จขกท.อยู่แค่ม.ปลาย ในร.ร.หญิงล้วน การเรียนก็ไม่ค่อยดีไปถึงปานกลาง แต่ก็ยังมีแฟนอีกเนอะ 555+ ขอเล่าเรื่องก่อนละกัน..
ตอนแรกที่เขามาบอกชอบเรา ตอนนั้นดีใจมาก ก็เลยตกลงคบกัน แต่เราก็ไม่อยากคบหรอกนะ เพราะเดี๋ยวก็ต้องเลิก แต่เราก็เป็นคนปฏิเสธใครไม่ค่อยเป็น และโอกาสที่มีคนมาบอกชอบก็น้อยมาก แถมยังเป็นครั้งแรกอีก ที่ใจตรงกัน (ก็แฟนคนแรกนั่นแหละนะ)
เราเจอกันทุกสัปดาห์ สัปดาห์ละ 1 ครั้ง (อยู่คนละร.ร.นะเฟ่ย) พอได้เจอกันก็มีความสุข แต่ก็กลัวว่าช่วงเวลานี้จะหายไปเพราะอีกไม่นานก็จะไม่ได้เจอกันแล้ว...ลักษณะนิสัยเขาก็...เขาไม่มีท่าทีเกี่ยวกับการนอกใจเลย จะเรียกว่าติดแฟนก็ได้ (เราก็ติด555) คือเขาเป็นคนที่น่ารักมากๆ ขี้อ้อน น่าฟัดด้วย #โดนตบ บางทีก็มีโมเม้นดราม่าเกี่ยวกับชีวิตบ้าง แต่ก็ไม่ทะเลาะกันนะ เราก็พยายามช่วยปลอบเขา เขาเป็นคนจริงจังกับชีวิตนะ เท่าที่เห็น...รวมถึงเรื่องความรักด้วย..เพราะงั้นเลยไม่อยากที่จะเลิกกันเลย..
เราไปไหนด้วยกันบ้าง นานๆที แต่ก็มีคนอื่นไปด้วยนะ ไม่ได้สองต่อสอง แต่มีอยู่วันนึง (คบกันไปประมาณ 2 เดือนมั้ง) แม่จับได้ว่าไป แม่โกรธมาก(แต่แม่ยังไม่รู้ว่าคบกัน) ตอนแรกก็กะจะเลิกละ แต่ก็ยังคงคบกันอยู่ ช่วงนั้นก็โดนห้ามเยอะหน่อย แต่เขาก็บอกว่าเขาจริงจังนะ จะไม่เลิกด้วย ถึงมันจะเป็นแค่ความคิดของคนที่ยังอยู่แค่ม.ปลาย แต่เราก็รู้สึกได้ว่าเขาจริงจังจริงๆ คือจะคบกันจนเรียนจบ จนแต่งงาน----
นั่นแหละ..ก็เลยไม่เลิก..หลังจากนั้นพ่อกับแม่ก็ว่ามากขึ้นเรื่อยๆ จนคบกันมา 6 เดือน...เรารักเขามากขึ้นเรื่อยๆ เขาเป็นคนที่สำคัญมากๆและมีอิทธิพลในการดำรงชีวิตของเราเลยก็ว่าได้ เพราะเขาทำให้เราตั้งใจเรียนมากขึ้น ช่วยติวสอบ(แฟนเราเรียนเก่งน่ะนะ หุๆๆ #โดนตบ) ปกติเราจะเป็นประเภทแบบไม่ตั้งใจเรียน ไม่อ่านหนังสือ ไม่ตั้งใจทำงาน คือแย่มาก แต่พอมีเขาให้กำลังใจ เราก็มีกำลังใจในการเรียนมากขึ้น ทุกอย่างดีขึ้นไปหมด จนกระทั่งพ่อกับแม่สั่งให้เลิกกัน..(เหมือนเป็นความผิดพ่อกับแม่เลย ฮือออ หนูขอโทษค่ะ T^T) แต่ก็นะ..มันยากมากนะ ที่ต้องเลิกกันน่ะ ทั้งๆที่เราสัญญาเขาไปแล้วว่าจะไม่ทิ้ง จะไม่เลิก ที่ผ่านๆมาก็ผ่านอุสรรคพวกนี้ไปได้หมด อันนี้ก็เหมือนบททดสอบเรา แต่คือ พ่อแม่เราจริงจังมาก ถ้ายังคบอยูจะให้ย้ายร.ร. ย้ายบ้านไปอยู่อีกจังหวัดนึง และก็จะยึดมือถือด้วย คือชีวิตล้มเหลวอ่ะ..กลัวมากเลย ถ้าเป็นแบบนั้นคงแย่มาก แต่เราก็ไม่อยากเลิก จะให้แอบคบกันไปโดยไม่คุยกันเป็นเดือนก็ไม่ใช่ปะ มันโหดร้ายเกินไป แต่ถ้าเลิก ก็ทำใจยากอีก เพราะงั้น เราควรที่จะเลิกหรือแอบคบดี? หรือมีวิธีอื่นๆ..ก็ขอคำแนะนำให้หน่อยนะคะ ลำบากใจมาก..
