รู้สึกตัวเองจั่วหัวหาเรื่องมากค่ะ
เล่าก่อนว่า เราไม่ได้ขับรถ ใช้ชีวิตอยู่กับการเดินบนทางเท้า หรือไม่ก็ต้องขึ้นรถเมล์ค่ะ คือ เราทำใจอยู่แล้วว่ายังไงเราคงต้องดมควันรถไปแหละ ตราบเท่าที่เดินริมถนน มันก็ต้องเจอรถอยู่แล้ว เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ค่ะ
แต่สิ่งที่เราไม่เข้าใจก็คือ การที่เราเดินถนน ต้องเจอควันบุหรี่ด้วยหรือคะ
ทุกๆ ครั้งที่เดินอยู่บนถนน เราจะพบคนสูบบุหรี่เสมอ คนทำงานที่ไม่มีที่สูบบุหรี่ในอาคารก็ออกมาสูบข้างนอก จะเพื่อรอ เพื่อฆ่าเวลา เพื่อเข้าสังคม อะไรก็ตามแต่บนริมทางเท้าหน้าอาคารของตัวเอง บางคนเจอถนนกว้างๆ ยามเย็น ให้ความรู้สึกที่ดีก็ควักบุหรี่มาสูบสักหน่อย บรรยากาศกำลังดี บางคนเท่มากค่ะ เดินไปด้วย พ่นบุหรี่กระจายแล้วเดินตัวปลิว ใส่แว่นดำอย่างแมนค่ะ
ไม่มีวันไหนที่เราไม่ได้ดมกลิ่นบุหรี่ค่ะ สาบานได้
เราไม่ทราบว่าคุณๆ คนที่สูบบุหรี่ ได้สูบในบ้านไหมคะ ถ้าไม่สูบแล้วสูบเพียงข้างนอก เราก็ขอสดุดีในความรับผิดชอบต่อสุขภาพของคนในครอบครัวของคุณๆ ค่ะ และคำถามที่ตามมาก็คือ มนุษย์คนอื่นๆ คือ หมูหมานกไก่กาที่ไม่มีค่าในสายตาคุณๆ เลยหรือคะ เราโตมากับครอบครัวที่พ่อเลิกสูบบุหรี่เพื่อลูกๆ พ่อคนหนึ่งทำเพื่อไม่ให้พิษบุหรี่ ลูกคนที่ได้รับสิ่งที่ดีจากการกระทำของพ่อ ก็ต้องมาเจอใครก็ไม่รู้ ที่รับผิดชอบต่อครอบครัวตัวเอง แต่ไม่รับผิดชอบต่อสังคม มาพ่นควันบุหรี่ใส่หน้า พร้อมกับความรู้สึกที่ไม่ยี่หระว่าไม่ใช่พ่อแม่พี่น้องตัวเอง ไม่ต้องแคร์ก็ได้
(แต่ถ้าคุณสูบบุหรี่ให้คนที่บ้านร่วมรับชะตากรรมร่วมกับคุณด้วย อันนี้เราไม่มีอะไรจะพูดค่ะ เพราะเราไม่อาจทำความเข้าใจได้ เพราะเราบอกไปแล้วว่าเราโตมากับครอบครัวแบบไหน)
หรือคุณๆ ที่เห็นว่าอากาศยามเย็นมันแสนจะรื่นรมย์ คุณเดินทางเท้าอย่างมีความสุขเหลือเกิน ก็หยิบบุหรี่มาพ่นควันอย่างสบายใจ คุณเพียงคนเดียวที่พ่นควันด้วยความสุขใจ แต่กลับทำความทุกข์ให้กับเพื่อนร่วมทางที่เดินตามหลังคุณเป็นสิบที่ต้องมาดมควันบุหรี่ของคุณ ทำลายบรรยากาศน่ารื่นรมย์ที่เขาควรจะได้รับเหมือนกัน
