คือไม่รู้จะอธิบาย หรือเริ่มต้นอย่างไรดี
ขอเริ่มต้นเลยล่ะกันนะครับ ผมเป็นลูกคนโตครับ เป็นพี่ชาย มีแต่น้องชาย การคบเพื่อนก้อคลุกคลีกับผู้ชายมาตลอด ดีบ้าง ไม่ดีบ้างปะปนกันไป

พอโตเข้ามหาวิทยาลัย ผมรู้สึกว่า เพื่อนผู้ชายรอบๆๆตัว ทำแต่สิ่งไม่ดี กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่เรียน เกเร ทำให้ผมไม่อยากสุงสิงด้วย

ผมเริ่มมูฟตัวเองมาคบผู้หญิง ในกลุ่มผู้หญิง ก้อจะมีเพศที่3เยอะ พอสมควร ซึ่งผมกลับรู้สึกดีกับเขาเหล่านั้นมาก  เพราะเหมือนเขารับสิ่งที่ดีจากผู้หญิง และปัดสิ่งไม่ดีๆๆ จากผู้ชาย

แต่พอคบกันนานๆๆ เกือบๆ5ปี นิสัยใจคอผม หรืออะไรๆๆ ผมเริ่มมีการเปลี่ยนไป  ผมรู้จักการแต่งกาย การใช้เครื่องสำอาง การพูดการจา
และรู้สึกเขอะเขิน เวลาคุยกับเพศเดียวกัน

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเคยคบผู้หญิงมา3 คนเนื่องจากผมไม่มีอารมณ์ ก็เลยไม่ได้มีอะไรกัน และคบผู้ชาย มา2คน เป็นรุ่นน้องทั้งหมดเลย
อาจจะด้วยวัยของเขา (เด็กม.5-ม.6 ห่างจากผม3ปี) หรือเปล่าไม่แน่ใจ เลยทำให้ไปกันไม่ได้

ก้อเลยเลิกกันไป ถามว่ามีอะไรกันไหม คนแรกไม่มีครับ มีกับคนที่2 ซึ่งเขาเป็นรุก ให้ผมเป็นรับ
ซึ่งผมก้อยังรู้สึกว่ามันไม่ใช่ ผมไม่ชอบ มันอึดอัด ไม่มีอารมณ์ร่วมด้วย
ครั้นให้ผมไปคบกับกะเทย ผมก้อไม่ชอบอีก

ทุกวันนี้ เครียดมาก
เวลาเห็นคนอื่นมีแฟน ก็ยอมรับว่าแอบอิจฉาในใจ เวลาเห็น ผญ-ผช,ผช-ผช รักกัน แต่เราไม่มี
ผมสับสนตัวเองครับ ผมไม่รู้ว่าผมชอบแบบไหน
ผมไม่รู้ผมจะทำไง ยิ่งเวลาสอบตอนนี้ อยากได้ใครสักคนมาเป็นกำลังใจมากๆๆ

เวลากลับบ้าน ก้อเสียใจ ที่แม่ถามว่าทำไมไม่มีแฟนซะที พออยู่กับเพื่อน ก้อยิ่งเสียใจ เวลาเขาคุยกันแล้วถามว่าทำไมไม่มีแฟน บางคนเสนอตัวหาแฟนให้ผมอีก

ผมคิดไม่ออกครับ ไม่รู้ว่าแบบไหนคือที่ใจผมต้องการ #เคยไหมที่ถามใจ แล้วมันไม่มีคำตอบ