คือตอนนี้เราเรียนอยู่ ม.2 เราแอบชอบครูคนนึงมาตั้งแต่ ป.5 แล้วค่ะ ครูเค้าเป็นคนดี ตลกๆ ทะลึ่งนิดๆ เด็กๆใน ร.ร. ชอบครูเยอะเลยค่ะ และช่วงขึ้น ป.6 ใหม่ๆเราก็บอกครูไปแล้ว ว่าเราชอบครู แรกๆครูก็ดูเหมือนจะไม่ชอบเรา แต่เราก็ทักเฟสครูไปบ่อยๆหาเรื่องคุย พอถึงช่วงจะจบ ป.6 เราก็โทรคุยกันบ่อย บอกคิดถึงกันก็บ่อย แต่คำว่ารักก็มีเพียงเราที่บอกคนเดียว หลังๆมาคุยกันบ่อยมาก ก็พูดหวานๆ เหมือนคนเป็นแฟนกัน แต่เราก็ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง เพราะเราคิดว่าครูเค้าคงคุยแบบนี้กับทุกคน แต่พอเราจบ ป.6 เท่านั้นแหละ ครูเค้าก็มาบอกว่าชอบเรา ทุกๆวันนี้เกรดเรา การเรียนเราดีขึ้นเรื่อยๆก็เพราะครูเค้านี่แหละค่ะ
ครูเค้าเคยขอเรามีรัยด้วยน่ะ เราก็บอกว่าเรายอม ยอมเพราะรัก แต่..ตอนนี้เรายังไม่เสียตัวให้ครูเค้าน่ะ แค่พูดกันเฉยๆ และแค่เคยเห็นของกันและกัน
ครูเค้าทำให้เรามีความพยายามที่จะพัฒนาและปรับปรุงตัวเอง โดยที่เราต้องทำตัวให้เหมือนผู้ใหญ่มากขึ้น ไม่โลเล และตั้งใจเรียนมากขึ้น ดูแลตัวเองมากขึ้นเลยทำให้มีคนมาคุยกับเราเยอะ แต่เรารักครูเค้าแค่คนเดียว จนพ่อแม่เรารู้ พ่อแม่ก็ว่าเรา ก้เพราะด้วยความเป็นห่วงอ่ะแหละ ว่าเราจะโดนหลอก แต่ครูเค้าไม่ใช่คนแบบนั้นใครๆก็รู้
  .......เราเลยตัดสินใจว่า จะคบกันตอนเราจบ ม.6 ครูเค้าก็บอกว่าเค้ารอได้ และตอนนี้เราก็แอบคุยกันไม่ให้มีใครรู้

คิดว่าเรารักกันผิดมั้ย แล้วถ้าเราตัดสินใจแบบนี้มันถูกมั้ย
ช่วยเม้นหน่อยน้ะๆๆ