คุณดื่มด่ำกับบรรยากาศได้คนเดียวเท่านั้น คนอื่นช่างหัวมันหรือคะ
คุณๆ ที่สูบบุหรี่แล้วพ่นควันเท่อย่างกับพระเอกในภาพยนตร์ สวมแว่นดำเดินเก๊กอยู่ตามถนน เราในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง แค่อยากบอกค่ะว่า มันไม่เท่ค่ะ มันดูกุ๊ยมาก ค่าความเท่ของคุณมันตกไปตั้งแต่ตอนที่คุณทำตัวไม่ใส่ใจต่อคนอื่น ต่อคนรอบข้างค่ะ อย่าทำเลยค่ะ มันไม่ได้ดูดีอย่างที่คุณคิดหรอก
เราไม่ได้ต้องการจะว่าคนสูบบุหรี่ทุกคน แล้วก็ไม่ได้คิดจะมาเรียกร้องให้คุณๆ ที่สูบบุหรี่อยู่แล้วให้เลิกสูบแต่อย่างใด เพราะถ้าคุณทำได้หรือคิดจะทำ ก็คงทำไปแล้วโดยไม่ต้องให้ใครออกมาร้องแรกหรอกค่ะ
แต่ที่ตั้งกระทู้นี้ เพียงต้องการจะเรียกร้องให้มี "มารยาท" ในการสูบบุหรี่บ้าง
ที่จริงกฎหมายยังอนุญาตให้สามารถสูบบุหรี่ได้ในที่มีอากาศถ่ายเทสะดวกค่ะ กฏหมายไม่ได้โหดร้ายเกินไปสำหรับคนสูบบุหรี่ แต่อยู่ในเงื่อนไขนะคะ
1. จะต้องไม่อยู่ในบริเวณทางเข้า – ออกของสถานที่ที่ให้มีการคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่ (บางที่จัดที่เขี่ยบุหรี่ไว้ที่ทางเข้าหน้าอาคารเชียวล่ะค่ะ)
2. จะต้องอยู่ในที่ที่ลับตา (สูบริมถนน...น่าจะเรียกว่าไม่ลับตานะคะ)
3. จะต้องไม่เป็นการรบกวนผู้อื่น (ถ้าไม่รบกวน คงไม่มาตั้งกระทู้เพราะทนไม่ไหวแบบนี้หรอกค่ะ)
แต่เดี๋ยวจะหาว่าเราคนที่สูบบุหรี่ในแง่ร้ายเกินไป ครั้งหนึ่งเราเคยเจอพี่ที่ทำงานคนหนึ่งค่ะ เขากำลังยืนรอใครอยู่ตรงป้ายรถเมล์แต่เขายืนห่างออกไป เราก็ไปทักเขาแบบไม่ทันเห็น ยังนึกแปลกใจอยู่ว่ารอรถเมล์ทำไมมารอซะห่างเลย คุยกันสักพัก เราถึงเพิ่งสังเกตค่ะว่ามือของเขาแอบบุหรี่เอาไว้อยู่ แอบเนียนมากๆ แล้วก็อยู่ใต้ลมกับป้ายรถเมล์ที่คนรอเยอะๆ
เพราะพี่คนนี้เองที่ทำให้เรารู้ว่า
เฮ้ย! จริงๆ คนที่สูบบุหรี่สามารถสูบได้โดยที่ไม่รบกวนคนที่ไม่ได้สูบนี่หว่า มันทำได้ ไม่ใช่ทำไม่ได้ แล้วประเภทที่เราเคยเจอ (ที่เรายกตัวอย่าง) นั่นคืออะไร?
