ตอนนี้เรากับแฟนเรียนมหาวิทยาลัยขึ้นปีสามแล้ว ซึ่งก่อนหน้าที่จะมาคบกับเราเค้าก็มีแฟนมาเยอะเหมือนกัน แฟนแต่ละคนคือ ดีอ่ะ บางคนก็รวย บางคนก็หล่อ แต่เราทั้งไม่หล่อและไม่รวย(ให้ตายเถอะจ๊อดด...เราไม่มีอะไรสู้เขาได้เลย) แต่อาศัยว่าเรานิสัยดี...มั้ง(เหมือนจะหลงตัวเอง) ในตอนแรกๆเราก็ไม่ได้หวังอะไรกับบีนะ(นามสมมติ) เราเห็นว่าบีน่ารักดี โก๊ะๆ เวลาตั้งใจเรียนโคตรน่ารัก แค่ปลื้มๆ ตอนแรกไม่กล้าคุยกับบีนะ เพราะบีดูโหดๆนิดนึง กลัวโดนด่า แต่พอลองๆคุย ก็แบบเอ้ยยย...แกล้งได้ ไม่โกรธด้วย ก็เลยชอบแกล้งบี(แอบโรคจิต5555+) และด้วยความที่เราชอบบีแล้วล่ะ(เริ่มรู้ตัว) เราก็ขยันเข้า ม. มากเลย ดึกดื่นแค่ไหน เหนื่อยยังไงก็ไป ให้ได้เจอหน้าแป๊บเดียวก็ยังดี เราใส่ใจบีมากจะคอยมองตลอดว่าบีต้องการอะไร อยากจะไปไหน ชอบกินอะไร ไม่ชอบอะไร ช่วงนั้นเราตัวติดบีมาก บีชวนไปไหนไปหมด(แต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ) เราดูไม่ออกเลยว่าบีคิดยังไง บีดีกับเรานะ แต่กับเพื่อนคนอื่นก็ดีเหมือนกัน(แต่ก็ชอบที่บีดีกับทุกคนนั่นแหละคับ...ยิ่งน่ารักไปกันใหญ่^^) สรุปก็คิดว่าที่ดีกับเราก็ไม่น่ามีอะไรพิเศษ จนวันนึงที่เราแน่ใจจริงๆ คือ บีหอมแก้มเราก่อน...เขินมากกกก (สาบานเลยว่าแน่ใจตอนนั้นจริงๆ) ก็เลยคบกัน ดูเหมือนจะดี ชีวิตแฮปปี้มาก คือเรากับบีไม่ค่อยทะเลาะกัน คุยกันด้วยเหตุผล(ส่วนใหญ่) คือดีอ่ะ บีก็ไม่ใช่คนหลายใจนะ(ดูเป็นคนน่าเชื่อถือ) เวลาผ่านไปนานใช้ได้ที่คบกัน จำไม่ได้น่าจะครึ่งปี ความรู้สึกเราเหมือนสับสนว่าบางทีบีก็รักเรา บางทีบีก็คบเราเพราะความดี ตอนแรกๆแค่บีคบเราก็ดีใจแล้ว แต่พอหลังๆก็ไปคาดหวังว่าเขาจะรักเรามั้ง รักที่รักจริงๆอ่ะไม่ใช่เพราะเราดี ทำนั่นทำนี่ให้ทุกอย่าง ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้บางคนอาจจะคิดว่าเราเรียกร้องมากไป แต่การที่เราได้รักคนที่เขารักเราเหมือนกันมันดีมากอ่ะ ที่จริงตอนแรกไม่ได้คิดมากอะไรหรอกนะแต่พอได้เห็น ได้ยินบ่อยเข้ามันก็คิด เวลาบีคุยกับเพื่อนก็จะแบบ เอ้ยแก..คือเขา(เรา) ไม่หล่อ ไม่น่ารักเลย แต่นิสัยดีมากอ่ะฉันเลยคบ(ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือว่าจะยังไงดี เหมือนชมและด่าพร้อมกัน) แต่แรกๆก็ไม่อะไรไง เข้าใจเพราะเราไม่หล่อ ไม่น่ารักจริงๆ(รู้ตัว) แต่เพื่อนถามเขาก็บอกแบบนี้ทุกคน เราก็แอบน้อยใจนิดนึงนะเอาตรงๆ แบบรู้ตัวแต่ว่าไม่ต้องพูดก็ได้ป่ะวะ ประมาณนั้น เราก็ถามนะว่าทำไมบีคบกับเราอ่ะ บีบอกว่าเราเป็นคนดี นิสัยดี ใส่ใจเขาทุกอย่าง เขาไม่เคยเจอใครดีเท่าเรา(เราก็ว่าบีเว่อร์นะ ที่จริงก็ไม่ขนาดนั้น) เราก็เข้าใจนะ ไม่ได้อะไร(ใครก็อยากเจอคนดีๆ) เพราะความรักของบีก่อนหน้าไม่ค่อยจะโอเคเท่าไหร่ จนวันนึงบีทำให้เรารู้สึกว่าบีไม่เคยลืมแฟนเก่าเลย เหมือนยังรักแฟนเก่าอยู่ มันเหมือนมีบางอย่างพิเศษกับแฟนเก่าแต่ไม่มีกับเรา(มันเป็นความรู้สึก อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน) เหมือนถ้าแฟนเก่าทักมากบีจะดูตื่นเต้นมากๆ จนเก็บอาการไม่อยู่(เวลามีอะไรบีจะบอกเราตลอด เขาบอกไม่อยากให้เราคิดมาก เราก็อืมๆ ไม่เป็นไรคุยเหอะ ไม่คิดไรจริงจริ๊งงง) มีครั้งนึงแฟนเก่าบีจะมาธุระแถวๆที่เราอยู่ด้วยกัน แล้วก็เลยจะให้บีหาที่อยู่ให้หน่อยไรงี้ บีก็พยายามมากนะที่จะหาห้องให้ แบบพยายามเว่อร์ๆ กับเราบีไม่เคยพยายามขนาดนี้(ปกติมีอะไรก็ให้เราทำให้ตลอด กับเราเนี่ยอย่างขี้เกียจ) ความพยายามที่ว่าเรามารู้ทีหลัง(เจ็บสึส...ถ้าเขามีความพยายามแบบนั้นกับเราบ้างเราจะไม่คิดมากเลย..รึป่าว) มีครั้งนึงเราขับรถมอไซค์บีซ้อนท้าย บีดูตกใจและตื่นเต้นมากกกกกกก แบบเราไม่เคยเห็นมาก่อน บีบอกรีบขับๆ ขับเร็วๆเลย(ปกตินางไม่ให้ขับเร็ว วันนี้มาแปลก) เราถามว่าอะไร มีอะไร บีบอกว่าแฟนเก่าๆ อย่าถามขับไปก่อน พอผ่านตรงนั้นไปเราถามว่ามีอะไร เขาบอก...เจอแฟนเก่า เราถามว่าคนไหน ตอนไหน เราไม่เห็นใครเลย บีบอกเห็นแค่ข้างหลังบีก็จำเขาได้ เรานิอึ้งเลย พูดไรไม่ออก คำถามมากมายอยู่ในหัว มันต้องขนาดนั้นหรอ ตกใจ ตื่นเต้น สุดๆ ย้ำว่าสุดๆ แล้วความตื่นเต้นก็ไม่ได้หายไปนะ ตื่นเต้นอยู่นานมาก แบบโทรไปเล่าเพื่อนด้วยว่า แก ฉันเจอ...ด้วย ไรงี้ วันนั้นเราเสียใจสุดๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร ไม่โวยวาย ไม่ถาม ไม่อะไรทั้งนั้น(ปกติมีไรเราไม่ค่อยพูด เวลาจะทะเลาะก็เรื่องนี้แหละ...มันพูดอะไรไม่ถูกจริงๆ)

