ไม่เคยดูบอลอังกฤษนะครับ แต่เคยติดตาม ฟานกัล สมัยคุมเสือใต้ เต็มๆ คุมบาร์ซ่าตามดูห่างๆ และห่างไปอีกตอนคุม AZ
ปรัชญา ฟานกัล คือ แนวทางคุมทีมเพื่อชัยชนะ แนวคิดนี้มันเริ่มมาตั้งแต่ยุค กัลโช่ ครองยุโรป ตัวพ่อ คือคาเปลโล่ และผลผลิตคือ มูริญโญ่

ฟุตบอลมันมีวิวัฒนาการของมัน
    - บอลรุ่นเก่า
    - ยุค บราซิลของซัลกาโล่ ทำให้โลกนิยมระบบ ปีก 2 ข้าง
    - ยุคโททัลฟุตบอลของฮอลแลนด์ มีอิทธิพลถึง ซาคคี่ ของมิลาน
    - ยุคแอนตี้ฟุตบอล คือยุคของ มิลานช่วงคาเปลโล่ ผู้ได้รับอิทธิพล เต็ม ๆ คือ มูริญโญ่

ฟาลกัล คือ ระบบผสมระหว่าง โททัล ฟุตบอลของฮอลแลนด์ และแอนตี้ฟุตบอลของคาเปลโล่ ประเด็นนี้ทำให้เกิดปัญหาและคุณูปการบางส่วน สมัย ฟานกัล คุม บาร์ซ่า ถึงมีปํญหากับ ครัฟฟ์ ถึงแนวทางการเล่น และต้องย้ายไปเยอรมัน ไปในแนวทางตัวเองประสบความสำเร็จที่นั่น ขณะที่ มูริญโญ่ คือ ลูกหม้อของฟานกัล ที่เอาแนวคิดมาปรับเป็นฟุตบอลของตัวเอง

ทำไมมูริญโญ่กับฟานกัล ถึงชอบทำตัวมีปํญหา มีข้อเท็จจริงที่ต้องยอมรับอยู่หลายข้อ

   1. ทั้งคู่ คือกุนซือระดับโลก เก่ง ฉลาด ใครมองไม่ออกข้อนี้ควรเลิกดูบอล
   2. แนวทางนี้ มองนักบอลเป็นหุ่นยนต์ เน้นความสำเร็จมากกว่าสร้างสรรค์อะไรให้โลก อาทิ ในมุมมองฟาลกัล นักบอลต้องเล่นได้ทุกตำแหน่ง ในมุมนี้ รูนีย์ คือนักบอลในอุดมคติของฟานกัล มูริญโญ่ คือ นักบอลต้องเล่นเกมรับ ในมุมนี้ วินเลี่ยนดีกว่าออสการ์ และซานตอน ย่อมดีกว่าฟิโก้

เซอร์อเล็กซ์ ได้อิทธิพลจากบอลยุคโบราณ
เป็บ ได้อิทธิพลจากอาจารย์ครัฟฟ์
ปรัชญาเรื่องฟุตบอลของแต่ละคนจึงแตกต่างกันไปคนละทาง

ทำไม ดิ มาเรีย คากาวะ ยานาไซ ไม่ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่กุนซือไม่เก่ง แต่นักเตะปรับตัวให้เข้ากับปรัชญาของฟานกัลไม่ได้ โค้ชระดับนี้ ไม่มีวันยอมละทิ้งแนวทางของตัวเอง เพราะมันฝังในระดับ DNA

ทำไม รูนีย์ ได้ลงทุกนัด เพราะน้กเตะปรับตัวเข้ากับปรัชญาของโค้ช หรืออาจจะพยายามอย่างมากเพื่อปรับตัว ฟานกัลพูดเสมอถึงนักเตะที่ดีต้องเล่นได้หลายตำแหน่ง นักบอลที่ ฟานกัล ปั้นกับมือ คือ โทมัส มุลเลอร์ และ ลาห์ม