เราไม่ได้รังเกียจคนสูบบุหรี่ เพราะมันเป็นสิทธิส่วนบุคคลค่ะ แต่เรารังเกียจคนที่ไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรา ถ้าสิทธิส่วนบุคคลที่คนสูบบุหรี่พึงมี แต่มันไปรบกวนสิทธิส่วนบุคคลของคนที่ไม่สูบบุหรี่ เราคิดว่าเราก็มีสิทธิ์มาเรียกร้อง มาบ่น ในสิ่งที่เราถูกละเมิดสิทธิ์เหมือนกัน
แต่สุดท้ายเราคงได้แค่บ่นน่ะค่ะ เราจะทำอะไรได้มากกว่านี้ ถ้าหากคนที่ละเมิดสิทธิ์คนอื่นยังคงคิดจะละเมิดต่อไป เราจะไปทำอะไรได้ แจ้งตำรวจหรือคะ? ถ่ายรูปประจานใน Social Network หรือคะ (เราเกลียดวิธีชกใต้เข็มขัด)? เรียกร้องเรื่องนี้ไปกับสำนักข่าวหรือคะ?
เราว่าเราคงต้องพกปืนฉีดน้ำไว้ เวลาเจอใครสูบบุหรี่ที่มาละเมิดเรา เราควรจะมีสิทธิ์ที่จะฉีดน้ำดับบุหรี่ของคนสูบใช่ไหมคะ
หรือสำหรับคนที่เผชิญชะตากรรมเดียวกัน ใครมีวิธีไหนบ้าง แนะนำได้นะคะ ส่วนคุณๆ ที่เราอาจจะพาดพิงถึง จะต่อว่า ตำหนิ หรือไม่เห็นด้วยอย่างไร ก็แย้งได้นะคะ บางทีเราอาจจะเผชิญกับเรื่องที่ตัวเองไม่ไหวมานานเกินไป เลยอาจจะไม่เหลือความรู้สึก "เอาใจเขามาใส่ใจเรา" อย่างที่เราพยายามเรียกร้องให้คุณๆ ที่สูบบุหรี่พึงกระทำได้อีกค่ะ
ปล. Tag หลายห้องแล้วกันนะคะ คิดว่าคนที่สูบบุหรี่น่าจะอยู่ในหลายๆ กลุ่มน่ะค่ะ
คนเดินถนนนี่ นอกจากเลี่ยงควันรถไม่ได้ ก็เลี่ยงควันบุหรี่ไม่ได้ใช่ไหมคะ
เล่าก่อนว่า เราไม่ได้ขับรถ ใช้ชีวิตอยู่กับการเดินบนทางเท้า หรือไม่ก็ต้องขึ้นรถเมล์ค่ะ คือ เราทำใจอยู่แล้วว่ายังไงเราคงต้องดมควันรถไปแหละ ตราบเท่าที่เดินริมถนน มันก็ต้องเจอรถอยู่แล้ว เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ค่ะ
แต่สิ่งที่เราไม่เข้าใจก็คือ การที่เราเดินถนน ต้องเจอควันบุหรี่ด้วยหรือคะ
ทุกๆ ครั้งที่เดินอยู่บนถนน เราจะพบคนสูบบุหรี่เสมอ คนทำงานที่ไม่มีที่สูบบุหรี่ในอาคารก็ออกมาสูบข้างนอก จะเพื่อรอ เพื่อฆ่าเวลา เพื่อเข้าสังคม อะไรก็ตามแต่บนริมทางเท้าหน้าอาคารของตัวเอง บางคนเจอถนนกว้างๆ ยามเย็น ให้ความรู้สึกที่ดีก็ควักบุหรี่มาสูบสักหน่อย บรรยากาศกำลังดี บางคนเท่มากค่ะ เดินไปด้วย พ่นบุหรี่กระจายแล้วเดินตัวปลิว ใส่แว่นดำอย่างแมนค่ะ
ไม่มีวันไหนที่เราไม่ได้ดมกลิ่นบุหรี่ค่ะ สาบานได้
