเรามาก เขาดูโอเคทุกอย่าง แต่พี่คิดดูดิเรากลับปฏิเสธเขาโดยไม่รออะไรเลย เพราะเราคิดอยู่ในใจเสมอว่าสักวัน เราจะกลับไปยืนจุดๆเดิมจุดที่เราได้คุยกัน จุดที่ทำให้น้องคนนี้มีความหวังถึงแม้จะลมๆแล้งๆก็ตาม แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้แล้วแหละ...........เพราะว่าพี่มีคนที่พี่ชอบอยู่แล้ว ในฐานะน้องสาวคนนี้ก็ไม่มีอะไรจะบอกนอกจากคำว่า ยินดีด้วยนะคะ หนูรอพี่มาแค่4ปีเอง จะให้รออีกสัก5-6ปี ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย หลายคนอาจจะคิดว่าเราโง่รึเปล่า เขามีแฟนแล้วยังรอเขาอีก เราอยากบอกว่าก็ ณ ตอนนี้เขาเหวี่ยงคนๆนี้ให้มาเจอเรา เราก็รักเขา เรามีความสุขที่ได้รักเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยรักเราเลยก็ตาม .....😞😞😞