วันจันทร์ที่ผ่านมาจะขึ้นรถเมล์ครีมแดงของขสมก.สายหนึ่ง ดูรถผ่าน ViaBus พบว่าอีก 3 ป้ายจะถึงป้ายที่รอ เลยไปยืนรอที่ขอบถนนห่างจากป้าย Bus Stop สีฟ้าโทรม ๆ ประมาณ 3 ก้าว พอเห็นรถมาก็โบกรถเมล์ รถก็ชลอ ขับช

ด้วยความที่ผมไม่ชำนาญการใช้ขนส่งมวลชนในกทม. เนื่องจากสภาพการทำงานของผมคืออยู่ต่างจังหวัดเป็นหลัก (บริษัทตั้งอยู่ในกทม.) แต่ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้ผมรับผิดชอบงานในเขตกทม. เลยต้องใช้ขนส่งมวลขนบ่อยขึ้น

สงสัยค่ะ ว่ามันแปลกแค่เรา หรือเป็นเรื่องปกติของที่นี่ จะขึ้นรถสองแถวหน้าโรงเรียนเศรษฐบุตรบำเพ็ญ มีนบุรี มีป้ายสองที่คือตรงแยกมีนบุรีที่เลยไฟแดงมา กับตรงข้ามหน้าโรงเรียน ตอนแรกไปรอรถตรงข้ามหน้าโรงเรียน

วันนี้นั่งรถเมล์ไปซื้อของที่คลองถม ขากลับเดินออกมาทางวัดตึกปากซอยเป็นป้ายรถเมล์ ผมโบกขอขึ้นรถโดยสาร ขสมก. เป็นรถเมล์ฟรี บริการเืพื่อประชาชน ไม่จอดรับซึ่งจุดที่ผมยืนอยู่เลยป้ายประจำทางมา 2 - 3 เมตร คัน

เมื่อวานคุยกับแฟน สมัยอยู่กรุงเทพ บ้านอยู่บางนา ไปทำงานอโศก รถติดมาก มีปัญหาตั้งแต่ออกจากบ้าน จะไปรถโดยสาร ก็ต้องให้พ่อออกมาส่งรถสองแถว ต่อไปรถไฟฟ้า ต่อวินมอเตอร์ไซด์ไปที่ทำงานอีก จะขับรถไปเองก็รถติดไ

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ อยากรู้ความรู้สึกผู้ใหญ่ค่ะว่าทำไมถึงเอ็นดูเด็กขนาดนั้นทั้งที่ก็ไม่ได้สนิทกันหรือรู้จักกันมานานมาก เวลาหนูไปไหนมาไหนกับพ่อแม่แล้วเจอญาติผู้ใหญ่ เขาก็จะเอ็นดูหนูมากค่ะ ตอนแรกหนูก็

เรื่องมีอยู่ว่า เรายืนรอขึ้นรถ มีป้าคนนึงเขากำลังโบกรถให้ น่าจะเป็นสามีเขาที่เป็นคนขับ เราก็ยืนอยู่ตรงข้างๆรถเรา รอที่จะขึ้นรถ แล้วป้าคนนั้นก็บอกว่า ถอยออกหน่อยค่ะ จะถอยรถเข้า เราก็รีบหลบซึ่งเราไม่รู้

ยกตัวอย่าง แค่ค้ายาบ้า เม็ดสองเม็ดเอง ไม่ได้ฆ่าใครตายซะหน่อย แค่จอดรถในที่ห้ามจอดเอง ไม่ได้ฆ่าใครตายซะหน่อย แค่ขับรถย้อนศร หน่อยเดียวเอง ไม่ได้ฆ่าใครตายซะหน่อย แค่ลักตัดสายไฟไปขาย ไม่ได้ฆ่าใครตายซะหน่