ท้อใจคับ เป็นสิวเรื้อรังมาตั้งแต่ ม.1 คับจนตอนนี้ มหาลัยปี4 แล้ว จะจบล่ะคับก็ยังไม่หาย
เป็นจนแบบว่าบางครั้งอยากหลบหนีไปไกลๆไปอยู่คนเดียว บางที่ก้ไม่อยากออกไปเจอใครเพราะกลัว
ใครถามว่าทำไมเป็นสิวเยอะแบบนี้ บลาๆ ผมเริ่มรักษาสิวกับคลินิกตอน ม.5 คับ เปนคลินิกชื่อดัง
แต่ไม่หายคับ เค้าให้กินยาเยอะมากมีทั้งฉีดทั้งกด ออกจากคลินิกมานี่ระบมเลย รักษาอยู่ 2 คอร์สคับ
คอร์สแรกไม่หายแต่ก้ดีขึ้นพนักงานบอกปกติต้อง 2 คอร์สพอ2 คอร์สก้เหมือนเดิมคับไม่ดีขึ้นไปกว่าเดิม
สุดท้ายเลยเลิกหา แต่พอเลิกหาหมอต่อสิวก้ขึ้นมาอีกครับ คราวนี้ขึ้นมาเยอะกว่าเดิม หน้าแหกกว่าเดิม
ช่วงนั้นทุกใจมากเลยขอแม่ไปหาหมอต่อ รักษาอยู่หลายเดือนคับช่วงแรกๆก้ดีแต่พอนานไปหน้าก้เริ่มบางครับ
แพ้โน้นแพ้นี่หน้าแดงตลอดจนสุดท้ายก้เลิกหาช่วงที่รักษา ผมที่หัวร่วงเยอะมากเลยครับ แบบกวาดห้องทีมาเปน
กระจุกเลย ตอนนี้ต้องตัดสั้นเลยคับผมน้อยมาก ช่วงเรียนมหาลัยไม่เคยจีบใครหรือมองใครเลยคับ
เพราะคิดว่าเปนสิวขนาดนี้คงไม่มีใครมาชอบลงหรอก บวกกับตอนปี 2 เคยคุยกับคนๆนึง
แต่สุดท้ายเค้าก้บอกว่า อย่าว่าแต่คบเลย แค่เดินด้วยยังอายเลย เลยทำให้คิดว่าชีวิตนี้คง
ไม่แต่งงานล่ะคับ ท้อใจมาก จนเคยคิดอยากฆ่าตัวตาย แต่สุดท้ายก้ไม่ทำคับ สงสารแม่กับพ่อ

ระบายไปเยอะคืออยากรู้ว่าทำยังไงดีคับ มีวิธีไหนมั้ยทำให้ผมหายจากสิวเรื้อรังนี้ผมเปนมาเกือบ 10 ปีล่ะคับ
ชีวิตนี้ไม่แทบไม่เคยสัมพัสคำว่าหน้าใสเลยคับ ขอบคุณคับ