เราไม่ทราบว่าคุณๆ คนที่สูบบุหรี่ ได้สูบในบ้านไหมคะ ถ้าไม่สูบแล้วสูบเพียงข้างนอก เราก็ขอสดุดีในความรับผิดชอบต่อสุขภาพของคนในครอบครัวของคุณๆ ค่ะ และคำถามที่ตามมาก็คือ มนุษย์คนอื่นๆ คือ หมูหมานกไก่กาที่ไม่มีค่าในสายตาคุณๆ เลยหรือคะ เราโตมากับครอบครัวที่พ่อเลิกสูบบุหรี่เพื่อลูกๆ พ่อคนหนึ่งทำเพื่อไม่ให้พิษบุหรี่ ลูกคนที่ได้รับสิ่งที่ดีจากการกระทำของพ่อ ก็ต้องมาเจอใครก็ไม่รู้ ที่รับผิดชอบต่อครอบครัวตัวเอง แต่ไม่รับผิดชอบต่อสังคม มาพ่นควันบุหรี่ใส่หน้า พร้อมกับความรู้สึกที่ไม่ยี่หระว่าไม่ใช่พ่อแม่พี่น้องตัวเอง ไม่ต้องแคร์ก็ได้
(แต่ถ้าคุณสูบบุหรี่ให้คนที่บ้านร่วมรับชะตากรรมร่วมกับคุณด้วย อันนี้เราไม่มีอะไรจะพูดค่ะ เพราะเราไม่อาจทำความเข้าใจได้ เพราะเราบอกไปแล้วว่าเราโตมากับครอบครัวแบบไหน)
หรือคุณๆ ที่เห็นว่าอากาศยามเย็นมันแสนจะรื่นรมย์ คุณเดินทางเท้าอย่างมีความสุขเหลือเกิน ก็หยิบบุหรี่มาพ่นควันอย่างสบายใจ คุณเพียงคนเดียวที่พ่นควันด้วยความสุขใจ แต่กลับทำความทุกข์ให้กับเพื่อนร่วมทางที่เดินตามหลังคุณเป็นสิบที่ต้องมาดมควันบุหรี่ของคุณ ทำลายบรรยากาศน่ารื่นรมย์ที่เขาควรจะได้รับเหมือนกัน
คุณดื่มด่ำกับบรรยากาศได้คนเดียวเท่านั้น คนอื่นช่างหัวมันหรือคะ
คุณๆ ที่สูบบุหรี่แล้วพ่นควันเท่อย่างกับพระเอกในภาพยนตร์ สวมแว่นดำเดินเก๊กอยู่ตามถนน เราในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง แค่อยากบอกค่ะว่า มันไม่เท่ค่ะ มันดูกุ๊ยมาก ค่าความเท่ของคุณมันตกไปตั้งแต่ตอนที่คุณทำตัวไม่ใส่ใจต่อคนอื่น ต่อคนรอบข้างค่ะ อย่าทำเลยค่ะ มันไม่ได้ดูดีอย่างที่คุณคิดหรอก
เราไม่ได้ต้องการจะว่าคนสูบบุหรี่ทุกคน แล้วก็ไม่ได้คิดจะมาเรียกร้องให้คุณๆ ที่สูบบุหรี่อยู่แล้วให้เลิกสูบแต่อย่างใด เพราะถ้าคุณทำได้หรือคิดจะทำ ก็คงทำไปแล้วโดยไม่ต้องให้ใครออกมาร้องแรกหรอกค่ะ
แต่ที่ตั้งกระทู้นี้ เพียงต้องการจะเรียกร้องให้มี "มารยาท" ในการสูบบุหรี่บ้าง
ที่จริงกฎหมายยังอนุญาตให้สามารถสูบบุหรี่ได้ในที่มีอากาศถ่ายเทสะดวกค่ะ กฏหมายไม่ได้โหดร้ายเกินไปสำหรับคนสูบบุหรี่ แต่อยู่ในเงื่อนไขนะคะ
