บทที่ 1 นาทีชีวิต
http://ppantip.com/topic/34238667

บทที่ 2 พิธีฝังศพบนเกาะแอนติปาโรส
http://ppantip.com/topic/34249978

บทที่ 3 คำเตือนของสารวัตรลาซารอส
http://ppantip.com/topic/34266841

บทที่ 4 เสียงก้องแห่งมโนสำนึก
http://ppantip.com/topic/34282151

บทที่ 5 ครั้งหนึ่ง....ที่ซานโตรินี
http://ppantip.com/topic/34298356

บทที่ 6 ความหลัง .... ความหวัง
http://ppantip.com/topic/34311968

บทที่ 7 เบื้องหลังของนิคกี้
http://ppantip.com/topic/34316778/comment4

บทที่ 8 เจ้าแคสซี่แห่งเกาะนักซอส
http://ppantip.com/topic/34317405

บทที่ 9 พินัยกรรมของคิโรส
http://ppantip.com/topic/34361185

บทที่ 10 อดีตรัก
http://ppantip.com/topic/34374832



11
คุกขังใจ

โดย .....ฮาร์โมนิก้า

กฤชเดินออกมาสมทบกับอนาสเตเซียซึ่งยืนคอยอยู่ที่ระเบียงนั่งเล่น
ทั้งคู่เดินออกจากอาคารไปตามถนนที่เป็นขั้นบันไดด้วยกันอย่างเงียบๆ ต่างฝ่ายต่างซึมซับบรรยากาศที่สวยงาม
ในแบบเฉพาะของเกาะซีโรส
ด้านบนสูงขึ้นไปจากสำนักงานกฎหมายของสเตฟานอสทางยอดเขาฝั่งตะวันออกซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของเกาะเป็นโบสถ์
ที่สร้างอยู่บนเนินเขาด้วยรูปแบบสถาปัตยกรรมที่เลียนศิลปะไบแซนไทน์ ชื่อว่าโบสถ์อนาสเตเซีย ด้านบนของโบสถ์
สามารถมองลงมาเห็นได้ไกลถึงเกาะตินอส และมิโคนอส
เดินมาไม่ไกลนักทั้งคู่ก็มาถึงจัตุรัสเพอเตซี่ที่ซึ่งอนาสเตเซียได้จอดรถคันเล็กๆที่เช่ามาจากท่าเรือไว้ภายในที่จอดรถ
ขนาดเล็กของอาคารสามชั้นบริเวณนั้น
หญิงสาวจะเดินนำเข้าไปยังอาคารเพื่อผ่านเข้าไปลานจอดรถ หากแต่กฤชแตะต้นแขนรั้งเธอไว้เบาๆ

เขามองเธอด้วยแววตาที่ดูอบอุ่น

“รีบกลับหรือ อัณญ่า” แม้ว่าเวลาที่ห่างเหินกันนานถึงสิบแปดปี จนทำให้ความเป็นกันเองของทั้งคู่เลือนหายไป เหลือแต่กิริยา
มรรยาทที่สุภาพเรียบร้อยของคนที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

แต่เขาก็ยังเรียกขานเธอด้วยชื่อสั้นๆอย่างสนิทสนมเหมือนเมื่อก่อน

“ไปเดินเล่นกันหน่อยได้ไหม” เสียงของเขานั้นเรียบๆแต่มีแววเว้าวอนอยู่ในที

อนาสเตเซียนิ่งคิด เธอไม่มีธุระอะไร จูเลี่ยนอยู่ที่บ้านกับอคาเซียและมีอัลเธียกับอีเนียสอยู่ด้วย หญิงสาวยืดตัวขึ้นเงยหน้ารับ
แดดอุ่นๆ ที่สาดทอลงมาบนร่างที่สวมชุดสูทกางเกงเนื้อบางเข้ารูปขาสี่ส่วนแบบเรียบสีครีม เสื้อแจ็คเก็ตเนื้อเดียวกันสีครีม และ
เสื้อเชิ้ตตัวในสีน้ำตาลเนื้อเนียนวาว

ลมเย็นที่พัดมาเรื่อยๆนั้นมอบความรู้สึกสบายให้กับเธอจนไม่อยากรีบไปไหน หญิงสาวพยักหน้าช้าๆแล้วเดินตามกฤชไป
ตามทางเดินแคบๆ ของเมืองนั้น
ทั้งคู่เดินเรื่อยๆผ่านบ้านเรือนและสิ่งปลูกสร้างอาคารสำนักงานต่างๆที่ล้วนเป็นสีขาวสะอาด ถนนเป็นตรอกเล็กๆ และผ่านโรงละคร
อพอลโล่ซึ่งสร้างตั้งแต่ปี 1864 โดยสถาปนิกชาวฝรั่งเศส เลียนแบบลา สกาล่าในมิลาน ประเทศอิตาลี่ โรงละครนี้ถือเป็นโรงละคร
โอเปร่าแห่งแรกของกรีซ และมีชื่อเสียงอย่างมากเกี่ยวกับภาพเขียนที่สวยงามของโมสาร์ทและแวร์ดี้ซึ่งแขวนอยู่บนผนังในโรงละคร

ห่างจากจัตุรัสนั้นมาไม่ถึงสิบนาทีก็มาถึงจัตุรัสมิอาอูลิส ซึ่งเป็นจัตุรัสใหญ่และสำคัญที่สุดของเมืองเออเมาโปลี เมืองหลวงของเกาะซีโรส
จัตุรัสแห่งนี้อยู่ติดกับศาลาว่าการเมือง เป็นจัตุรัสที่ปูด้วยหินอ่อน รอบด้านเรียงรายไปด้วยต้นปาล์ม ร้านกาแฟและร้านพิซเซอเรีย เป็น
ศูนย์รวมแหล่งท่องเที่ยว จุดนัดพบของคนโดยเฉพาะในยามค่ำ ที่ผู้คนเลิกงานออกมากินดื่มหรือนัดพบกันที่บริเวณนี้

กฤชมองดูร้านพิซเซอเรียที่มีอยู่หลายร้านในย่านนั้นแล้วยกข้อมือดูนาฬิกา

“เที่ยงกว่าแล้ว หาอะไรกินกันดีไหม” เขาถามขึ้น

อนาสเตเซียซึ่งกำลังง่วนอยู่กับความคิดของตัวเองอย่างเงียบๆ เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างตกใจเล็กน้อย สายตาเธอสบเข้ากับดวงตาคม
ที่มีแววห่วงใยอาทรเธอเป็นพิเศษแล้วก็รู้สึกเก้อเขิน พูดไม่ออก

เธอพยักหน้าเงียบๆ หลบตาลงมองพื้น “ค่ะ”

“คุณอยากทานอะไร พิซซ่า หรือว่าอาหารกรีก” ชายหนุ่มถาม