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและให้คำแนะนำ(ล่วงหน้า)ค่ะ
เลิก? หรือแอบคบ? เมื่อพ่อแม่บังคับให้เลิก
ตอนแรกที่เขามาบอกชอบเรา ตอนนั้นดีใจมาก ก็เลยตกลงคบกัน แต่เราก็ไม่อยากคบหรอกนะ เพราะเดี๋ยวก็ต้องเลิก แต่เราก็เป็นคนปฏิเสธใครไม่ค่อยเป็น และโอกาสที่มีคนมาบอกชอบก็น้อยมาก แถมยังเป็นครั้งแรกอีก ที่ใจตรงกัน (ก็แฟนคนแรกนั่นแหละนะ)
เราเจอกันทุกสัปดาห์ สัปดาห์ละ 1 ครั้ง (อยู่คนละร.ร.นะเฟ่ย) พอได้เจอกันก็มีความสุข แต่ก็กลัวว่าช่วงเวลานี้จะหายไปเพราะอีกไม่นานก็จะไม่ได้เจอกันแล้ว...ลักษณะนิสัยเขาก็...เขาไม่มีท่าทีเกี่ยวกับการนอกใจเลย จะเรียกว่าติดแฟนก็ได้ (เราก็ติด555) คือเขาเป็นคนที่น่ารักมากๆ ขี้อ้อน น่าฟัดด้วย #โดนตบ บางทีก็มีโมเม้นดราม่าเกี่ยวกับชีวิตบ้าง แต่ก็ไม่ทะเลาะกันนะ เราก็พยายามช่วยปลอบเขา เขาเป็นคนจริงจังกับชีวิตนะ เท่าที่เห็น...รวมถึงเรื่องความรักด้วย..เพราะงั้นเลยไม่อยากที่จะเลิกกันเลย..
เราไปไหนด้วยกันบ้าง นานๆที แต่ก็มีคนอื่นไปด้วยนะ ไม่ได้สองต่อสอง แต่มีอยู่วันนึง (คบกันไปประมาณ 2 เดือนมั้ง) แม่จับได้ว่าไป แม่โกรธมาก(แต่แม่ยังไม่รู้ว่าคบกัน) ตอนแรกก็กะจะเลิกละ แต่ก็ยังคงคบกันอยู่ ช่วงนั้นก็โดนห้ามเยอะหน่อย แต่เขาก็บอกว่าเขาจริงจังนะ จะไม่เลิกด้วย ถึงมันจะเป็นแค่ความคิดของคนที่ยังอยู่แค่ม.ปลาย แต่เราก็รู้สึกได้ว่าเขาจริงจังจริงๆ คือจะคบกันจนเรียนจบ จนแต่งงาน----
นั่นแหละ..ก็เลยไม่เลิก..หลังจากนั้นพ่อกับแม่ก็ว่ามากขึ้นเรื่อยๆ จนคบกันมา 6 เดือน...เรารักเขามากขึ้นเรื่อยๆ เขาเป็นคนที่สำคัญมากๆและมีอิทธิพลในการดำรงชีวิตของเราเลยก็ว่าได้ เพราะเขาทำให้เราตั้งใจเรียนมากขึ้น ช่วยติวสอบ(แฟนเราเรียนเก่งน่ะนะ หุๆๆ #โดนตบ) ปกติเราจะเป็นประเภทแบบไม่ตั้งใจเรียน ไม่อ่านหนังสือ ไม่ตั้งใจทำงาน คือแย่มาก แต่พอมีเขาให้กำลังใจ เราก็มีกำลังใจในการเรียนมากขึ้น ทุกอย่างดีขึ้นไปหมด จนกระทั่งพ่อกับแม่สั่งให้เลิกกัน..(เหมือนเป็นความผิดพ่อกับแม่เลย ฮือออ หนูขอโทษค่ะ T^T) แต่ก็นะ..มันยากมากนะ ที่ต้องเลิกกันน่ะ ทั้งๆที่เราสัญญาเขาไปแล้วว่าจะไม่ทิ้ง จะไม่เลิก ที่ผ่านๆมาก็ผ่านอุสรรคพวกนี้ไปได้หมด อันนี้ก็เหมือนบททดสอบเรา แต่คือ พ่อแม่เราจริงจังมาก ถ้ายังคบอยูจะให้ย้ายร.ร. ย้ายบ้านไปอยู่อีกจังหวัดนึง และก็จะยึดมือถือด้วย คือชีวิตล้มเหลวอ่ะ..กลัวมากเลย ถ้าเป็นแบบนั้นคงแย่มาก แต่เราก็ไม่อยากเลิก จะให้แอบคบกันไปโดยไม่คุยกันเป็นเดือนก็ไม่ใช่ปะ มันโหดร้ายเกินไป แต่ถ้าเลิก ก็ทำใจยากอีก เพราะงั้น เราควรที่จะเลิกหรือแอบคบดี? หรือมีวิธีอื่นๆ..ก็ขอคำแนะนำให้หน่อยนะคะ ลำบากใจมาก..
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและให้คำแนะนำ(ล่วงหน้า)ค่ะ