บทนำ
“ลาแล้วนะ” เสียงจากในลำคอ ที่ไม่ได้ออกมาเป็นคำพูด
เด็กหนุ่มยืนมองบ้านหลังใหญ่ มือกำกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ไว้แน่น การทิ้งอดีตไว้ข้างหลังเพื่อเดินทางไปในที่ๆ ไม่เคยรู้จัก เป็นการตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว และเป็นเรื่องที่น่ากลัวสำหรับเด็กหนุ่มตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ซึ่งอดีตที่ผ่านมาในชีวิต มันทำให้การตัดสินใจที่จะเดินทางไปเผชิญโลกภายนอกในต่างที่ๆ แสนไกล ไกลจากบ้านเกิด ครอบครัว และเพื่อนๆ อันเป็นที่รัก มันง่ายดายมากยิ่งขึ้น และยิ่งตอบย้ำความเด็ดเดี่ยว และแน่วแน่มากเป็นสองเท่า
สิ่งที่ “อรุณ” จะได้พบ และประสบการณ์ใหม่ๆ ที่จะเกิดขึ้น มันจะทำให้เจ็บปวด หรือมีความสุขไปมากกว่าสิ่งที่เป็น หรือลืมอดีตเพื่อเริ่มต้นใหม่กับสถานที่ใหม่ๆ สิ่งใหม่ๆ และเวลาใหม่ๆ มันจะผ่านพ้น ไปด้วยวิธีการอย่างไร
เด็กหนุ่มที่ชื่อ “อรุณ” เกิดมาในครอบครัวที่มีความอบอุ่น และพร้อมสรรพไปด้วยความรักของญาติ พี่น้อง พ่อ และแม่ ครอบครัวของอรุณเป็นนักธุรกิจที่มีกิจการหลายหลาย มีคนนับหน้าถือตา และบริวารลูกน้องมากมาย การที่พ่อ และแม่ของอรุณจะทำงานหนักซักแค่ไหนก็ไม่เคยปล่อยปะละเลยที่จะคอยอบรม และดูแลลูกชาย และพี่น้องทุกคนของอรุณให้เกิดความรู้สึกที่ขาดเลย
และแล้ววันหนึ่งเหตุการณ์ที่ไม่ขาดฝันเกิดขึ้นในครอบครัวของอรุณ ซึ่งมันทำให้ชีวิตของอรุณเปลี่ยนไปอย่างที่ไม่มีทางที่จะทำให้เขารู้สึกว่าครอบครัวที่เคยมีแต่ความสุขจะกลับมาได้อีก ครอบครัวของอรุณล้มละลายทางการค้า จนครอบครัวเป็นหนี้สินมากมายไม่สามารถหาเงินมาใช้คืนเจ้าหนี้ได้หมดภายในเวลา เสียงต่อว่าด่าทอจากเจ้าหนี้สร้างความอับอายให้กับครอบครัวของเขา ครอบครัวของอรุณต้องย้ายที่อยู่ เพื่อซ่อนตัวไม่ให้เจ้าหนี้พบเจอ อรุณรู้สึกว่าครอบครัวไม่เป็นเหมือนเดิม
อรุณเพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัย พึ่งเริ่มต้นชีวิตการทำงาน ลำพังเงินเดือนสำหรับเด็กจบใหม่อย่างเขาไม่สามารถช่วยเหลือจุนเจือครอบครัวให้รอดพ้นวิกฤตไปได้ พี่ชายของเขาก็ยังคงเรียนไม่จบ และน้องๆ ก็ยังเด็กเกินไปที่จะออกทำงานหาเงิน อรุณเริ่มมีความคิดต่างๆ นานา เข้ามาในหัวสมอง
“เฮ้อ….!” เสียงถอนหายใจยาวเหยียดของเด็กหนุ่ม
อรุณเงยมองท้องฟ้า สีฟ้าใส แสงแดดอ่อนๆ กระทบมาที่กระจกหน้าต่างบานใหญ่ แสงรอดผ่านกระทบหน้าอุ่นๆ ของอรุณ เด็กหนุ่มซึ่งมีความฝันที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเอง โดยที่ทิ้งอดีตไว้ข้างหลัง เพื่อค้นหาอะไรบางอย่างที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
การเดินทางของอรุณ จะต้องผจญกับสิ่งต่างๆ มากมาย ความห่างไกลจากบ้านเกิด และครอบครัว การตัดสินใจเดินทางมาอยู่ในที่ๆ ต่างไปจากชีวิตที่เคยเป็นอยู่ครั้งนี้ของอรุณ อาจเป็นไปได้อย่างราบรื่น และสวยงาม ถ้าอรุณไม่ได้พบกับกลุ่มคนบางกลุ่ม ซึ่งทำให้ชีวิตของอรุณเปลี่ยนแปลงไปอย่างที่อรุณไม่ได้คาดคิดมาก่อน
สิ่งที่อรุณจะจดจำประสบการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างที่ไม่สามารถจะลืมเลือนไปได้แม้เสี้ยวนาที ความเจ็บปวด ความสุข ความเศร้า ความเหงา มันยังคงทำให้อรุณคิดวนเวียนอยู่ในหัวสมองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้าง
