เคยไหมค่ะ ???   ชีวิตเด็กม.ปลายที่ต้องหาที่เรียน....ตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อที่จะได้เข้าเรียนมหาลัยทำตามความฝัน...ได้เรียนสูงมีงานดีทำมีเงินเดือนเยอะเพื่อให้คนข้างหลังสบาย....แต่...ณ...ตอนนี้...อยู่กับพ่อแม่มาตั้ง 18 ปี อยากจะออกผจญภัย...อย่าได้มหาลัยไกลๆบ้านไม่อย่างได้ที่ไกล้บ้าน....อยากจะพิสูจญ์ตัวเองว่าอยู่คนเดียวได้ไม่ใช่ลูกติดแง่...แต่พอได้มหาลัที่ไกลบ้านจริงๆแล้ว...แรกๆก็ชีวิตอิสระมีเงินใช้แต่สิ่งที่ทรามาณที่สุดคือ...การคิดถึงบ้านนน..คิดถึงเสียงบ่นของแม่...คิดถึงฝีมือการทำอาหารของพ่อ....อยากจะกลับไปหา...แต่กลัว....เพราะได้ตั้งใจกับตัวเองว่า...จะไม่กลับบบ....บ้านน....แต่ประเด็นคือ....เมทกลับกันค่ะ....ยังไงค่ะอยู่คนเดียวมันก็เหงามากๆๆๆ......พ่อก็บอกให้กลับมาบ้างก็ได้....อะไรที่พูดไว้ไม่ต้องถือมากก็ได้....แต่....ไม่เอาาาา....ไม่อยากผิดคำพูกกับตัวเองงง...เหลืออีกแค่  2  เดือนเอง...จะปิดเทอมแล้วววว....อดทนไว้.....แต่จะทำยังไงให้หายคิดถึงบ้านค่ะบ้าน.....ย้ค่