รู้สึกตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า โรคยํ้าคิดยํ้าทำ โรควิตกกังวล มันเหนื่อยกับชีวิตแบบนี้จริงๆนะ เป็นแบบนี้มานานแล้ว สวดมนต์ นั่งสมาธิ ฟังธรรมะ ออกกำลังกาย ทำมาหมดแล้วไม่เห็นดีขึ้นเลย ทั้งชีวิตมีแต่ความกลัว แต่แสดงออกว่าร่าเริง เรายึดติดกับอดีต และกังวลเรื่องอนาคตมากเกินไป เรารู้ตัวแต่เราไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เราทรมานมากๆ เราไม่ได้อยากคิด ไม่ได้อยากเจ็บ อยากปล่อยวางแต่ทำไม่ได้ นอนหลับไม่เคยสนิท ไม่อยากไปรร. กลัวๆๆๆๆ เราไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว ที่จะกำจัดข้อผิดพลาดในอดีตไปจากใจ มันทำให้เรากลายเป็นคนโลเล กลัวความเจ็บปวดทั้งที่เราเจ็บอยู่ เรารู้สึกเสียดายมากๆกับอดีต มีใครเคยเป็นแบบนี้แล้วผ่านมาได้ยังไง เล่าให้หนูฟังและขอข้อคิดหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