"อรุณ" (บทนำ)
“ลาแล้วนะ” เสียงจากในลำคอ ที่ไม่ได้ออกมาเป็นคำพูด
เด็กหนุ่มยืนมองบ้านหลังใหญ่ มือกำกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ไว้แน่น การทิ้งอดีตไว้ข้างหลังเพื่อเดินทางไปในที่ๆ ไม่เคยรู้จัก เป็นการตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว และเป็นเรื่องที่น่ากลัวสำหรับเด็กหนุ่มตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ซึ่งอดีตที่ผ่านมาในชีวิต มันทำให้การตัดสินใจที่จะเดินทางไปเผชิญโลกภายนอกในต่างที่ๆ แสนไกล ไกลจากบ้านเกิด ครอบครัว และเพื่อนๆ อันเป็นที่รัก มันง่ายดายมากยิ่งขึ้น และยิ่งตอบย้ำความเด็ดเดี่ยว และแน่วแน่มากเป็นสองเท่า
สิ่งที่ “อรุณ” จะได้พบ และประสบการณ์ใหม่ๆ ที่จะเกิดขึ้น มันจะทำให้เจ็บปวด หรือมีความสุขไปมากกว่าสิ่งที่เป็น หรือลืมอดีตเพื่อเริ่มต้นใหม่กับสถานที่ใหม่ๆ สิ่งใหม่ๆ และเวลาใหม่ๆ มันจะผ่านพ้น ไปด้วยวิธีการอย่างไร
เด็กหนุ่มที่ชื่อ “อรุณ” เกิดมาในครอบครัวที่มีความอบอุ่น และพร้อมสรรพไปด้วยความรักของญาติ พี่น้อง พ่อ และแม่ ครอบครัวของอรุณเป็นนักธุรกิจที่มีกิจการหลายหลาย มีคนนับหน้าถือตา และบริวารลูกน้องมากมาย การที่พ่อ และแม่ของอรุณจะทำงานหนักซักแค่ไหนก็ไม่เคยปล่อยปะละเลยที่จะคอยอบรม และดูแลลูกชาย และพี่น้องทุกคนของอรุณให้เกิดความรู้สึกที่ขาดเลย
และแล้ววันหนึ่งเหตุการณ์ที่ไม่ขาดฝันเกิดขึ้นในครอบครัวของอรุณ ซึ่งมันทำให้ชีวิตของอรุณเปลี่ยนไปอย่างที่ไม่มีทางที่จะทำให้เขารู้สึกว่าครอบครัวที่เคยมีแต่ความสุขจะกลับมาได้อีก ครอบครัวของอรุณล้มละลายทางการค้า จนครอบครัวเป็นหนี้สินมากมายไม่สามารถหาเงินมาใช้คืนเจ้าหนี้ได้หมดภายในเวลา เสียงต่อว่าด่าทอจากเจ้าหนี้สร้างความอับอายให้กับครอบครัวของเขา ครอบครัวของอรุณต้องย้ายที่อยู่ เพื่อซ่อนตัวไม่ให้เจ้าหนี้พบเจอ อรุณรู้สึกว่าครอบครัวไม่เป็นเหมือนเดิม
อรุณเพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัย พึ่งเริ่มต้นชีวิตการทำงาน ลำพังเงินเดือนสำหรับเด็กจบใหม่อย่างเขาไม่สามารถช่วยเหลือจุนเจือครอบครัวให้รอดพ้นวิกฤตไปได้ พี่ชายของเขาก็ยังคงเรียนไม่จบ และน้องๆ ก็ยังเด็กเกินไปที่จะออกทำงานหาเงิน อรุณเริ่มมีความคิดต่างๆ นานา เข้ามาในหัวสมอง
“เฮ้อ….!” เสียงถอนหายใจยาวเหยียดของเด็กหนุ่ม
อรุณเงยมองท้องฟ้า สีฟ้าใส แสงแดดอ่อนๆ กระทบมาที่กระจกหน้าต่างบานใหญ่ แสงรอดผ่านกระทบหน้าอุ่นๆ ของอรุณ เด็กหนุ่มซึ่งมีความฝันที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเอง โดยที่ทิ้งอดีตไว้ข้างหลัง เพื่อค้นหาอะไรบางอย่างที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง
การเดินทางของอรุณ จะต้องผจญกับสิ่งต่างๆ มากมาย ความห่างไกลจากบ้านเกิด และครอบครัว การตัดสินใจเดินทางมาอยู่ในที่ๆ ต่างไปจากชีวิตที่เคยเป็นอยู่ครั้งนี้ของอรุณ อาจเป็นไปได้อย่างราบรื่น และสวยงาม ถ้าอรุณไม่ได้พบกับกลุ่มคนบางกลุ่ม ซึ่งทำให้ชีวิตของอรุณเปลี่ยนแปลงไปอย่างที่อรุณไม่ได้คาดคิดมาก่อน
สิ่งที่อรุณจะจดจำประสบการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างที่ไม่สามารถจะลืมเลือนไปได้แม้เสี้ยวนาที ความเจ็บปวด ความสุข ความเศร้า ความเหงา มันยังคงทำให้อรุณคิดวนเวียนอยู่ในหัวสมองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้าง