ก่อนหน้านั้นเหมือนฝันว่าไปเที่ยวห้าง ห้างใกล้ถึงเวลาปิดแต่เราไม่ได้ลงมา เพื่อนสองคนเดินลงมาอยุ่ชั้นสองกำลังจะเดินลงรอเราอยุ่ แต่เราก็ยังเล่นอยู่ฉันสาม เราไม่ได้สนใจเวลาจนรุ้สึกว่าคนเริ่มน้อยเราก็เลยเอะใจว่าห้างปิดเลยลงมาเจอเพื่อน เพื่อนก็บ่นแต่ตอนนั้นยังมีคนเดินแต่น้อยมาก พนักงานยืนรอคนออกให้หมดเพื่อปิดห้าง เราก็เดินออกพอดี แล้วเราจะไปเอารถ รถจอดไว้ข้างนอก เราจำผิดที่ว่ารถจอดที่ไหนเดินไปไกลมากๆสุดท้ายพอไปถึงไม่เจอนึกได้เลยเดินกลับมาเจอเพื่อนด่าอีก ตอนนั้นฝันเหนเพื่อนสองคนคนละคนกับเหตุการณ์สอง เราเลยคุยกับเพื่อนว่าไปตลาดกลางคืนต่อไหมนานๆได้เข้ามาแถวนี้ซักที คือที่มเราอยุ่ไม่ในเมืองอะ อุตส่าห์มาแล้ว ปกติไม่ค่อยได้มาเวลานี้ด้วย ถ้ามาปกติอาจไม่มีที่จอดขับยากไม่อยากมาอะไรทำนองนี้ สุดท้ายก็ไป พอไปถึงแล้วก็เดินตลาด แล้วก็โผล่มาอีกฝัน เท่าที่จำได้คือเราและเพื่อนๆเดินทางไปเรื่อยๆเหมือนเปนชนบทเดินเท้า ตกดึกก้ไปโผล่ที่ๆหนึ่งถามชาวบ้านเค้าบอกว่าถ้าจะข้ามไปได้ต้องผ่านที่นอนของหลวงตาซึ่งตรงนั้นน่ากลัวมาก ข้างๆเป็นทางเข้าป่าช้า เรากับเพื่อนแยกกันเดินคนละทาง เพื่อนสองคนเดินไปทางติดรั้วหลังพระพุทธรูปปางไสยาสน์ เราเดินไปทางด้านในกับเพื่อนอีกคน คือมันจะเดินไปบรรจบกันได้ไง คือระหว่างทางเป็นอะไรที่แย่มากๆ สมมุติเราคิดถึงอะไรสิ่งนั้นจะโผล่มาในสภาพที่น่ากลัว ชาวบ้านก็ดูแปลกๆแบบดูร้างๆ มีคนอยู่ห่างๆตอนกลางคืนในวัด วัดดูร้างๆ ศาลาระหว่างทางดูน่ากลัวมากๆ พอเราเดินไปถึงทางออกมันต้องปีนรั้ว เพื่อนเรานึกถึงอมยิ้ม แล้วมันก็มีคนเดินผ่านหันหลัง เหมือนเพื่อนเราทักกันเองหรือเรียกนี่แหระเค้าก็หันมายิ้มแสนะถืออมยิ้มสีแดง นึกหน้าประมาณดำขำมินอะแต่น่ากลัวกว่านั้นแล้วก็พูดว่ามาหาฉันสิ มาหาฉันสิ มาหาฉันสิ ทำท่าทางเหมือนย่อตัวไปด้านหลังเล้วเด้า แล้วก้ทำท่าทางแลปกๆมาก แล้วก็พูดประมาณนี้เรื่อยๆ ความรุ้สึกต่อมาคือเหมือนเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆทั้งที่คนนั้นก็ยังยืนอยุ่ที่เดิม มีรั้วกั้นด้วย เราสะดุ้งตื่นก่อนอะ ยังไม่รุ้ว่าเดินไปถึงรึเปล่าหรือถึงตรงไหนต่อ พึ่งสะดุ้งตื่นตกี้เลยประมาณ2.40