มาวิน : เดี๋ยว ฝัน !!
ทอฝัน : วินรีบกลับบ้านไปก่อนเถอะ ถ้าเกิดพ่อจับได้ตอนนี้เข้า จะหาพระเอกใหม่ไม่ทันนะ...
มาวิน : ฝัน !!
ทอฝัน : ฮืม!!!
มาวิน : คือ เราอยากรู้ว่า ถ้าพวกเราเล่นละครพรุ่งนี้จบอ่ะ ทุกอย่างจะยังเหมือนเดิมอยู่รึเปล่าอ่ะ? หรือว่า มันจะจบไปพร้อมละครอ่ะ?
ทอฝัน : ละครก็ส่วนละคร ชีวิตจริงก็ส่วนชีวิตจริงนะ วิน....
มาวิน : อืม...ก็จริงนะ...คงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม ที่อยากให้ชีวิตจริง เหมือนในละครที่เขาแต่ง ถ้าเราได้ความกล้าครึ่งหนึ่งของ โรมิโอ ก็ยังดีนะ      
          จะได้กล้าทำในสิ่งที่เขาทำบ้างอ่ะ
ทอฝัน : โรมิโอ เขาไม่ได้แค่กล้าอย่างเดียวนะ...แต่ทุกสิ่งที่เขาพูด ที่เขาคิด ที่เขาทำอ่ะ เขาทำจากความตั้งใจของเขาจริงๆ แล้วก็ความรู้สึก
            ของเขาอ่ะ...
มาวิน : มันเลยทำให้ จูเลียต รับรัก โรมิโอ ใช่ไหมอ่ะ
ทอฝัน : (ทอฝันพยักหน้า) ใช่....
มาวิน : แล้วถ้าเราบอก จูเลียต จากความรู้สึกที่แท้จริงของเราบ้างล่ะ...เขาจะยอมรับรักเราอย่าง โรมิโอ ไหมอ่ะ ?
ทอฝัน : (ทอฝันนิ่งไปพักหนึ่ง) ไม่รู้สิ..
มาวิน :  เรารัก"ฝัน"นะ !! (ทอฝันเขิน) เราดีใจนะ ที่ได้ความกล้าจาก โรมิโอ บอกความรู้สึกที่แท้จริงของเราอ่ะ ถึงแม้ว่า
           เราจะไม่โชคดี เหมือน โรมิโอ ก็ตาม พรุ่งนี้เจอกันนะฝัน...
ทอฝัน : ถึงเราจะไม่ใช่จูเลียตที่ตกหลุมรักโรมิโอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันอ่ะ (มาวินหันมา)
             แต่เราก็ดีใจนะที่เราได้เป็น จูเลียต ของใครบางคนอ่ะ