เราเลยสับสน บียังรักแฟนเก่าอยู่ใช่ไหม แล้วบีเคยรักเราไหม บีดูหึงๆ หวงๆแฟนเก่าที่เขามีแฟน(ไม่รู้คิดไปเองไหม แต่รู้สึกจริงๆ) แต่บีไม่เคยหึง ไม่เคยหวงเราเลยนะ(เข้าใจเพราะไม่หล่อใครจะมอง คงไม่ต้องหึง ต้องหวง แต่แฟนเก่าบีคือหล่อไง) คือถ้าเราหล่อบีจะพยายามทำนั่นทำนี่ให้เราเหมือนที่พยายามกับแฟนเก่าใช่ไหม ถ้าหล่อบีจะสนใช่ไหมว่าเราจะมองคนอื่น คนอื่นจะมองเรา หรือต่อให้เราหล่อบีก็ยังเหมือนเดิม หรือว่าจริงๆบีไม่ได้รักเราจริงๆ หรือว่าคนที่บีรักคือแฟนเก่าเท่านั้น

เอาตรงๆคือเราก็เหนื่อยอ่ะ ถ้าเราทำอะไรมากมายให้เขา แต่เขาไม่คิดจะทำให้เราบ้างหรอ บางทีเรื่องเราเองที่ต้องทำมันก็เยอะแล้วแต่ต้องมานั่งคิดถึงเขาก่อน แต่เวลาเราต้องการให้เขาช่วยบ้าง เรื่องเล็กๆน้อยๆกลับไม่ช่วยกัน เรารู้เหมือนมีแต่เราที่พยายาม

ที่จริงแฟนเราก็เป็นคนที่ดีมากคนหนึ่งนะในหลายๆเรื่อง แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้จริงๆ หรือเราจะไปศัลยกรรมดี แต่เราเป็นคนที่กลัวเจ็บมากๆ ก่อนหน้านี้ศัลยกรรมไม่เคยอยู่ในความคิดเราเลย ไม่ใช่ว่าแอนตี้นะ แต่กลัวเจ็บ แต่เดี๋ยวนี้เริ่มคิดแล้ว ถ้าหล่ออะไรๆมันจะดีกว่านี้ใช่ไหม ต่อให้อยู่เฉยๆ ไม่ทำเชี้ยไรเลยก็มีคนรัก(ไม่หล่อแล้วพาล)