1. จะต้องไม่อยู่ในบริเวณทางเข้า – ออกของสถานที่ที่ให้มีการคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่ (บางที่จัดที่เขี่ยบุหรี่ไว้ที่ทางเข้าหน้าอาคารเชียวล่ะค่ะ)
2. จะต้องอยู่ในที่ที่ลับตา (สูบริมถนน...น่าจะเรียกว่าไม่ลับตานะคะ)
3. จะต้องไม่เป็นการรบกวนผู้อื่น (ถ้าไม่รบกวน คงไม่มาตั้งกระทู้เพราะทนไม่ไหวแบบนี้หรอกค่ะ)
แต่เดี๋ยวจะหาว่าเราคนที่สูบบุหรี่ในแง่ร้ายเกินไป ครั้งหนึ่งเราเคยเจอพี่ที่ทำงานคนหนึ่งค่ะ เขากำลังยืนรอใครอยู่ตรงป้ายรถเมล์แต่เขายืนห่างออกไป เราก็ไปทักเขาแบบไม่ทันเห็น ยังนึกแปลกใจอยู่ว่ารอรถเมล์ทำไมมารอซะห่างเลย คุยกันสักพัก เราถึงเพิ่งสังเกตค่ะว่ามือของเขาแอบบุหรี่เอาไว้อยู่ แอบเนียนมากๆ แล้วก็อยู่ใต้ลมกับป้ายรถเมล์ที่คนรอเยอะๆ
เพราะพี่คนนี้เองที่ทำให้เรารู้ว่า เฮ้ย! จริงๆ คนที่สูบบุหรี่สามารถสูบได้โดยที่ไม่รบกวนคนที่ไม่ได้สูบนี่หว่า มันทำได้ ไม่ใช่ทำไม่ได้ แล้วประเภทที่เราเคยเจอ (ที่เรายกตัวอย่าง) นั่นคืออะไร?
เราไม่ได้รังเกียจคนสูบบุหรี่ เพราะมันเป็นสิทธิส่วนบุคคลค่ะ แต่เรารังเกียจคนที่ไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรา ถ้าสิทธิส่วนบุคคลที่คนสูบบุหรี่พึงมี แต่มันไปรบกวนสิทธิส่วนบุคคลของคนที่ไม่สูบบุหรี่ เราคิดว่าเราก็มีสิทธิ์มาเรียกร้อง มาบ่น ในสิ่งที่เราถูกละเมิดสิทธิ์เหมือนกัน
แต่สุดท้ายเราคงได้แค่บ่นน่ะค่ะ เราจะทำอะไรได้มากกว่านี้ ถ้าหากคนที่ละเมิดสิทธิ์คนอื่นยังคงคิดจะละเมิดต่อไป เราจะไปทำอะไรได้ แจ้งตำรวจหรือคะ? ถ่ายรูปประจานใน Social Network หรือคะ (เราเกลียดวิธีชกใต้เข็มขัด)? เรียกร้องเรื่องนี้ไปกับสำนักข่าวหรือคะ?
เราว่าเราคงต้องพกปืนฉีดน้ำไว้ เวลาเจอใครสูบบุหรี่ที่มาละเมิดเรา เราควรจะมีสิทธิ์ที่จะฉีดน้ำดับบุหรี่ของคนสูบใช่ไหมคะ
หรือสำหรับคนที่เผชิญชะตากรรมเดียวกัน ใครมีวิธีไหนบ้าง แนะนำได้นะคะ ส่วนคุณๆ ที่เราอาจจะพาดพิงถึง จะต่อว่า ตำหนิ หรือไม่เห็นด้วยอย่างไร ก็แย้งได้นะคะ บางทีเราอาจจะเผชิญกับเรื่องที่ตัวเองไม่ไหวมานานเกินไป เลยอาจจะไม่เหลือความรู้สึก "เอาใจเขามาใส่ใจเรา" อย่างที่เราพยายามเรียกร้องให้คุณๆ ที่สูบบุหรี่พึงกระทำได้อีกค่ะ
ปล. Tag หลายห้องแล้วกันนะคะ คิดว่าคนที่สูบบุหรี่น่าจะอยู่ในหลายๆ กลุ่มน่ะค่ะ